Χθες το βράδυ, στο παρκέ της Aleksandar Nikolic Hall, παρατάχθηκε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του Θρύλου και το αποτέλεσμα ήταν βγαλμένο από τα πιο τρελά μας όνειρα... Ο Αντιδραστικός σχολιάζει το συγκλονιστικό ερυθρόλευκο διπλό στο Βελιγράδι, το οποίο πρέπει να (και θα) αποτελέσει τον αγώνα ορόσημο της νέας εποχής...
Λίγα 24ωρα πριν στη Βαρκελώνη, οι Σπανούλης κ Πρίντεζης, έβλεπαν από τον πάγκο τους συμπαίκτες τους, να αλώνουν το Palau Blaugrana, παίζοντας ελάχιστα . Πολλοί ΙΕΡΟΣΥΛΛΟΙ βιάστηκαν να τους λοιδορήσουν και να τους μειώσουν. Κι όμως οι τεράστιοι μυθικοί ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ βάλθηκαν και χθες, να μας τρελάνουν (πόσες και πόσες φορές το χουν κάνει άραγε;) και να βουλώσουν κάποια (άσχετα από μπάσκετ) στόματα , οδηγώντας τον Θρύλο σε ακόμα ένα τεράστιο (back2back) διαβολο-διπλό, με φοβερή ανατροπή από το -16, κόντρα στον εξαιρετικά μαχητικό Ερυθρό "αδερφό"...
Το παρελθόν...
Εικόνες από το παρελθόν λοιπόν στο Βελιγράδι, καθώς οι δύο αρχηγοί ήταν όπως παλιά οι οδηγοί. Εικόνες από το παρελθόν, όμως είχαμε και καθώς είδαμε όπως παλιά και το μέταλλο της ομάδας αυτής ξανά πάνω στο παρκέ. Ο Θρύλος παρά το -16, δεν τα παράτησε, δεν σταμάτησε "να πιστεύει στο αδύνατο"! Οι ερυθρόλευκοι αρνήθηκαν να χάσουν, έπαιξαν μπασκετάρα στο β' μέρος γυρνώντας το ματς , ενώ όπως παλιά έκαναν πάρτι στις αγαπημένες τους διαβολοβδομάδες, με 2/2 διπλά, βρισκόμενοι (μαντέψτε..!) όπως παλιά, σε ξεκάθαρη και πάλι τροχιά play offs, καθώς έχουν ρεκόρ 7-5 και ένα ματς λιγότερο (από αρκετές ομάδες) !
Το παρόν...
Το παρόν του Ολυμπιακού επιβεβαιώθηκε ξεκάθαρα για ακόμα ένα ματς. Ο Θρύλος είναι μια ομάδα που δεδομένα χρειάζεται ακόμα δουλειά αλλά ταυτόχρονα έχει κ φοβερές δυνατότητες! Ο Ολυμπιακός ΚΑΙ χθες υπέπεσε σε ένα σωρό τσάμπα λάθη, ενώ είχε ΞΑΝΑ κενά διαστήματα. Κανείς δεν λέει πως δεν υπάρχουν (ακόμα) προβλήματα προς θεού! Έπαιξε όμως ανά διαστήματα πανέμορφο μπάσκετ, είχε γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, είχε επιτέλους ξεκάθαρα συστήματα -ειδικά αυτό με τα συνεχή figurate και τα σκριν, ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ στην περίμετρο, μ' αρέσει πολύ, καθώς ως βοηθά στο να μην κολλάει η μπάλα στα guard (σας το χω γράψει από τα καλοκαιρινά φιλικά...)-, έβγαλε ωραίες συνεργασίες, έβαλε τα μεγάλα σουτ και βέβαια για ακόμα ένα ματς, είχε ένα σωρό πρωταγωνιστές στο παρκέ! Μέτριος ο Τζενκινς; Να σου ο Γιαννούλης να κάνει το ματς της ζωής του! Μέτριοι οι βασικοί ψηλοί; Να σου η παλιά καραβάνα Πριντ να κρατάει τη front line μόνος του, να σου και ο... παρεξηγημένος Οκτάβιους να έχει 4 ποντάκια, 4 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο, 1 τάπα και μερικές μεγάλες άμυνες, σε μόλις 14' συμμετοχής! Μέτριος ο ΜακΚισικ; Να σου ο μέγας Χάρισον να σαλπίζει την ανατροπή στην έναρξη του β' ημιχρόνου με 4 τριποντάκια-μαχαιριές!
Το μέλλον...
Αυτός θέλουμε - άπαντες και κυριως ο Μπαρτζώκας- να είναι ο Ολυμπιακός του μέλλοντος και αυτός θα είναι! Μια ΟΜΑΔΑ, με όλη τη σημασία της λέξης και με κεφαλαία γράμματα. Με το σύνολο να ξεχωρίζει κ όχι τους παίχτες. Μια ΟΜΑΔΑ που δεν θα τα παράτα ποτέ, σκυλιάζοντας για κάθε νίκη και κάθε μπάλα (το συγκλονιστικό/συγκινητικό βλέμμα του χορτασμενου απο διακρίσεις Πριντ στο νικητήριο goal foul τα λέει όλα νομίζω). Μια ΟΜΑΔΑ που θα παίζει όμορφο, μοντέρνο και συνάμα σκληρό (καθώς το επιτάσσει το dna της) μπάσκετ. Η εικόνα που είδαμε σε Βαρκελώνη και Βελιγράδι είναι η εικόνα του "Ολυμπιακού του μέλλοντος", η εικόνα που ευελπιστούμε άπαντες να βλέπουμε από εδώ και στο εξής! Μια ομάδα με ένα κράμα Ελλήνων και ξένων παιχτών ιδανικό, άπαντες με ξεκάθαρους ρόλους, που βάζουν το σύνολο πάνω από το εγώ τους. Μια ομάδα Λερναία Ύδρα, που ανάλογα με τη μορφή και το είδος του κάθε αγώνα, έχει και διαφορετικούς πρωταγωνιστές και αγωνίζεται με διαφορετικά σχήματα και τακτική. Και βέβαια μια ομάδα που από πίσω της έχει ένα προπονητή με πεπρωμένο του, να βρίσκεται στην άκρη αυτή του πάγκου αλλά και με δύο προέδρους οι οποίοι αποτελούν, κόσμημα και πρότυπα για όλο τον ερυθρόλευκο οργανισμό.
Σταματάω εδώ πριν με πιάσουν τα ζουμιά... Στις δύσκολες εποχές που ζούμε βλέπετε, ο μπασκετικός Ολυμπιακός αποτελεί ίσως το μοναδικό λόγο τόσο έντονης χαράς και "ψυχολογικης απελευθέρωσης"! Παρ' όλα αυτά πριν κλείσω, πρέπει να τονίσω, πως παρά τη μεγάλη χαρά αυτής της εβδομάδας, τα μυαλά μας πρέπει να μείνουν μέσα στο κεφάλι. Τίποτα δεν έγινε, τίποτα δεν κερδήθηκε μετά από 12 μόλις παιχνίδια, προφανώς υπάρχει ακόμα ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ και αρκετός δρόμος μπροστά μας. Συνεχίζουμε λοιπόν προσηλωμένοι στο στόχο, με ταπεινότητα και απεριόριστη αγάπη, στήριξη αλλά και όνειρα για αυτή την ομάδα...
ΥΓ: τα ριμπάουντ είναι η πιο υποτιμημένη στατιστική κατηγορία... Δεν υπάρχει ματς, στο οποίο ο Ολυμπιακός να τα ελέγχει απόλυτα όπως χθες και να μην το κερδίζει.
ΥΓ2: μετά από καλή κυκλοφορία της μπάλας και σωστό spacing, βγαίνουν και καλύτερα ελεύθερα σουτ. Νόμος. Είδατε πως αυξήθηκαν τα ποσοστά στα τρίποντα ξαφνικά;;; Τίποτα δεν είναι τυχαίο στο μπάσκετ.
ΥΓ3: ο Λάρι έχει μια σημαντική διαφορά από όλους τους Έλληνες ρολίστες των τελευταίων ετών. Έχει ψυχολογία. Ξεκάθαρο αυτό. Άλλωστε στην ΑΕΚ, ηγέτης ήταν το παιδί. Μεγάλο μελλοντικό κέρδος η εμφάνιση του. Ακόμα ένας στη φαρέτρα βασικά.
ΥΓ4: τον Έλις δεν τον φοβάμαι. Θα με θυμηθείτε, πως θα ανέβει. Όπως σας τα λεγα άλλωστε και για τον Σλούκα. Είναι δυνατόν να υπήρχαν/υπάρχουν αμφιβολίες για τον Κώστα; Το παλικάρι, ακόμα ψάχνεται, ψαχνόταν, αλλά ξεκάθαρα είναι ο απόλυτος X FACTOR αυτής της ομάδας.
ΥΓ5: προσπαθώ να σκεφτώ δίδυμο περιφερειακών ξένων, τόσο καλό όσο οι Χάρισον-ΜακΚίσικ. Δυσκολεύομαι. Ίσως οι Χάκετ-Λότζο προ τραυματισμών; Μόνο αυτοί. Φλέβα και οι δύο Αμερικάνοι. Υπερβολικά χρήσιμοι, υπερβολικά κομβικοί για την ομάδα αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου