Ο Αντιδραστικός μαζεύει τα κομμάτια του και γράφει για τον ΘΡΥΛΟ που έπεσε όρθιος στο Βελιγράδι.
Οι τακτικές του coach B κόντρα στους Λάρκιν-Μίσιτς, η τελευταία φάση του ματς και πολλά άλλα, στην τακτική ανάλυση του RedDunker.
Η φετινή πορεία του Ολυμπιακού ήταν μαγική. Μπορεί να μην ήρθε η 4η κούπα, αλλά αυτή η ομάδα τρύπησε ένα σωρό ταβάνια και το βασικότερο μετά από 4-5 δύσκολα χρόνια, ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ. Για αυτά έχουμε πολύ χρόνο να μιλήσουμε όμως. Στο σημερινό blog ας δούμε λίγα πράγματα για τα εντός παρκέ Stark Arena πεπραγμένα.
Προσωπικά είμαι προληπτικός. Στα όρια του γραφικού. Δεν ήθελα λοιπόν να πάρω θέση σε κανένα blog μου (είτε εδώ είτε στα "Κόκκινα Μυαλά"), για τον ημιτελικό κόντρα στην Εφές. Μακρυά από προβλέψεις έμεινα, όπως κάνω -και θα κάνω- πάντα. Τωρα λοιπόν που τελείωσε το ματς, δεν θα σας κρύψω ότι εξ αρχής πίστευα ότι οι ερυθρόλευκοι είναι καλύτερη ομάδα από την φετινή Εφές και προσωπικά νιώθω ότι δικαιώθηκα.
Ολυμπιακός προφανώς όλη τη σεζόν, αλλά και στον ημιτελικό, ήταν η καλύτερη ομάδα. Προσπάθησε να παίξει μπάσκετ, την ίδια ώρα που η Εφές, τα περίμενε όλα από το Αμερικάνικο iso μπάσκετ της και βέβαια από το δίδυμο Λάρκιν και Μίσιτς. Οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν συνθέτες άμυνες, πάλεψαν με ένα σωρό τακτικές, έβγαλαν πράγματα στο παρκέ. Την ίδια στιγμή η Εφές, η οποία θα βρεθεί ουσιαστικά στον 4ο σερί της τελικό F4 (σπουδαίο επίτευγμα, από μια ομάδα που νομίζω αξίζει το σεβασμό ΟΛΩΝ μας!), επαναλαμβάνω κατέβηκε στο παρκέ με ένα αρκετά... απλό πλάνο, "η μπάλα στους Μίσιτς-Λάρκιν και όπου μας βγάλει"...
Αμυντικά ο coach B δοκίμασε τα πάντα. Ξεκίνησε χωρίς αλλαγή στους Λάρκιν-Μίσιτς και με βοήθειες από τους πλάγιους του (εκεί έδωσε τα τρίποντα, τα οποία έβαλε μόνο ο Ελάιτζα), ενώ κατά τη διάρκεια του αγώνα και αφότου ξέφυγε με +11 στα μέσα της 3ης περιόδου η Εφες, άλλαξε σε full αλλαγές (την κλασική αμυντική του τακτική δλδ), χάνοντας μερικά αμυντικά ριμπάουντ και σε μερικούς κρίσιμους πόντους στο χαμηλό από τους Πλάις και Ντάνστον. Κόντρα σε αυτήν την ομάδα ανάλογα με την αμυντική προσέγγιση, ΠΑΝΤΑ κάτι θα χάνεις και κάτι θα κερδίζεις, αυτό είναι δεδομένο. Σίγουρα πάντως με 11 στα 34 (!) σουτ που είχαν οι Διόσκοροι, δεν μπορείς να πεις ότι το αμυντικό πλάνο του Ολυμπιακού ήταν... κακό. Γενικά την Εφές των 90 πόντων μ. ο, την κράτησε αισθητά πιο χαμηλά.
Επιθετικά, ο Θρύλος είχε καλή κυκλοφορία και αν και άστοχος από μακρυά, κατάφερνε να βρει λύσεις μέσα από τη ρακέτα, εκεί όπου ειδικά στην αρχή του ματς ο Φολ αλλά και ο Χασάν έκαναν μεγάλη ζημιά! Μετά το διψήφιο προσπέρασμα της Εφές στο 5λεπτό 20'-25', επιτέλους πήρε πράγματα απο τους Ντόρσεϊ και Βεζένκοφ οι οποίοι μέχρι τότε τα έσπαγαν και κατάφερε και ξαναμπήκε σχετικά γρήγορα στο ματς. Η άμυνα της Εφές όμως, βασιζόμενη στους σκληρούς Ντάνστον και Σίνγκλετον στο β' μέρος έσφιξε επικίνδυνα και εκεί οι ερυθρόλευκοι "μπλόκαραν" . Με τα σουτ να μην μπαίνουν και τον Φολ καλά κλεισμένο, απέμεινε μόνο το iso παιχνίδι...
Με αυτά και με αυτά πήγαμε σε αυτό που... φοβόμασταν όλοι. Σε ακόμα ένα φινάλε "γκραντ γκινιόλ", με τις δύο ομάδες να επιτίθενται ΜΟΝΟ σε iso καταστάσεις, καθώς κανένα play δεν έβγαινε. Εκεί λοιπόν, μίλησε η ερυθρόλευκη απειρία, σε σχέση με την Εφές. Οι ερυθρόλευκοι πλην του Σλούκα (η ομάδα από αυτόν πήρε τους 4 τελευταίους της πόντους, με 2 βολές μετά από έξυπνο κερδισμένο φάουλ και με ασίστ πάρε βάλε στον Μάρτιν) δεν είχαν ξεκάθαρα το καθαρό μυαλό στο τέλος. Ο Σακίλ, ο Τάιλερ, ο Σάσα (αχ αυτό το άστοχο ελεύθερο τρίποντο από την δεξιά γωνία) αλλά και ο Κώστας, έχασαν ένα σωρό προσπάθειες (νομίζω πως με το σκορ κολλημένο στο 70-71 ο Ολυμπιακός έχασε 6 σερί επιθέσεις), με τις περισσότερες μάλιστα να είναι βεβιασμένες.
Φτάνοντας στην τελευταία φάση, ο Θρύλος δέχτηκε ένα τεράστιο καλάθι από τον κορυφαίο παίχτη της Ευρώπης την τελευταία 3ετια. Επέλεξε να παίξει άμυνα, ολόσωστα καθώς η Εφές ήταν 8' χωρίς καλάθι εντός πεδιάς (!), ενώ στην παράταση ο Ολυμπιακός ΔΕΝ θα έχανε με τη Stark να βράζει, τους Σίνγκλετον-Ντάνστον εκτός με 5 φαουλ, τον Λάρκιν των 38' με κράμπες σκασμένο και με τους Γουόλκαπ, Παπ ξεκούραστους να παίζουν τον Μίσιτς των 36'. Η άμυνα μάλιστα βγήκε αλλά ο τεράστιος Σέρβος guard έβαλε ένα τρομερά δύσκολο κρεμασμένο σουτ, δίνοντας την νίκη στην ομάδα του και αφήνοντας όλους εμάς σαστισμένους στα κρύα του λουτρού.
Ο Ολυμπιακός έχασε ξεκάθαρα λόγω της απειρίας του ρόστερ του και της τρομερής ανυπομονησίας των παιχτών του. Δεν έχασε από την μετριότατη (και χθες) Εφές. Το μυαλό των παιχτών χάθηκε και κάπως έτσι μια δικιά μας νίκη, ένας δικός μας θρίαμβος χάθηκε. Αυτή είναι όμως η ζωή. Αυτό ειναι το μπάσκετ. Ο Θρύλος πάλεψε την Πρωταθλήτρια Ευρώπης στα ίσια, προκάλεσε ρίγη υπερηφάνειας στον κόσμο του κι έπεσε ΟΡΘΙΟΣ.
Η επιστροφή της ομάδας μας είναι γεγονός. Το project αυτό έχει μεγάλο μέλλον, οι παίχτες αυτοί (οι περισσότεροι θα βρίσκονται και τα επόμενα χρόνια στο λιμάνι) έμαθαν πολλά φέτος και το ταξίδι... ΜΟΛΙΣ ΞΕΚΊΝΗΣΕ. Η επιστροφή στους εγχώριους τίτλους είναι η επόμενη στάση , ενώ θεωρώ δεδομένο πως με τόση όρεξη, δουλειά και συσπείρωση στο τμήμα, θα έρθουν σύντομα κι άλλες ευκαιρίες για Ευρωπαϊκή κούπα...
Υγ : έχουμε μπροστά μας καιρό να συζητήσουμε για το F4... Σήμερα ήταν καθαρά "αγωνιστικό" το blog. Δεν ξέρω αν "χρειαζόταν" μια τέτοια ανάλυση, αλλά ο "τακτικός αγώνας" - στα μάτια μου- είχε μεγάλο ενδιαφέρον.
Υγ2: για τον κόσμο αυτόν, δεν χρειάζονται σχόλια. Μιλάμε για ιστορική απόβαση, μιλάμε για στήριξη που αν συνεχιστεί θα αλλάξει τα δεδομένα για το... μέλλον της ομάδας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου