Η εικόνα διάλυσης της ομάδας κόντρα στην Μπασκονια, με έκανε αυθόρμητα, απότομα και... άτσαλα να σκεφτώ, πως δυστυχώς στο ερυθρόλευκο παραμύθι τελικά... δεν υπάρχουν πρίγκιπες.
Ο λυτρωτικός ερχομός του Μπαρτζώκα ή η ιστορική επιστροφή του Σλούκα, τελικά δεν αρκούν για να βάλουν έναν οργανισμό βαθιά άρρωστο, πίσω στον σωστό δρόμο...
Πλέον τα λόγια στέρεψαν. Δεν είναι η ήττες. Δεν είναι η κατρακύλα. Είναι η εικόνα. Στο παραμύθι του ερυθρόλευκου μπασκετικού τμήματος, τελικά δεν αρκούν οι πρίγκιπες, βασικά δεν υπάρχουν.
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε μια παρατεταμένη πτωτική πορεία εδώ και 3 χρόνια. Φέτος το καλοκαίρι, με την ταυτόχρονη παρουσία του coach Μπαρτζώ στον πάγκο και του Κώστα Σλούκα στο τιμόνι εντός παρκέ, οι ελπίδες όλων μας αναπτερώθηκαν-και δικαίως . Τελικά αυτό ήταν λάθος. Το πρόβλημα στον Ολυμπιακό είναι μάλλον πιο... βαθύ και δυστυχώς δεν αρκούν οι "πρίγκιπες" που επέστρεψαν.
Ο Μπαρτζω είναι ένας φοβερός recruiter, πολύ άξιος και έμπειρος προπονητής και από ΟΛΕΣ τις απόψεις είναι ο ιδανικός για τον πάγκο της ομάδας. Είναι όμως ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ναι, έκανε λάθη. Ο δε Σλούκας είναι από τα κορυφαία guard της EuroLeague, αυτό είναι δεδομένο, αλλά και αυτός παλεύοντας ουσιαστικά ΜΟΝΟΣ του, δεν κατάφερε να σώσει το διαλυμένο καράβι από τα άγρια κύματα.
Οι δύο "πρίγκιπες" είναι κατ' εμέ οι μόνοι άνθρωποι που ο Ολυμπιακός οφείλει να τους προστατέψει, στην φετινή τραγωδία. Οι δυο "πρίγκιπες" είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που προκαλούν μια (όποια) αισιοδοξία για την επόμενη μέρα του προβληματικού τμήματος. Οι δυο "πρίγκιπες" όμως ξεκάθαρα, μόνοι τους δεν αρκούν. Δεν υπάρχουν ούτε παραμύθια στη ζωή άλλωστε και προφανώς ούτε και οι... πρίγκιπες τους.
Το πρόβλημα είναι πιο βαθύ, πιο μεγάλο. Αυτή η εικόνα δεν είναι προϊόν κακού μπάσκετ, κακού προγραμματισμού, κακού ρόστερ. Αυτή είναι εικόνα ολοκληρωτικής διάλυσης, όχι αστεία. Εικόνα απάθειας. Εικόνα που (μας) προκαλεί, νεύρα, οργή, απορία και... φόβο. Κατ' εμέ η ιστορικά κακή εικόνα αυτή, είναι αποτέλεσμα κακής νοοτροπίας στο αγωνιστικό τμήμα. Κακής ενέργειας. Κακής αύρας. Ο Ολυμπιακός ανέκαθεν, στην "χρυσή του εποχή των final 4" (2012-2017) είχε να περηφανεύεται για τα αποδυτήριά του και τους καλούς χαρακτήρες μέσα στην ομάδα. Σαν αποτέλεσμα βλέπαμε μια ομάδα σαν μια γροθιά, που πάλευε όλα της τα ματς, βάζοντας πρώτα το εμείς από το εγώ. Έτσι χτίστηκε το περιβόητο dna της και το σήμα κατετεθέν ερυθρόλευκο refuse to lose . Πλέον όλα αυτά, δεν υπάρχουν, ας μην γελιόμαστε. Μάλιστα οι χαρακτήρες και τα αποδυτήρια όχι μόνο δεν αποτελούν πρότυπο, αλλά αποτελούν πλέον και τροχοπέδι στην πορεία και εξέλιξη της ομάδας!
Όχι δεν γνωρίζω κάτι "εκ των έσω". Insiders είναι άλλοι, όχι εγώ. Εγώ αυτό που ξέρω, βασικά αυτό που βλέπω, είναι πως υπάρχει ευθύνη και μάλιστα μεγάλη των παιχτών. Αδιαφορία, απάθεια, κάκιστη αγωνιστική συμπεριφορά, ειλικρινά δυσκολεύομαι να πιστέψω πόσο κακή απόδοση και κυρίως νοοτροπία μπορεί να έχουν επαγγελματίες παίχτες. Ειλικρινά δυσκολεύομαι να πιστέψω πως κάποιοι δεν γνωρίζουν καν ποια ομάδα εκπροσωπούν. Ειλικρινά δυσκολεύομαι να πιστέψω, πως οι ίδιοι οι παίχτες ανέχονται αυτή την ξεφτίλα εντός παρκέ. Ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω την ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ απάθεια που δείχνουν κάποιοι, μπροστά στον κατήφορο αυτής της ομάδας.
Δεν θα κουράσω άλλο, σταματώ εδώ... γιατί θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο το πρωί. Προφανώς οι ευθύνες επιμερίζονται. Φταίει ο coach για τα ένα σωρό λάθη του στην στελέχωση και τη διαχείριση. Φταίνε εννοείται και οι πρόεδροι γιατί μένουν κολλημένοι στο δικό τους... myway, το οποίο, με το μπάσκετ να έχει αλλάξει, πλέον έχει ξεκάθαρα πεθάνει. Αλλά για μένα φταίνε περισσότερο οι ίδιοι οι παίχτες. Είμαι απόλυτος σε αυτό. Δεν έχω καμία αμφιβολία πια. Μπορώ να δεχτώ την κακή απόδοση. Κανείς δεν έχει άλλωστε συμβόλαιο με την επιτυχία (καμία ομάδα και κανένας παίχτης). Την αδιαφορία όμως, την εριστικότητα, την απάθεια, την έλλειψη σεβασμού προς τον σύλλογο, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να την δεχτώ.
Ο Ολυμπιακός ποτέ δεν πεθαίνει, ποτέ δεν τελειώνει. Η ομάδα μετά και το φετινό στραπάτσο, πρέπει να βγει πιο σοφή στο μέλλον. Αλλαγή στο project στελέχωσης, αύξηση budget (προφανώς δεν γίνεται αλλιώς, με τόσο ανταγωνισμό), τομή σε αποδυτήρια και ρόστερ, τα κλειδιά στους Μπαρτζώκα-Σλούκα και πάμε παρακάτω. Από τα φετινά αμέτρητα λάθη, πρέπει επιτέλους να μάθει η ομάδα και να την γυρίσει τη ριμάδα τη σελίδα. Πόση ακόμα μεταβατική περίοδο να ζήσουμε;
Υγ: Λίγα ματς έμειναν, ας κερδίσει κάποιους παίχτες έστω η ομάδα, ώστε να είναι μέρος του κορμού της επόμενης σεζόν. Χωρίς να αναφέρω ονόματα, προφανώς και υπάρχουν παίχτες στο ρόστερ που αξίζουν να βρίσκονται την νέα σεζόν στο πλάι των Μπαρτζώκα-Σλούκα. Δεν τα μηδενίζω όλα.
Υγ2: χωρίς να αναμοχλεύω το παρελθόν (...), οι παίχτες του Ολυμπιακού κράτησαν... πέρυσι τον Κεμζούρα. Δεν υπάρχει ομάδα στον κόσμο, όπου οι παίχτες να αποφασίζουν για τον προπονητή! Παγκόσμιο φαινόμενο! Και εδώ είναι τεράστιο το μερίδιο ευθύνης και των προέδρων. Κάτι πάει λάθος γαμώτο.
Υγ3: αν ήμουν οι... Αγγελόπουλοι, θα έλεγα στον Μπαρτζώκα, να διώξει ΟΠΟΙΟΝ δεν του κάνει. Πολύ απλά και ξεκάθαρα. Και ας τους έδιωχνε που λέει ο λόγος ΟΛΟΥΣ! Η στήριξη στον προπονητή, αποτελεί μονόδρομο επιτυχίας. Σε όλα τα αθλήματα. Και πολύ φοβάμαι από τις αντιδράσεις/δηλώσεις του coach, πως έχει μεγάλα παράπονα από πολλούς παίχτες. Για να δούμε τι θα γίνει το καλοκαίρι...
Υγ4: το ότι έχει καταστροφικές αγωνιστικές συνέπειες η έλλειψη εγχώριων αγώνων, δεν παίζει κανένα ρόλο στην λογική και την εξέλιξη του #mexritelous. Ο Ολυμπιακός την πληρώνει αγωνιστικά ναι, αλλά η βρωμιά του ελληνικού μπασκετικού συστήματος δεν αλλάζει, δεν αντέχεται και δεν είναι σε καμία περίπτωση αποδεκτή. Καλύτερα 12ος στην Euroleague, παρά παρόντας σε προαποφασισμένες, ιστορικά μεροληπτικές λίγκες και συστήματα που χλευάζουν την νοημοσύνη μας και την ιστορία της ομάδας. Οι άνθρωποι αυτοί διέλυσαν, διέσυραν το ελληνικό μπάσκετ. Μα θα μου πείτε αν αλλάξει κάτι; Προσωπικά θα το ήθελα ναι. Αλλά το βλέπω πολύ δύσκολο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου