Τον νίκησε ο Covid, όχι η Μπασκόνια...

Να πούμε και να γράψουμε πολλά, για τον χθεσινό αγώνα κόντρα στην Μπασκόνια (76-90), δεν γίνεται. Ήταν βλέπετε τόσες (σε ποσότητα και σε είδος) οι ερυθρόλευκες απουσίες, οι οποίες εν τέλει δεν επέτρεψαν -ουσιαστικά ποτέ- στην ομάδα να διεκδικήσει κάτι από τον αγώνα. Η υψομετρική διαφορά διαφορά στην ρακέτα δεν καλύφθηκε/κρύφτηκε ποτέ κι έτσι οι λύσεις/επιλογές για τον Θρύλο λιγόστεψαν, σφίγγοντας σαν θηλιά τον coach και την ομάδα...

Γράφει ο Αντιδραστικός

Ο μισός Ολυμπιακός, ελέω covid, έχασε χθες ένα υπό "νορμάλ" συνθήκες δικό του ματς. Η λέξη νορμάλ βέβαια φέτος, στην Euroleague, περισσότερο σαν αστείο ακούγεται. Ο covid, μετά από αρκετές άλλες ομάδες της διοργάνωσης ήδη (να τα λέμε όλα), χτύπησε την πόρτα και του Θρύλου μας και κάπως έτσι η ομάδα παντελώς γυμνή, χωρίς ουσιαστικά ρακέτα (Βεζένκοφ, Σαρλ, Έλις και Χαραλαμπό εκτός), έχασε εύκολα από την Μπασκόνια στο ΣΕΦ. 

Με γεμάτα ρόστερ, ΦΕΤΟΣ, ο Ολυμπιακός την είχε εύκολα την Σάσκι, χωρίς ίχνος υποτίμησης και υπερβολής. Καλή ομάδα οι πρωταθλητές Ισπανίας, αλλά καλύτερος και πιο γεμάτος ο Ολυμπιακός. Αλλά είπαμε. Στη σεζόν του covid όμως, όλα τα περιμένουμε και κάπως έτσι η "Ταουγκρές", μια ομάδα που έχανε από το αεροδρόμιο όποτε κατέβαινε στον Πειραιά, πήρε εν τέλει το διπλό...

Πάμε να δούμε 2-3 στοιχεία του αγώνα (είπαμε δεν υπάρχουν και πολλά):

• Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να τα βγάλει πέρα με τα θηρία Φολ (2.21m) και Τζεκίρι (2.10m νομίζω). Ο mobile center του, Μάρτιν , δεν άντεξε για 40' να παίζει σε συνθήκες miss match, χωρίς ανάσες και χωρίς να μπορεί να σπρώξει στην άμυνα (με τον φόβο να μην κάνει φάουλ). Κάπως έτσι χάθηκε η μάχη της ρακέτας, χάθηκαν τα ριμπάουντ-συνεπώς και ο ρυθμός, πήγε 100% στο τέμπο της Μπασκόνια. Οι Ισπανοί (λέμε τώρα), βρήκαν λοιπόν μομέντουμ από την αρχή, και κόντρα στην αναγκαστικά κλεισμένη μέσα ερυθρόλευκη άμυνα, έκαναν πάρτι έξω από τα 6,75 (13/26), κρατώντας τα ηνία του ματς επί 40', με τον λειψό Ολυμπιακό να κυνηγά από νωρίς. Η Μπασκόνια ένιωθε άνετα σε όλο το 40λεπτο, έπαιξε στον δικό της αγαπημένο ρυθμό και η πορεία του αγώνα, ήταν εξ αρχής προδιαγραμμένη...
• Ο Ολυμπιακός παρ' όλα αυτά το προσπάθησε. Πάλεψε περήφανα, σχεδόν συγκινητικά κατ' εμέ. Πως; Αρχικά έσπρωχνε/πίεζε όσο μπορούσε στην άμυνα. Έκανε 9 κλεψίματα -τα οποία του έδωσαν transition πόντους- , έβγαλε ένταση, το τονίζω όσο μπορούσε, παίζοντας με ένα τόσο κλειστό και περίεργο rotation. Επιπλέον, επιθετικά, καθώς είχε να αντιμετωπίσει μια πολύ ψηλή άμυνα που έκλεινε το οπτικό πεδίο στους ερυθρόλευκους guards (Ο Ιβάνοβιτς υπήρχαν στιγμές που έπαιζε με Χένρι στο "1", τους Γκεντράιτις και Πολονάρα στο "2-3" (!) και τον Πίτερς μαζί με ένα δεινόσαυρο στη ρακέτα!), αναγκαστικά πήγε στις προσωπικές ενέργειες. Να τσουλήσει η μπάλα ήταν αδύνατο καθώς  να βγουν plays με τις κατά συνθήκη πεντάδες που έπαιζαν δεν γινόταν, οπότε η μόνη επιλογή ήταν το isolation. 
• Ο Θρύλος κι όμως, με κάποιο μαγικό τρόπο, έμενε κοντά στο ματς. Λίγο με τον ΜακΚίσικ, λίγο με κάποιες συνεργασίες που είχαν τελικό αποδέκτη τον Μάρτιν, λίγο με τους παλικαρίσιους πόντους των Σλούκα-Πριντ, λίγο με τους τσαμπουκάδες στην άμυνα των Παπανικολάου-Λαρετζάκη, έμενε μέσα στον αγώνα. Ώσπου με το σκορ στο 60-67, και περίπου 6'-7' να απομένουν, το μομέντουμ άλλαξε ριζικά. Οταν και οι γκρι, έπαιξαν ξανά, το ρόλο τους. Δίνοντας ένα τραγικά ανύπαρκτο αντιαθλητικό επιθετικό φάουλ στον Σπανούλη, το σκορ από το... -5, πήγε ξαφνικά στο -11 και η ομάδα στέρεψε, έσβησε. Η Μπασκόνια βρήκε στο τέλος και 2-3 τρελά σουτ και η σεμνή τελετή έληξε...

Το τελικό σκορ είναι μεν πλασματικό, αλλά αυτό προφανώς δεν συνεπάγεται πως οι ερυθρόλευκοι άξιζαν και... την νίκη. Αντικειμενικά ο Θρύλος ήθελε αλλά δεν μπορούσε, με τόσο λειψό ρόστερ. Με την αγχόνη περασμένη στο λαιμό της από το 1', εν τέλει η ομάδα δεν άντεξε και πνίγηκε... Το παιχνίδι τελείωσε και άπαντες νομίζω θέλουν/θέλουμε βασικά, να το ξεχάσουμε. Θα μείνει βέβαια η προσπάθεια (ο φετινός Ολυμπιακός  παλεύει ΟΛΑ τα ματς, το χουμε ξαναπεί) και επίσης ένα γιατί, ή μάλλον μερικά νεύρα, για το τι θα γινόταν στον αγώνα, αν δεν είχε δοθεί εκείνο το ανόητο επιθετικό-αντιαθλητικό...

Υγ: το τροπάρι αυτό με τον covid θα συνεχιστεί. Ο Ολυμπιακός πρέπει να μάθει να ζει με προβλήματα, καθώς με τόσα ταξίδια, είναι πιθανό να ξαναβρεθεί σε αντίστοιχες καταστάσεις. Άπαντες πρέπει να ναι ετοιμοπόλεμοι λοιπόν και πάντα να υπάρχει αγωνιστικό plan b.

Υγ2: το ίδιο προφανώς ισχύει και για τις άλλες ομάδες. Η βαθμολογία και τα αποτελέσματα είναι τελείως πλασματικά φέτος. Άρα θα χρειαστεί πολλή υπομονή και γερά νεύρα. 

Υγ3: στον Θρύλο, η περίεργη σεζόν, οι αναβολές αγώνων, οι απουσίες, επιδρούν ακόμα πιο αρνητικά, καθώς μην ξεχνάμε πως δεν παίζει σε εγχώρια λίγκα. Κοινώς η ομάδα θα δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο να βρίσκει αγωνιστικό ρυθμό...