Ο Αντιδραστικός γράφει για τις λεπτομέρειες οι οποίες δεν είναι μέρος της ομάδας μας και της στερούν το δικαίωμα για το βήμα παραπάνω...
Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε χθες στις λεπτομέρειες στο Mediolanium Forum, όπως γενικά στις λεπτομέρειες χάνεται, όπως όλα δείχνουν και η πρόκριση στα play offs... Πριν προχωρήσουμε στο κύριο θέμα μας, πρώτα θα κάνω ένα μικρό σχόλιο για το χθεσινό ματς.
Δεν χωρούν και πολλά να πεις. Το ματς εχθές κατ' εμέ το έκρινε ΑΠΟΛΥΤΑ η διαιτησία. Τα σφυρίγματα ήταν προκλητικά απο το 1ο εώς το 40', με την διαιτητική τριάδα να σφυρά με τελείως διαφορετικά κριτήρια στις δυο πλευρές του παρκέ. Οι 29-11 βολές το μαρτυρούν και... αρκούν. Στον Ολυμπιακό δεν "επετράπη" να παίξει ΚΑΝ στοιχειώδη άμυνα, βλέπετε. Επαφή και φάουλ, επαφή και φάουλ, σε επίπεδα πρόκλησης και κοροϊδίας. Η ομάδα κατάλαβε πως η μόνη της επιλογή για να... κλέψει το ματς, αυτή τη φορά ήταν η επίθεση της. Τα μεγάλα σουτ μπήκαν, η διαφορά απο το - 16, γύρισε στο... 0 (!), αλλά εν τέλει στις λεπτομέρειες και σε 2-3 κακές επιθετικές επιλογές, το μεγάλο διπλό δεν ήρθε. Παρά τη συγκλονιστική εμφάνιση των Σλουκα-Βεζενκοφ, παρά την μεγάλη ανατροπή, η ομάδα γύρισε με αδεια χέρια...
Μια χρονιά που χάνεται στις λεπτομέρειες...
Ο Ολυμπιακός είναι στο 11-11. Έχει χάσει στο τέλος δυο ματς, ΑΔΙΚΑ από τη Ζαλγκιρις (άδικα με τη λογική πως οι Λιθουανοι δεν ήταν καλύτεροι στα παιχνίδια αυτά), στις λεπτομέρειες. Έχει χάσει στο τέλος έξω από τη Μπαγερν στις λεπτομέρειες, στις λεπτομέρειες έχασε και χθες στο Μιλάνο. 11 νίκες λοιπόν και 4 ματς χαμένα στο τέλος, στο νήμα, μετά από καλές εμφανίσεις. Έχει κερδίσει βέβαια και αρκετά ματς στις λεπτομέρειες (βλέπε Μακαμπι x2, Βιλερμπαν, Μπαγερν εντός). Το ρεκόρ του λοιπόν, κάλλιστα θα μπορούσε για παράδειγμα, στις +2 νίκες, 13-9 (όπως και βέβαια και το αντίθετο), και τώρα να χτύπαγε την τετράδα και το πλεονέκτημα...
Οι λεπτομέρειες βέβαια συνεχίζονται... Ο Σλουκας δεν εχει back up όλη τη σεζόν -με τον Τζενκινς επιθετικά και δημιουργικά ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ- και αυτό επηρεάζει εμφανώς όλη την επιθετική λειτουργία. Αν υπήρχε μια ανάσα για τον Κώστα, έστω 7-8 ποιοτικών λεπτών, ίσως τότε να μιλάγαμε σε διαφορετική βάση. Ο Κώστας δεν θα παρουσιαζόταν σκασμένος σε κάποια ματς, ενώ η ομάδα δεν θα κρίνονταν αποκλειστικά από τις δικές του ορέξεις. Επιπλέον γενικά, με έναν ακόμα κανονικό δημιουργικό guard ίσως να μην παρουσιαζόταν η ομάδα με τόσα κενά διαστήματα στα παιχνίδια της και να μην ήταν επιθετικά ώρες ώρες, τόσο προβλέψιμη. Λεπτομέρεια... να μην έχεις έναν απλά back up guard των 7-8 λεπτών και αυτό να χαλάει τόσο πολύ το rotation. Εδώ να τονίσω πως ο Σπαν, δεν θα μπορούσε να γίνει κλασικός play maker στα 38 του. Προφανώς είναι μύθος στη δημιουργία, αλλά δεν παύει να ναι κι ένας παίχτης που ΟΛΕΣ οι ομάδες έχουν μάθει πια, να προσαρμόζονται πάνω του και να τον περιορίζουν.
Επιπλέον... λεπτομέρεια είναι, η ομάδα να διαθέτει έναν τόσο αξιόπιστο center όπως ο Χασάν Μάρτιν και να μην υπάρχει ένας ψηλός αναπληρωματικός -πίσω του- απλά να τον καλύπτει. Ο Ελις βλέπετε πέρυσι έδειξε μεν κάποια φοβερά δείγματα αλλά φέτος δε, αγνοείται. Αγνοείται ακόμα και για τα 10-12 αμυντικά λεπτά πάνω στο παρκέ, τα οποία ζητούνται από αυτόν! Με τον Οκτάβιους εμφανώς -πια- να μην μπορεί να συνεισφέρει, η μπάλα παίρνει ολόκληρη την front line, καθώς αφενός ο Μαρτίν δεν μπορεί να ανταπεξέλθει τελείως μόνος του στο "5" (rookie μην ξεχνάτε πως είναι), αφετέρου ο Ζαν Σαρλ, δεν παίζει καθόλου στη φυσική του θέση (Power Forward είναι το παλικάρι) και παίζοντας ουσιαστικά πλέον μόνο στο "5", δεν μπορεί να δείξει τις δυνατότητές του (μπορεί να παίξει center ο Γάλλος, αλλά περιστασιακά σε αθλητικά small ball σχήματα και όχι να τα βάζει επί μονίμου βάσης με δυνατότερα κορμιά).
Ενώ λοιπόν, έγινε ένας -δεδομένων των συνθηκών- καλός προγραμματισμός το καλοκαίρι, δύο μόλις (σχεδόν)... under achievers παίχτες-σε βασικές όμως δυστυχώς θέσεις, έχουν κάνει άνω κάτω ολόκληρο το rotation, φέρνοντας την ομάδα στην κατάσταση, Γενάρη μήνα, να μην έχει ρυθμό και σε κάθε ματς να ψάχνει αλχημείες για να βγει το ματς...
Κλείνοντας σιγά σιγά, λεπτομέρειες... είναι και οι τραυματισμοί/απουσίες. Οκ φέτος ειδικά γίνεται χαμός σε όλες τις ομάδες κυρίως ελέω covid, αλλά και πάλι τον Ολυμπιακό τον έχουν πάει αρκετά πίσω. Αρχικά να θυμίσω το ματς κόντρα στην Μπασκόνια. Ένα ματς χαμένο αποκλειστικά και μόνο, λόγω των τρομερών απουσιών που είχε η ομάδα στο παιχνίδι εκείνο. Ο Ολυμπιακός όσο και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει εκείνο το ματς, έχοντας σαν front line μόλις τους Πρίντεζη και Μάρτιν και όλους τους άλλους ψηλούς εκτός λόγω covid. Μια ήττα προδεδικασμένη λοιπόν, στη σούμα. Επιπλέον, υπάρχει η μακρά απουσία του βασικού SF της ομάδας Παπανικολάου, ενός παίχτη εξαιρετικά σημαντικού. Με αυτά και με αυτά, πάει για δίμηνη απουσία ο Παπ, ο οποίος έχει λείψει αφάνταστα. Δεν είναι όμως μόνο ο Παπ. Πολύ έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς και ο Χάρισον , ο οποίος είναι ένας αναντικατάστατος παίχτης ειδικά στα επιθετικά plays αλλά έχοντας περάσει ήδη δύο διαστρέμματα, δεν έχει καταφέρει να βρει ρυθμό και έτσι δεν βοηθάει όσο θα ήθελε η ομάδα και κυρίως όσο θα μπορούσε (προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία για τις ικανότητές του). Μες τη σεζόν, προβλήματα έχουν αντιμετωπίσει και οι Πρίντεζης, Ζαν Σαρλ, Μάρτιν, Λαρετζάκης και ΜακΚίσικ, με αποτέλεσμα η ομάδα σχεδόν σε κανένα ματς (!) να μην έχει κατέβει "κομπλέ"... Ε δεν το λες και αμελητέο γεγονός...
Αυτά τα... λίγα, στο σημερινό basket blog. Δεν έχω καμία διάθεση να δικαιολογήσω την κακή πορεία της ομάδας, δεν προσπαθώ να χρυσώσω το χάπι, μιας σεζόν που φαίνεται πως βαδίζει προς αποτυχία. Απλά δεν παύω να πιστεύω πολύ στην ομάδα αυτή και να πιστεύω πως φέτος, δεν απείχε εν τέλει... πολύ, η επιτυχία. Στις λεπτομέρειες αυτή η ομάδα δείχνει να χάνει το τρένο... Πλέον ξεκάθαρα με την ταμπέλα του απόλυτου αουτσάιντερ, στις επόμενες 12 αγωνιστικές η ομάδα θα επιδιώξει να κάνει την έκπληξη και να χωθεί στην πρώτη 8αδα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει προφανώς, αλλά αντικειμενικά η κατάσταση είναι δύσκολη. Βέβαια ανέκαθεν στην ομάδα αυτή άρεσαν τα δύσκολα, οπότε προσωπικά θα την ακολουθήσω μέχρι το τέλος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου