Ο Αντιδραστικός προσπαθεί να βγάλει άκρη με τον φετινό Ολυμπιακό και εξηγεί γιατί ο επόμενος αγώνας κόντρα στον ΠΑΟ είναι το ματς της χρονιάς.
Ο Μπαρτζώκας είναι ένας εκ των κορυφαίων προπονητών της EuroLeague. Είναι τιμή μας στον πάγκο να κάθεται ένας τόσο σοβαρός, καταρτισμένος επιστημονικά και ταλαντούχος προπονητής και όποιος διαφωνεί καλό είναι να... πατήσει το κουμπί unfollow στον RedDunker, καθώς προφανώς οι απόψεις μας για το άθλημα απέχουν αιώνες (πράγμα θεμιτό βέβαια, διαφωνίες πρέπει να - και θα- υπάρχουν άλλωστε, το unfollow το γράφω... "τρόπος του λέγειν"). Σε συνδυασμό με το γεγονός πως ο coach λατρεύει παθολογικά το σύλλογο, θα τον χαρακτήριζα γεννημένο για τον πάγκο αυτής της ομάδας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως και αυτός δεν κάνει λάθη έτσι; Αλήθεια άλλωστε, ποιος άνθρωπος δεν κάνει λάθη στη ζωή του και στη δουλειά του;
Ξεκαθαρίζοντας τη θέση μου για τον προπονητή μας (δεν νοείται οπαδός που να αγαπά την ομάδα και να γνωρίζει/κατέχει τα βασικά του αθλήματος, που να μην τον στηρίζει, η προσωπική μου άποψη), πάμε παρακάτω.
Έχουμε τρελαθεί με τον φετινό Ολυμπιακό. Ζέστη κρύο, χαρά λύπη όλη η σεζόν, ήρθε και ο αγχωτικός Ιανουάριος -με σχεδόν όλα τα ματς να λήγουν στον πόντο- και μας αποτελείωσε. Υπό προϋποθέσεις, αποτελειώθηκε κ η ομάδα, η οποία αν και άξιζε να έχει μια-δυο παραπάνω νίκες, εν τέλει βρισκόμενη στο 11-12, πλέον βρίσκεται ξεκάθαρα με την πλάτη στον τοίχο για την 8αδα. Λίγο η ατυχία, λίγο τα λάθη (κάνεις δεν λέει πως είναι τέλεια, ισα ίσα έχει ένα σωρό αγωνιστικά προβλήματα να λύσει) και βέβαια οι σχεδόν ιστορικά χειρουργικές διαιτησίες εις βάρος μας, οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση.
Σε μια ομάδα και μια χρονιά που συμβαίνουν όλα τα... παράδοξα λοιπόν, άντε να βγάλεις άκρη... Εδώ δεν βγάζαμε άκρη με την ομάδα στις καλές σεζόν θα μου πείτε, στις "προβληματικές" θα βγάλουμε; Η απάντηση είναι -κι όμως- ναι! Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με συγκεκριμένο πλάνο, με όραμα και με μέλλον, οπότε ναι, η φετινή "άλλα ντ' άλλων" εικόνα έχει λογική και εξήγηση. Όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα λοιπόν, ας δούμε λίγο την φετινή κατάσταση...
Ο Ολυμπιακός στην μετά Σφαιρό εποχή, πέρασε μια δύσκολη διετία. Λίγο η ατυχής επιλογή και πορεία του Μπλατ, λίγο η σαφής κάμψη του ελληνικού στοιχείου στην ομάδα, σε συνδυασμό με την απουσία εγχώριων αγώνων λόγω της ιστορικής αποχώρησης από την Faros League, οδήγησαν σε αμφιβολίες για το dna της και την νέα της ταυτότητα. Όλα αυτά πρόπερσι και πέρυσι, μέχρι ειδικά να αναλάβει ο Μπαρτζώ. Φέτος με τον προγραμματισμό εξ ολοκλήρου από τον coach το πράγμα ξεκάθαρα έχει αλλάξει. Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει αγωνιστικά προβλήματα αλλά δεν παύει να είναι μια ομάδα η οποία ξεκάθαρα χτίζει και χτίζεται.
Μετά από τις 2 περίεργες σεζόν λοιπόν, εφέτος ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει ΞΑΝΑ αγωνιστική ταυτότητα (η οποία βασίζεται στο ελεύθερο και αθλητικό μπάσκετ στο οποίο αρέσκεται ο προπονητής), έχει νέο ηγέτη (ή ηγέτες) μέσα στον αγωνιστικό χώρο (Σλουκας, Σασα, Παπ κτλ), έχει φτιάξει πολύ δυνατό ελληνικό κορμό - πράγμα πολύ σημαντικό για το μέλλον του, έχει αξιόλογους ξένους με την προοπτική να μείνουν και να αποτελέσουν μέρος ενός μακροπρόθεσμου project (Χάρισον, ΜακΚισικ και Μάρτιν). Καθαρά αγωνιστικά δε, πολύ σημαντικό είναι το γεγονός πως επέστρεψε η σήμα κατετεθέν refuse to lose "ιδιότητα" του.
Ο νέος Ολυμπιακός με τα καλά του και τα κακά του, είναι μια ομάδα που δεν τα παρατά, δεν παραδίδεται εύκολα και παλεύει σκληρά όλα του τα παιχνίδια είτε κερδίζει είτε χάνει. Ο νέος Ολυμπιακός ουσιαστικά είναι μια ομάδα που αρνείται να χάσει... αλλά προς το παρόν χάνει! Κ αυτό συμβαίνει γιατί ελέω... πολλών λόγων (και οικονομικών προφανώς) , έχει ένα σωρό rookies στο rotation του, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε για μια τελείως νέα-καινούργια ομάδα, με μπόλικα νέα πρόσωπα στο ροστερ του! Μέσα σε όλα το ξανατονιζω, στο γεγονός ότι χάνει, έχει παίξει ρόλο εκτός από την απειρία, την έλλειψη συνοχής και τα δικά του λάθη ΚΑΙ η διαιτησία, η οποία σε μπόλικα ματς ήταν εχθρική απέναντι του.
Αυτό είναι το φετινό μοτίβο λοιπόν. Μια ομάδα με σαφείς προοπτικές και μέλλον, μια ομάδα που δεδομένα μπορεί να δώσει πράγματα μέσα στο παρκέ, μια ομάδα που πάρα τα προβλήματα της, δύσκολα ποντάρεις εναντίον της, καθώς ακόμα και αν χάνει, πέφτει πολύ πολύ δύσκολα, πουλάει ακριβά το τομάρι της. Μέσα στο μπάσκετ άλλωστε, δεν είναι μόνο η νίκη αλλά και η ήττα. Όπως και στη ζωή.
Επιπλέον όσο και να με "κατηγορείται" αρκετοί, για "υπερ-αισιοδοξία", θα τονίσω το εξής. Συνεχίζω να θεωρώ πως ο χρόνος δουλεύει υπέρ αυτής της ομάδας. Συνεχίζω να πιστεύω πως το ρόστερ έχει μεγάλο potential και μπορεί στο μέλλον ΜΟΝΟ να βελτιωθεί. Για αυτό και αναφέρω πως η ομάδα αυτή χάνει μεν, ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ δε. Είμαι βέβαιος πως ο Θρύλος θα βελτιώνεται σταθερά, είμαι βέβαιος πως τα αγωνιστικά προβλήματα θα μειώνονται παρά θα αυξάνονται, είμαι πραγματικά βέβαιος πως το συγκεκριμένο project είναι απόλυτα λειτουργικό και σωστό (όσο χρόνο και αν χρειάζεται για να μπει σε πλήρη "τροχιά"). Τον Ολυμπιακό του Σλούκα και του Μπαρτζώκα, του Σάσα και του Παπ, των Πριντ και Σπαν, των ΜακΚίσικ και Μάρτιν, εγώ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν τον φοβάμαι, είναι τόσο απλό όσο ακούγεται...
Κλείνω με ένα σχόλιο για το αιώνιο ντέρμπι, που ακολουθεί. Εδώ μάλιστα, δεν χωρούν αμφιβολίες! Πρόκειται για ματς που δεν πρέπει να χαθεί. Που απαγορεύεται! Ξεκάθαρα το ματς της χρονιάς... μέχρι το επόμενο. Αγωνιστικά και βαθμολογικά η ομάδα χρειάζεται όσο τίποτα τη νίκη, ώστε να αποκτήσει ξανά ψυχολογία μετά τις σερί ήττες και να μπει τις τελευταίες δέκα αγωνιστικές με το μαχαίρι στα δόντια, να διεκδικήσει τις πιθανότητές της! Μια νίκη φάρμακο στις πληγές, η οποία δεν χρειάζεται να αναφέρω και τις πτυχές που θα έχει στο γόητρο της ομάδας... Καθαρά μπασκετικά, ο Ολυμπιακός πρέπει να συνέλθει, να βρει πρωταγωνιστές στο ματς , να παίξει το μπάσκετ του και να κερδίσει έναν αντίπαλο σαφώς υποδεέστερο. Έχω την αίσθηση πως ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα με την ερυθρόλευκη περιφέρεια καθώς αμυντικά είναι αρκετά soft, οπότε ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να βρει επιθετικό ρυθμό και να αποκτήσει το πάνω χέρι στο ματς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου