Με μπάσκετ και πεντάδα από το μέλλον...

Ο Ολυμπιακός επιτέλους έπαιξε μπάσκετ, καταφέρνοντας να πάρει μια μεγάλη νίκη, με σκορ 86-75, κόντρα στον "γαλαξία αστέρων" της Αρμάνι... Ο Αντιδραστικός γράφει για το μπάσκετ και την πεντάδα, που μας "θύμισαν" κάτι από τον Ολυμπιακό του μέλλοντος.

Μεγάλη νίκη (και) η αποψινή. Όχι μόνο επειδή ήρθε ενάντια σε μια ομάδα με φοβερό ρόστερ και τεράστιο budget. Όχι μόνο επειδή η αντίπαλος ήταν μια ομάδα με τους ίδιους στόχους, η οποία είχε ξεκινήσει μάλιστα με 2/2. Αλλά κυρίως επειδή ήρθε με τρόπο που άρεσε. Με τον τρόπο που... έπρεπε. Με τον τρόπο που οραματίζεται ο coach και όλοι μας. Μεγάλη νίκη με μπάσκετ και... πεντάδα από το μέλλον, λοιπόν.

Το μπάσκετ του μέλλοντος.

Αυτό το μπάσκετ θέλει να παίξει η ομάδα. Το μπάσκετ του δευτέρου ημιχρόνου (όπου τελείωσε με επιμέρους σκορ 50-33!). Τι είδαμε απόψε στο ΣΕΦ στο δεύτερο 20λεπτο; Πολύ απλά, μια ομάδα με ταχύτητα, με transition, με φοβερή (και γρήγορη) κυκλοφορία της μπάλας, η οποία ταυτόχρονα στην άμυνα πάλευε για κάθε μπάλα σαν να είναι η τελευταία. Μια ομάδα που είχε έναν ξεκάθαρο στρατηγό (επιτέλους ρε Κώστα!) στις τάξεις της και βέβαια ένα σωρό υπόλοιπους στρατιώτες στο πλευρό του (αυτά θα τα πούμε παρακάτω). Μια ομάδα εξαιρετικά γρηγορη και μαχητική. Σκληρή και αθλητική. Με ξεκάθαρο πλάνο και πρωταγωνιστές και στις δυο πλευρές του παρκέ.

Τόσο απλά, ήρθε η νίκη. Τόσο απλό είναι το μπάσκετ του μέλλοντος. Τόσο απλό και ξεκάθαρο είναι το πλάνο, σύμφωνα με το οποίο έχτισε τη φετινή ομάδα ο Μπαρτζώκας. Transition όποτε υπάρξει ευκαιρία. Γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, έξτρα πάσες, κίνηση. Άμυνα συλλογική, σύνθετη, μαχητική, σκληρή. Πόλεμος... για κάθε ριμπάουντ, για κάθε κατοχή, για κάθε μπάλα. Και βέβαια χωρίς πολλά πολλά... Σλούκας. Με αυτόν καλά, ο Θρύλος είναι άλλη ομάδα, έχει άλλη δυναμική.

Όλα αυτά τα είδαμε απόψε στο παρκέ του ΣΕΦ και κάπως έτσι γράφτηκε το συγκλονιστικό 86-75 κόντρα στην ομάδα των Σέρχι, Ντιλέινι, Χάινς, Ντατόμε οι οποίοι κοστίζουν όσο όλος ο Ολυμπιακός...

Η πεντάδα του μέλλοντος.

Σλούκας, Χάρισον, ΜακΚίσικ, Πρίντεζης, Μάρτιν/Έλις (αυτοί μοιράζονται κυριολεκτικά το 40λεπτο). Αυτή η πεντάδα γύρισε το ματς. Αυτή η πεντάδα διέλυσε την Αρμάνι και κάθε πλάνο του Έτορε Μεσίνα.

Ο Σλούκας έκανε κυριολεκτικά ό,τι ήθελε. Με 17 πόντους και 11 ασίστ, έγραψε την πρώτη του (από τις πολλές) ραψωδία του, στην νέα του ερυθρόλευκη εποχή. Δεν χρειάζονται άλλα λόγια για τον Σλούκα. Σήμερα άπαντες απλά κατάλαβαν τι έχει γυρίσει να κάνει και για τι είναι ικανός... Ο Χάρισον απέδειξε πόσο ώριμος και έτοιμος είναι για τον ρόλο του (παρά το γεγονός πως είναι rookie). Φοβερό κορμί το οποίο βάζει στην άμυνα, βοήθησε ξανά, υπερβολικά στο κατέβασμα της μπάλας, ενώ κατάφερε το εξής παράδοξο. Πήρε μεν 15 σουτ, αλλά είναι φοβερά "οικονομικός" παίχτης! Κι όμως ναι. Δεν εκβιάζει προσπάθειες, αλλά το βασικότερο δεν φοβάται να τις πάρει. Παρά τα άσχημα (φετινά) του ποσοστά στο τρίποντο, εν τέλει... κάρφωσε 4 (!), τα οποία σκότωσαν την Αρμάνι! Ο ΜακΚίσικ ήταν ο άνθρωπος ο οποίος με την ενέργεια του, αποτέλεσε τον game changer του αγώνα. Ενώ έμεινε αρκετά στον πάγκο στο α' μέρος λόγω φάουλ, στο β' έτρεξε ανελέητα την Ιταλική ομάδα, έκανε τα πάντα (10 πόντοι όλοι στο δεύτερο ημίχρονο, 4 ασίστ, 4 ριμπάουντ, με ταυτόχρονα μεγάλες σκυλίσιες άμυνες) και ήταν αυτός που ενέπνευσε τους συμπαίκτες για την μεγάλη ανατροπή (από το -8, ήρθε εν τέλει το +11). Ο Πρίντεζης, ο οποίος έχει βαλθεί να μας τρελάνει για 2ο σερί παιχνίδι. Τα κάνει όλα με απίστευτη ωριμότητα, είναι σε εκπληκτική κατάσταση επιθετικά (7/10 σουτ είχε σήμερα!) και δείχνει πως παρά την ηλικία του, αποτελεί σημαντικό παράγοντα του ρόστερ. Ντροπή σε όσους τόλμησαν να τον κριτικάρουν μετά την κακή του εικόνα στην πρεμιέρα. Εγώ ήμουν ένας από αυτούς να θυμίσω/τονίσω. Ντροπή μου, ήμουν ιερόσυλος. Και τέλος οι Έλις-Μαρτίν. Αυτοί είναι σαν ένας παίχτης. Τόσο καλά αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοκαλύπτονται. Νίκησαν κατά κράτος τον Χάινς και αυτό λέει πολλά. Ο Έλις αμυντικά είναι ανίκητος ενώ κάνει μεγαλη δουλειά στα ριμπάουντ, ο δε Μάρτιν, επιθετικά είναι φοβερός, ενώ απόψε έδειξε και ένα μικρό δείγμα και των αμυντικών του ικανοτήτων. Σαν δίδυμο προσωπικά με γεμίζουν αισιοδοξία και όνειρα, σε μια θέση "πονεμένη" εδώ και τρία χρόνια...

Αυτή είναι η πεντάδα του μέλλοντος. Αυτή είναι η πεντάδα που μπορεί να αλλάξει το επίπεδο. Αυτή είναι η πεντάδα που μπορεί να υποστηρίξει απόλυτα, τα θέλω του προπονητή... Και βέβαια δεν πρέπει να υποτιμάμε και τους υπόλοιπους. Ο Τζένκινς και απόψε έκανε μεγάλη δουλειά, που δεν καταγράφηκε στη στατιστική. Αυτός έκοψε τον αέρα του Σέρχι, όταν ο Ισπανός PG έκανε τα δικά του. Οι δε Βεζένκοφ, Σπανούλης και Παπανικολάου, ΣΗΜΕΡΑ, δεν βοήθησαν. ΑΥΡΙΟ όμως δεδομένα θα ναι και αυτοί εκεί. Και θα δώσουν πολλές λύσεις. Όπως και ο Ζαν Σαρλ, που θα ξαναμπεί full στο rotation της front line...

Αυτά για απόψε. Όπως καταλάβατε, το χάρηκα. Βασικά και τη νίκη ήθελα (το φοβόμουν σήμερα δεν το κρύβω) αλλά το κυριότερο ήθελα και λυτρώθηκα από το μπάσκετ που είδα. Σταματάω εδώ γτ θα μπορούσα να γράφω μέχρι το πρωί... Συνεχίζουμε...

Υγ: Σπαν και Παπ για διαφορετικούς λόγους, θέλουν χρόνο. Που να μπουν και αυτοί στο χορό δηλαδή... Που θα μπουν...