Μύθος και ρολίστας, γίνεται...;

Ο Βασίλης Σπανούλης, με αφορμή την μεγάλη του εμφάνιση κόντρα στην Ζενίτ, βρέθηκε ξανά... στο επίκεντρο της κοινής γνώμης. Στο σημερινό blog μιλάμε - χωρίς να κρυφτούμε- για το μείζον ζήτημα " 39χρονος Σπανουλης και Ολυμπιακός" απαντώντας στο ερώτημα... Μύθος και ρολίστας, γίνεται...;

Γράφει ο Αντιδραστικός

Η ιστορία Ολυμπιακού-Σπανουλη είναι γνωστή. Βασικά δεν είναι μια απλή ιστορία, αλλά ένα παραμύθι. Ο Kill Bill αποτελεί τον απόλυτο παίχτη μύθο του συλλόγου (συνολικά και όχι μόνο του τμήματος), ανέβασε επίπεδο ΜΟΝΟΣ του όλη την ομάδα και την οδήγησε σε ένα σωρό επιτυχίες, οι οποίες δεν θα σβηστούν ποτέ από το μυαλό, τη μνήμη και κυρίως την καρδιά μας. Ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο, ο ΑΡΧΗΓΟΣ έχει καταφέρει τα πάντα, είναι 1ος σκόρερ-1ος πασερ στην ιστορία της Euroleague, ενώ σε λίγο καιρό θα γίνει και 1ος όλων των εποχών στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, ξεπερνώντας τον μεγα Νίκο Γκάλη. 

Οπότε πριν πάμε παρακάτω εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Ο Βασίλης δεν έχει να αποδείξει ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. Είναι ο κορυφαίος στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο κορυφαίος στο ελληνικό μπάσκετ (σόρρυ Νίκο) και βέβαια ο κορυφαίος που φόρεσε την ερυθρόλευκη (σόρρυ Γιώργο, σόρρυ Μίλαν). Ο Kill Bill είναι ο απόλυτος ΜΥΘΟΣ. 

Το θέμα του blog δεν είναι βέβαια αυτό. Το θέμα είναι πως... βρίσκεται στα 39 του χρόνια. Το θέμα είναι πως πλέον μπορεί να υποστηρίξει ΜΟΝΟ ρόλο... ρολίστα. Μύθος και ρολίστας όμως γίνεται;;; 

Αρχικά να τονίσω πως οι ρολίστες στο σύγχρονο μπάσκετ, είναι πολύ σημαντικοί. Με τους σκληρούς ρυθμούς του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, ακόμα και 10'-12' πάνω στο παρκέ είναι υπερβολικά σημαντικά, σε όλα τα ρόστερ. Για τον Ολυμπιακό δε, αποτελεί χρυσή πολυτέλεια να έχει έναν τόσο έμπειρο παίχτη σαν "παγκίτη". Πολυτέλεια ναι, να φέρνει στο παρκέ τον κορυφαίο παίχτη όταν η μπάλα καίει στο τέλος, να φέρνει στο παρκέ έναν guard με τόσο ανεπτυγμένη την αίσθηση του σκορ και της δημιουργίας, να φέρνει στο παρκέ έναν παίχτη που ακόμα και στα... 45 του, οι αντίπαλοι θα προσαρμοζονται πάνω του και θα τον "φοβούνται". 

Στο σημείο αυτό ας δούμε λίγο τα φετινά στατιστικά του Βασίλη. 16.5' πάνω στο παρκέ, με 6.7 πόντους μ.ο και 2.4 ασιστ-για 2 λάθη. 47.3% ποσοστό στα δίποντα και 29.1% στα τρίποντα. Χμ, δεν τα λες και άσχημα στατιστικά...

Παρόλα αυτά, ο χρόνος στον αθλητισμό, δυστυχώς δεν κρύβεται. Όσο και να καμουφλάρεται, το πλήρωμα του χρόνου εν τέλει δεν μπορεί κανείς να το αποφύγει. Ακόμα και ένας παίχτης με την αξία του Σπαν, την απίστευτη φυσική του κατάσταση και την αστείρευτη όρεξη του για προπόνηση, δουλειά και βελτίωση. Ο Βασίλης είναι εμφανώς μια ταχύτητα κάτω από την εποχή. Οι συνεχείς προσαρμογές πάνω του, τα double teams, οι παγίδες, τα hedge outs, ΟΙ ΕΠΑΦΕΣ, τον έχουν  κουράσει. Μετά από χρόνια, που τους "έκανε πλάκα", πια οι αντίπαλοι  έχουν ξεκάθαρα μάθει να τον αντιμετωπίζουν. Η δε (δεδομένη) κατάχρηση ντρίμπλας του, αποτελεί κάποιες φορές, τροχοπέδη για όλο το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, κάνοντας τον Θρύλο προβλέψιμο, αργό και (πολύ) εύκολα αντιμετωπίσιμο. *Σας είπα θα μιλήσω χωρίς να "κρυφτώ".

Που καταλήγω λοιπόν;;; Η αγωνιστική παρουσία του Σπανούλη, πλέον στον Ολυμπιακό, έχει ένα σωρό θετικά αλλά και ένα σωρό αρνητικά. Αντικειμενικό νομίζω είναι αυτό. Το γεγονός βέβαια πως είναι ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ, σβήνει τελείως το όποιο ενδεχόμενο, να τον "πετάξει" ο Ολυμπιακός. Οπότε σαν επιλογή, πολύ απλά δεν υπάρχει η αποχώρηση του Σπαν απο τον Θρύλο, με ευθύνη της ΚΑΕ. ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ και αν θέλει να παίξει, τόσα θα παίξει φορώντας ΜΟΝΟ την ερυθρόλευκη φανέλα. Κ ας παίξει μέχρι τα 45 του, που λέει ο λόγος. Το θέμα είναι λοιπόν τι θέλει εκείνος, τι θέλει ο ίδιος.

Θεωρώ πολύ λογικό και φυσιολογικό το γεγονός, να παίξει ακόμα ένα χρόνο, ώστε να αποχωρήσει, με τις τιμές που του αξίζουν, σε γήπεδα γεμάτα (και όχι σε άδεια), με τα standing ovation που θα του χαρίσουν απλόχερα ΟΛΑ τα ευρωπαϊκά γήπεδα (πλην ΟΑΚΑ...) και βέβαια με την προσπάθεια για έναν ακόμα τίτλο. Επίσης θεωρώ ότι καθαρά αγωνιστικά, έχει να δώσει έστω και λίγα πράγματα. Ο Σπαν δεν είναι... Ναβάρο, που κούρασε την τελευταία τριετία μέσα στα παρκέ. Ο Σπαν μπορεί να παίξει τη νέα σεζόν ακόμα και στα 39 προς 40. ΑΛΛΑ. Να παίξει με τη λογική πως θα είναι ξεκάθαρα ρολίστας. Πως ξεκάθαρα θα έχει βοηθητικό ρόλο. Πως ξεκάθαρα θα υπάρχουν άλλες προτεραιότητες στο ερυθρόλευκο ρόστερ. Πως ξεκάθαρα δεν θα γυρνάνε όλα γύρω του. Πως ξεκάθαρα θα πρέπει να δεχτεί πως το απόλυτο αφεντικό θα είναι ο Μπαρτζώκας* και μόνο αυτός. Ο ρόλος του Σπαν κατ εμέ πρέπει να είναι αυστηρά βοηθητικός πια-το τονίζω ακόμα κ έτσι, πολυτέλεια είναι! 

Όλα τα παραπάνω μπορεί να τα δεχτεί ο Βασίλης; Μπορεί να βάλει κάτω, τον τεράστιο μπασκετικό του εγωισμό και να τα δεχτεί; Την απάντηση την γνωρίζει μόνο ο ίδιος. Τα τελευταία χρόνια, όπου αργά και σταδιακά ο Σπαν έχει πέσει επίπεδο, δεν έχει δείξει πάντως πως τον βάζει κάτω τον εγωισμό του. Ελπίζω φέτος το καλοκαίρι θα το κάνει και θα καταλάβει πως αυτό θα γίνει για καλό δικό του αλλά και της ομάδας.

Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να "κρίνει" τον Kill Bill. Αυτό το θεωρώ μη διαπραγματεύσιμο. Στο σημερινό μου blog δεν είχα καμία τέτοια διάθεση. Απλά με τον Σπαν στα 39 του και με την ομάδα να παλεύει λυσσαλέα να απογαλακτιστεί από αυτόν, βρισκόμενη σε μια παρατεταμένη μεταβατική περίοδο**, κάποιες σκληρές αλήθειες πρέπει να λέγονται. Στο μείζον ερώτημα λοιπόν αν... "μύθος και ρολίστας, γίνεται; ", μπορεί να απαντήσει μόνο ο ίδιος ο Σπανούλης. Ελπίζω να απαντήσει... πως γίνεται (δίνοντας επιτέλους χώρο σε άλλους παίχτες), καθώς θα ήθελα πολύ να τον δω για ακόμα μια χρονιά, σε μια πολύ πιο ανταγωνιστή -ελπίζω- ομάδα. Θα ήθελα πολύ να αποτελεί μέρος της νέας ερυθρόλευκης εποχής (οπως και ο Γιώργος εννοείται) στην οποία θα ηγηθούν οι Μπαρτζώκας και Σλούκας και βέβαια θα ήθελα πολύ να τον αποχαιρετίσω βρισκόμενος (σίγουρα κλαμμένος και ανατριχιασμενος) ΜΕΣΑ σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ (το οποίο τόσο μου έχει λείψει), όπως αρμόζει σε έναν παίχτη που πραγματικά μου άλλαξε και μου στιγμάτισε την αθλητική ζωή.

*Δεν ξέρω και δεν θα πάρω θέση, για όλα αυτά που ακούγονται για τις σχέσεις Μπαρτζω και Σπαν. Στο κάτω κάτω ποτέ δεν έχει "αποδειχθεί" κάτι. Θα τα απόρριψω σαν απλές και... κακόβουλες φήμες. Θεωρώ πάντως δεδομένο πως ο εγωισμός του και η προσωπικότητα του  (χαρακτηριστικά που τον οδήγησαν στην κορυφή), πλέον κάνουν κακό στους εκάστοτε προπονητές της ομάδας. Ίσως να μην φταίει καν ο ίδιος ο Bill για αυτό, αλλά η διαχείριση ενός τόσο μεγάλου παίχτη στα τελειώματα του, αποτελεί πρόβλημα, αποτελεί ορολογιακή βόμβα για τον ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ προπονητή δυστυχώς.

**Την δύσκολη μεταβατική περίοδο  άπαντες στο λιμάνι γνωρίζαμε πως θα την περάσει ο Θρύλος . Μια τόσο επιτυχημένη ομάδα (με 4 τελικούς Final4, 2 back2back κούπες και 3 πρωταθλήματα σε 7 χρόνια!!!), με δύο τόσο... μυθικούς αθλητές στις τάξεις της, δεν γυρνάει τόσο εύκολα σελίδα. Δεν πάει παραπέρα τόσο απλά και γρήγορα. Λογικό και αναμενόμενο. Απλά μετά από τρία χρόνια η μετάβαση αυτή κούρασε τον κόσμο και δικαίως.