Στο σημερινό blog εξηγούμε τι έχει αλλάξει και η ερυθρόλευκη επίθεση δείχνει απελευθερωμένη και σε πολύ μεγάλο βαθμό βελτιωμένη...
Ο Ολυμπιακός τη βδομάδα που μας πέρασε (σε Βαρκελώνη και Βελιγράδι), παρουσίασε ένα εξαιρετικά βελτιωμένο πρόσωπο και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ανεξάρτητα αν αυτή η βελτίωση συνεχιστεί/παγιωθεί ή όχι, πλέον έχουμε ένα ξεκάθαρο δείγμα, για τις δυνατότητες αυτής της ομάδας, οι οποίες δεδομένα είναι πολύ υψηλές. Ο νέος Θρύλος το τονίζω και επιμένω - ανεξάρτητα αν θα τα καταφέρει φέτος ή όχι-, είναι μια ομάδα που μπορεί να παράγει πολύ όμορφο, μοντέρνο και σκληρό μπάσκετ! Είναι μια ομάδα που ξεκάθαρα και δεδομένα μπορεί να έχει υψηλές βλέψεις.
Αφήνουμε τους προλόγους και πάμε στην σημερινή μας ανάλυση, όπου θα δούμε 2-3 πραγματάκια για την αλλαγμένη και αρκετά... βελτιωμένη, ερυθρόλευκη επιθετική λειτουργία. Τι συνέβη σε Βαρκελώνη και Βελιγράδι, το οποίο μεταμόρφωσε την εικόνα στο επιθετικό παρκέ; Τι αλλάζει στη λογική και τα plays της ομάδας; Έχοντας αισίως συμπληρώσει το 1/3 της regular, σας δίνουμε τις απαντήσεις...
Ελάχιστη εώς καθόλου εξάρτηση από το post up game
Ο νέος Ολυμπιακός δεν βασίζεται στο low post παιχνίδι. Η επιμονή του coach να μην πάρει άλλωστε "low post ψηλό", ήταν εξ αρχής ξεκάθαρη. Η ομάδα χαμηλά, βγάζει βασικά, κάποια συγκεκριμένα plays. Ο Πρίντεζης αποτελεί - κλασικά- τον βασικό εκφραστή των επιθέσεων χαμηλά. Όταν βρίσκεται στο παρκέ (του γίνεται "ειδική" διαχείριση στο rotation) παίρνει αρκετές μπάλες, συνήθως μετά από πλάγια pick n roll, με όλη την ομάδα ακροβολισμένη στην αδύνατη πλευρά. Αντίστοιχα επιτίθεται κάποιες φορές και ο Ζαν Σαρλ (επίσης μετά από πλαϊνά pick), ο οποίος προσπαθεί να βάλει στο ρεπερτόριο του το παιχνίδι αυτό και η αλήθεια είναι πως το παλεύει αρκετά (επιτίθεται συνήθως με πρόσωπο). Οι δε Έλις και κυρίως ο Μάρτιν, αρέσκονται συνήθως να τελειώνουν τις φάσεις πολύ χαμηλά μόλις στα 2-3 μέτρα, λαμβάνοντας κοινώς έτοιμες ασίστ μετά από κεντρικά PnR (πολύ καλοί finisher με υψηλά ποσοστά και οι δύο). Παρόλα αυτά οι δύο ερυθρόλευκοι ψηλοί δεν παίρνουν πολλές μπάλες (ειδικά ο Έλις). Ενδεικτικά ο Έλις σε 11 ματς έχει πάρει 26 μόλις δίποντα (!)-κοινώς ούτε καν τρία ανά αγώνα, σκοράροντας στα 20 (77%),ο δε Μάρτιν έχει σε 12 παιχνίδια 50/64 δίποντα (78%!), κοινώς παίρνει λίγο πάνω από πέντε προσπάθειες ανά αγώνα...
Figurate η βασική κίνηση
Το figurate είναι μια πολύ απλή κίνηση. Γρήγορη "χέρι με χέρι" εναλλαγή της μπάλας στην περίμετρο, ταυτόχρονο σκριν και συνεχής κίνηση όλων των υπολοίπων στις αδύνατες πλευρές. . Αποτελεί βασικά, μία από τις πιο "classic και βασικές" μπασκετικές κινήσεις, οι οποίες διδάσκονται από τις νεαρές ηλικίες. Προφανώς λοιπόν προσωπικά, δεν είμαι και κανένας "tactical guru"-ούτε το παίζω, αναφέροντάς την ΣΥΝΕΧΩΣ στα blog μου από το καλοκαίρι. Κι όμως το figurate φέτος, όσο απλό και ακαδημαϊκό move κι αν είναι, αποτελεί το μεγάλο μυστικό του Θρύλου.
Αποτελεί τη λύση στο πρόβλημα στατικότητας που παρουσιάζει σε κάποια αγωνιστικά διαστήματα η ομάδα και επιπλέον απελευθερώνει τον Κώστα Σλούκα, καθώς η μπάλα δεν είναι μονίμως κολλημένη στα χέρια του.
Ο Ολυμπιακός στήνει τα figurate του πολύ ψηλά στην περίμετρο, γεγονός που του επιτρέπει να ανοίγει τις αντίπαλες άμυνες. Συμμετέχουν σε αυτά, όλοι οι πενταδάτοι, υπάρχει ταχύτητα, συνεχής κίνηση κι αισίως εμφανέστατα βελτιωμένο και πιο δουλεμένο spacing.
- Κάπως έτσι τα ποσοστά στα τρίποντα έχουν ανέβει, καθώς βρίσκονται οι πάσες στις αδύνατες πλευρές και η ομάδα διαθέτει αρκετούς αξιόπιστους spot σουτέρ (Σάσα, Χάρισον, Τζένκινς, Παπανικολάου).
- Επιπλέον τα pick n roll (πλάγια ή κεντρικά) σπανίως αντιμετωπίζονται με βοήθειες από τους αντιπάλους-καθώς όπως είπα οι άμυνες είναι ανοιχτές σε όλο το πλάτος του παρκέ. Οπότε μιλάμε για αποκλειστικά επιθέσεις 2vs2, χωρίς σύνθετες αμυντικές επιλογές (βοήθειες, κλείσιμο όλων μέσα κτλ). Παίχτες "μύθοι του PnR" όπως οι Σλούκας και Σπανούλης, σίγουρα έτσι αποκτούν το πλεονέκτημα.
Στοχευμένο iso και transition
Οι ερυθρόλευκοι επιλέγουν το isolation game σαν κανονική και όχι έσχατη λύση/επιλογή. Ειδικά όταν λήγει ο χρόνος των 24", υπάρχουν συγκεκριμένοι πλέον παίχτες που αναλαμβάνουν δράση. Σπάνια πχ θα δούμε να παίρνει μπάλα στο τέλος μιας επίθεσης πχ ο τραγικός στο iso Παπανικολάου ή ακόμα και ο legend αλλά βαρύς πια στο 1vs1 Σπανουλης (κι όμως ναι!). Πλέον οι iso μπάλες πάνε ΣΤΟΧΕΥΜΈΝΑ είτε στον Σλούκα (ο οποίος επιτέλους έβαλε το σουτ μέσης απόστασης μετά από ντρίμπλα στο βασικό του ρεπερτόριο) είτε στους δύο Αμερικανούς περιφερειακούς! Ο μεν ΜακΚισικ επιτίθεται με drive (είτε όταν τον παίζουν στα 2 μέτρα παίρνει το σουτ), ο δε ΚΟΜΒΙΚΟΣ (θα το λέω μέχρι να εκτεθώ ή να δικαιωθώ πανηγυρικά! ) Χάρισον συνήθως σουτάρει μετά από ντρίμπλα.
Στοχευμένο είναι βέβαια και το transition. Ομάδα του Μπαρτζώκα που να ΜΗΝ τρέχει προφανώς δεν γίνεται , αλλά ο νέος Θρύλος τρέχει χωρίς να βιάζεται. Διαθέτοντας τον, ορισμό του "οργανωτή-ελεγκτή του ρυθμού" PointGuard, Σλούκα, ξέρει πως και πότε θα τρέξει. Φέτος είναι μια σεζόν, που βλέπουμε πολύ transition από την ομάδα, στις κατάλληλες στιγμές! Ακόμα και ο ορισμός του... run n gun παίχτη, Σακίλ ΜακΚίσικ, ξέρει πότε θα πατήσει το γκάζι και δεν... "βάζει το κεφάλι κάτω"! Εδώ να τονίσω πως σημαντικό γεγονός στην καλή κι αποτελεσματική transition εικόνα, είναι τα πολλά κλεψίματα που βγάζει η ομάδα στην άμυνά της, τα οποία σε πολύ μεγάλο ποσοστό, καταλήγουν σε εύκολους πόντους!
Το "πρόβλημα του Σλούκα" λύνεται...
Υπάρχουν ομάδες που έχουν την φόρμουλα στην αντιμετώπιση Σλούκα, ρίχνοντας πάνω του -είτε με βοήθειες, είτε με αλλαγές- ευέλικτους αντιπάλους center. Έτσι όχι μόνο τον καθυστερούν και τον κουράζουν, αλλά του κόβουν και το οπτικό πεδίο πάσας. Πλέον το μεγάλο πρόβλημα αυτό (όχι σε ένα αλλά σε πολλά φετινά ματς), έχει λύση από τον Μπαρτζώκα. Η μπάλα σε τέτοια ματς, δεν μένει ΚΑΘΟΛΟΥ στα χέρια του και χρέη Point Guard εκτελούν αποκλειστικά οι Χάρισον και ΜακΚίσικ! Ακόμα ένα κομμάτι, στο οποίο οι δύο Αμερικάνοι "κοντοί" , αποδεικνύουν την χρησιμότητά τους και την σημαντικότητα του ρόλου τους...
Το μοναδικό "άλυτο" -προς το παρόν- πρόβλημα.
Ο Ολυμπιακός ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ. Αυτό -ακόμα- δεν έχει αλλάξει/βελτιωθεί. Ναι μεν κάνει κι αρκετές ασίστ, αλλά αυτό με τα φετινά λάθη "παραπάει"! Ενδεικτικά στο Βελιγράδι η ομάδα έκανε 20 λάθη (!), ενώ ο μ.ο της είναι 14 ανά αγώνα. Ο Σπαν είναι ένας παίχτης που παραδοσιακά κάνει πολλά (τον παίζουν ανέκαθεν και με συνεχή double teams), ο Σλούκι επίσης καθώς ψάχνει και τις δύσκολες πάσες, ενώ δυο παίχτες που το χουν εύκολα με το λάθος είναι οι Παπανικολάου και ΜακΚίσικ, οι οποίοι έχουν μετριότατη ντρίμπλα και δυσκολεύονται να βάλουν τη μπάλα στο παρκέ. Η λύση βέβαια εδώ, είναι πολύ απλή. Το λάθος βλέπετε, είναι αποκλειστικά θέμα συγκέντρωσης!
Οπότε θεωρώ αφενός πως όσο η ομάδα βρίσκει περισσότερο αγωνιστικό ρυθμό κι αφετέρου πως όσο περισσότερο δουλέψει την ψυχολογία της και την πνευματική της προετοιμασία αγώνων, τότε το μείζον αυτό ζήτημα, θα λυθεί (ή πιο σωστά μπορεί να λυθεί) στην πορεία...
*Τα δυο διπλά ανήκουν στο παρελθόν. Πλέον υπάρχει ΜΟΝΟ η Βαλένθια, η οποία για ακόμα μία χρονιά αποτελεί ευχάριστη έκπληξη (το ίδιο έκανε κ πέρυσι). Ο ορισμός της στρωτής και δουλεμένης ομάδας, αναμένεται μεν ντέρμπι, αλλά προφανώς ο κανονικός Ολυμπιακός, ειδικά στο ΣΕΦ, την έχει... Ο νικητής σε ριμπάουντ και... επαφές, θα πάρει το ματς. Ισορροπημένα ρόστερ, πολλά ενδιαφέροντα match up , είπαμε θα ναι ντέρμπι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου