Τους όρους η Μονακό... την πρόκριση ο ΘΡΥΛΟΣ!

Ο Ολυμπιακός σε έναν ιστορικά συγκλονιστικό αγώνα στο ΣΕΦ, υπέταξε την Μονακό με 94-88 και πήρε την πρόκριση για το Final 4 του Βελιγραδίου!

Ο Αντιδραστικός - χωρίς ακόμα να χει συνέλθει από το "ερυθρόλευκο μεθύσι"- αναλύει το game5 της επικής σειράς, βγάζει ΞΕΚΑΘΑΡΑ το καπέλο στην Μονακό και εξηγεί πώς ο Θρύλος την κέρδισε, παίζοντας μάλιστα με τους δικούς της... όρους!

Ολυμπιακός και Μονακό μας χάρισαν μία από τις κορυφαίες μάχες στην ιστορία των play offs της Euroleague. Δύο εξαιρετικές, άξιες και full φορμαρισμένες ομάδες, πέντε ματς με τρομερή αγωνία που κρίθηκαν στις λεπτομέρειες, ένα σωρό τεράστιες προσωπικότητες εκατέρωθεν στο παρκέ, μα "δυστυχώς" στο F4 του Βελιγραδίου... θα πάει μόνο μία. Ο Ολυμπιακός! Και λέω "δυστυχώς" όχι γιατί δεν χάρηκα σαν ΤΡΕΛΟΣ για την ερυθρόλευκη πρόκριση αλλά γιατί... καθαρά μπασκετικά, άξιζαν και οι δύο να βρίσκονται στην ιστορική πρωτεύουσα της Σερβίας.

Μονακό η πιο αξία αντίπαλος... 

Ξεκινάω λοιπόν το σημερινό blog από... την Μονακό. Η αξία του ηττημένου, δίνει αξία στο νικητή έλεγαν οι "παλιοί". Ε λοιπόν δεν έχω ξαναζήσει τέτοια "συναισθήματα" για αντίπαλο νομίζω. Πραγματικά την παραδέχτηκα την Μονακό στη σειρά αυτή κι ας έχασε. Δεν εχω ξαναβγάλει έτσι το... καπέλο, σε καμία άλλη αντίπαλο, τουλάχιστον όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Φοβερή ομάδα, τρομερές προσωπικότητες (ο ΠΑΙΧΤΑΡΑΣ Μάικ Τζέημς νομίζω κέρδισε τον σεβασμό ΟΛΩΝ των οπαδών του Ολυμπιακού!), πολύ καλή δουλειά από τον coach Ομπράντοβιτς, ενώ σχεδόν ΟΛΟΙ του ρόστερ της τα πήγαν περίφημα στη σειρά, δίνοντας και την ψυχή τους στο παρκέ (βλέπε Μπέικον, Τόμας, Ουατάρα, Λι, Χολ κτλ) ! Συγχαρητήρια λοιπόν σε αυτήν την "Σταχτοπούτα ομάδα" , η οποία αν συνεχίσει στο μέλλον με βάση το φετινό της project, τότε είμαι βέβαιος πως... ήρθε για να μείνει στην EuroLeague!

Το κολαστήριο του ΣΕΦ

Και πάμε παρακάτω... Το προχθεσινό παιχνίδι, πρέπει να το τονίσω, διεξήχθη υπό μια "ιστορική" ατμόσφαιρα. Έχω πάει δεκάδες (ή μήπως εκατοντάδες;) φορές στο ΣΕΦ. Αυτό το πράγμα δεν έχει ξαναγίνει. Η έκφραση "το γήπεδο έβραζε" είναι πολύ λίγη για να περιγράψει την πραγματικότητα. Η έκφραση "the apocalypse" του μεγάλου KD είναι επίσης λίγη. Δεν ξέρω, ψάχνω ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΕΣ εκφράσεις. Έλιωναν τα μπετά, από το πάθος και τον παλμό της κερκίδας. Οι τζαμαρίες ήταν έτοιμες να σπάσουν σε εκατομμύρια κομμάτια, από τον εκκωφαντικό ήχο. Πραγματικά μιλάμε για μια ΤΡΟ ΜΕ ΡΗ ατμόσφαιρα από τους ερυθρόλευκους οπαδούς. Όμοια της, μιλώ προσωπικά, δεν έχω ξαναζήσει. Τελικά "η έδρα" σε αυτή τη σειρά που τα πάντα κρίθηκαν στο νήμα έπαιξε και αυτή το ρόλο της! Και μάλιστα μεγάλο... Έτσι ειδικά, οπως εξελίχθηκε το ματς, με φινάλε "grande guignol", ο κόσμος χάλασε το μυαλό των άπειρων παιχτών της Μονακό, ενώ με τη συνεχή και συγκλονιστική στήριξή του, έδωσε "φτερά στα πόδια" των παιχτών του Θρύλου... Ξεκάθαρος "παράγοντας της νίκης" λοιπόν, το κολαστήριο του ΣΕΦ*... 

*Ένα ΣΕΦ που αν περάσει σε... ερυθρόλευκη ιδιοκτησία, μπορεί να μετατραπεί σε όμορφο γήπεδο και κυρίως σε μια έδρα ΚΑΜΙΝΙ. 

Κι όμως ο Θρύλος πήρε αυτό το ματς... 

Αναλύσεις έχετε διαβάσει ήδη ένα σωρό. Προφανώς δεν περιμένατε από... εμένα, να διαβάσετε για τη διακύμανση του αγώνα. Εγώ πολύ απλά θα πω, χωρίς προλόγους, πως αυτό το ματς με βάση το... παρκέ, ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Μονακό! Οι όροι του ματς ήταν σχεδόν κατά 100% οι όροι της Μονακό. Οι όροι που θα παρακάλαγε πριν το ματς, "να τεθούν", ο προπονητής των Μονεγάσκων, Ομπράντοβιτς. Γρήγορος ρυθμός, "run n gun" καταστάσεις, παιχνίδι 90 πόντων (!), η Μονακό όχι μόνο τα έβαζε απο παντού, αλλα είχε βρει αφανείς ήρωες (βλέπε Ουατάρα-Λι) σκοτώνοντας την άμυνα του Ολυμπιακού από τις γωνίες και τις 45 μοίρες (χωρίς να τα περιμένει όλα από το δίπολο Τζέημς-Μπέικον) , την ίδια ώρα που ο Ολυμπιακός ήταν εμφανώς νευρικός και άστοχος, με τα "μεγάλα του χαρτιά" εκτός αγώνα ! Κι όμως αυτό το ματς ο Ολυμπιακός βρήκε τρόπο και το πήρε! 

Βρήκε τρόπο και το πήρε και αυτό το ρημάδι το ματς! Πως συνέβη αυτό; Αρχικά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός όχι μόνο έπαιζε σε ένα γήπεδο καζάνι υπέρ του, αλλά σε γενικές γραμμές - καθαρά σαν ΟΜΑΔΑ και σαν ΣΥΝΟΛΟ- είναι/ήταν καλύτερος από τη Μονακό. Οι ερυθρόλευκοι λοιπόν κατέθεσαν στο παρκέ όχι μόνο την ψυχή τους αλλά γενικά και έναν πολύ "σοβαρό" χαρακτήρα. Ψυχή και χαρακτήρα ομάδας, που ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΌ... 

Επιπλεον η φανέλα και το dna όταν τα πάντα κρέμονται σε μια κλωστή, είτε το θέλουμε είτε όχι, πάντα θα παίζουν ρόλο! 

 

Από κει και πέρα, μέσα σε ένα στραβό βράδυ (έτσι έδειχνε ΞΕΚΑΘΑΡΑ στην αρχή του αγώνα) ο Ολυμπιακός εκτός από τον κόσμο, τη φανέλα και το dna, αφού κατάφερε και έμεινε όρθιος στο κάκιστο 1ο μέρος του (σχεδόν αποκλειστικά λόγω του Σακίλ ΜακΚίσικ, ο οποίος κράτησε ΜΟΝΟΣ του την ομάδα-με ολίγον από τον παθιασμένο Παπανικολάου-, σκοράροντας τους 16 από τους 41 πόντους της στο ημίχρονο!), έπαιξε και... ΜΠΑΣΚΕΤΑΡΑ! 

Ο Σλούκας έκανε μια τρομερά ώριμη και ΗΓΕΤΙΚΗ εμφάνιση στο δεύτερο 20λεπτο, ο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ Γουόλκαπ πραγματικά έδειξε τι σημαίνει η έκφραση "πνευματικά έτοιμος" για ακόμα ένα ματς, ενώ στα δύσκολα οι Ντόρσεϊ και Βεζενκοφ ξέχασαν τι πάει να πει αστοχία και διστακτικότητα, σκοράροντας ΤΕΡΑΣΤΙΑ καλάθια! Α και να μην ξεχάσουμε τον Χασάν Μάρτιν, ο οποίος με τους 9 πόντους του, έδειξε αφενός πόσο ανώτερος είναι του Λιβιό κι αφετέρου πόσο έλειψε στα 4 πρώτα ματς της σειράς... 

Γενικά, αφού ο Θρύλος ξεπέρασε το κακό του ξεκίνημα και αφού σε ένα 1ο μέρος όπου όλα του πήγαιναν στραβά (και ταυτόχρονα στους αντιπάλους του το ακριβώς αντίθετο!) , κατάφερε να ναι πίσω στο σκορ ΜΟΝΟ με 7 πόντους στην ανάπαυλα, η κατάσταση άρχιζε να μυρίζει... επιστροφή στο ματς, από το... 21ο λεπτό. Οι ερυθρόλευκοι με την έναρξη της 3ης περιόδου, παίρνοντας τρομερή ενέργεια από την κερκίδα έγιναν πολύ επιθετικοί και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Σλούκας διάβαζε ΠΕΡΙΦΗΜΑ την ΚΑΘΕ φάση δείχνοντας πόσο έμπειρος είναι, ο Γουόλκαπ έκανε ακόμα μια πληθωρική εμφάνιση (MVP της σειράς κατ' εμέ) που ανάγκασε ακόμα και την Έμα Στόουν να τον... θαυμάσει, ενώ οι Ντόρσεϊ και Βεζένκοφ επιτέλους πήραν μπρος στα κρίσιμα σημεία! Επαναλαμβάνω ότι όλα αυτά έγιναν στο... β' μερος, στο α' μέρος, να ναι καλά οι παθιασμένοι Παπ και Σακιλ οι οποίοι κράτησαν ΜΟΝΟΙ τους την ομάδα! Όσο δε για τον Μπαρτζώ, θεωρώ ότι στο ημίχρονο πήρε μια πολύ σοφή απόφαση, δείγμα της τεράστιας προπονητικής του κλάσης. Ο coach B κατάλαβε ότι το συγκεκριμένο περίεργο ματς με τη Μονακό να πετάει ΞΑΝΑ βότσαλα στη θάλασσα, η ομάδα θα το κέρδιζε μόνο με την επίθεση της. Ε λοιπόν αυτό έκανε ο Θρύλος ! Δεν φοβήθηκε λοιπόν να λάβει μέρος σε μια 90 points game/σκυλομαχία κόντρα στην κορυφαία επίθεση της διοργάνωσης και κατάφερε να βγει αυτός νικητής! Την κέρδισε με το δικό του τρόπο 2 φορές (με αμυντικό πλάνο!), ε λοιπόν την 3η και... φαρμακερή την κέρδισε με τον... δικό της τρόπο και τους δικούς όρους, σε ένα ματς όπου το σκορ και ο ρυθμός πήγαν πολύ υψηλά!

Κι επειδή δεν έχουν σταματημό οι σκέψεις για αυτήν την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ερυθρόλευκη νίκη/βραδιά,  σταματάω εδώ χωρίς να σας "κουράσω" άλλο. Ο Ολυμπιακός, ο Θρύλος μας, μετά από 5 χρόνια επιστρέφει στα final 4, στέλνοντας εμάς τους οπαδούς του στα ουράνια από χαρά και περηφάνια...

Το F4 και το παιχνίδι κόντρα στην Εφές, θα τα αναλύσουμε στο RedDunker σε προσεχεί blog... Συνεχίζουμε! 

Yγ: στο pre game είχα αναφέρει τρία πράγματα. Να ανοίξει το rotation (με Χασάν και Σακίλ το βασικό rotation ανέβηκε από τους 6 στους 8 παίχτες!), να βρει τρόπο ο Ολυμπιακός στην πίεση της μπάλας της Μονακό (το έκανε παίζοντας με 2 guard, στοχεύοντας τον Λι-και πετώντας τον εκτός με πέντε φάουλ, ή κατεβάζοντας τη μπάλα με το Σακίλ!) και τέλος να βρει πρωταγωνιστές και πλουραλισμό στην επίθεση (τα κατάφερε παίρνοντας σκορ από ΜακΚίσικ, Ντόρσεϊ, Σλούκα, Σάσα, Γουόλκαπ και Χασάν Μάρτιν!). Νομίζω έπεσα μέσα σε όλα. Βέβαια για όσους το διάβασαν, έπεσα έξω στην "αμυντική ετοιμότητα" του Ολυμπιακού.