Η "αιώνια κουβέντα" συνεχίζεται στο RedDunker, μπαίνοντας αυτή τη φορά σε πιο τακτικά κομμάτια...
Η νίκη της Παρασκευής, ήταν τεράστια. Τεράστια από όλες τις απόψεις, όπως σας εξήγησα και χθες. Σήμερα θα μπούμε στο τακτικό κομμάτι του ματς, αναλύοντας τις κινήσεις στην σκακιέρα του coach Μπαρτζώκα! Ο coach B έδωσε ρεσιτάλ από τον πάγκο, έστησε την ομάδα ιδανικά δεδομένων των συνθηκών, ενώ νίκησε κατά κράτος τον άπειρο μεν, αλλά καλό και κανονικό προπονητή (και συμπαθή θα προσθέσω) Γιώργο Βόβορα.
Πήρε ξεκάθαρα τη μπάλα από τον Σλούκα.
Βλέποντας τα συνεχή double team και τις παγίδες της Ζαλγκίρις πάνω στον απόλυτο floor general της ομάδας, ο coach δεν θέλησε να την ξαναπατήσει και από τον ΠΑΟ. Πήρε λοιπόν την μπάλα από τον Σλούκα και την έδωσε στους Χάρισον και ΜακΚίσικ, οι οποίοι εκτελούσαν ουσιαστικά αυτοί χρέη point guard. Αυτό αφενός μπέρδεψε τον αντίπαλο, κι αφετέρου με την πολύ καλή εικόνα των δύο Αμερικάνων περιφερειακών, πήρε πολλά πράγματα επιμένοντας στο isolation παιχνίδι τους! Παράλληλα για να "ξεκουράσει" τον "αρχηγό του, εντός παρκέ" και να μην επιμεριστεί ξανά αυτός όλο το βάρος της δημιουργίας (είναι και σε μέτρια εικόνα ο Κώστας -ακόμα+ ενώ ξεκάθαρα ψάχνει εκτός από ρόλο και ρυθμό), τράβηξε πολύ ψηλά τα τεσσάρια του, οι οποίοι έπαιρναν την μπάλα και ξεκίναγαν αυτοί τα plays. Τη συγκεκριμένη επιλογή σας την έχω τονίσει πολλάκις φέτος και... δικαιώνομαι. Σχεδόν όλα τα figurate που έβγαζε η ομάδα στα 10-12m, ήταν μεταξύ των παιχτών των θέσεων "2-3-4", και κάπως έτσι ο Σλούκας (ή και ο Σπαν όσο έπαιξε) ήταν ο τελικός αποδέκτης πολλών plays.
Με την επιλογή να πάρει τη μπάλα από τον Σλούκα, ο Μπαρτζώκας κατάφερε να μην κολλάνε οι επιθέσεις/κατοχές και παράλληλα είχε σαφώς λιγότερη στατικότητα.
Χωρίς έξτρα πάσα και σουτ, επέλεξε εμμονικά το iso.
Ο Ολυμπιακός ξεκάθαρα, δεν έχει βρει αποστάσεις επιθετικά. Ειδικά την έξτρα πάσα και την εκμετάλλευση της αδύνατης πλευράς, ΑΚΟΜΑ, δεν την έχουμε δει (θα τη δούμε με βεβαιότητα όταν η ομάδα θα δέσει). Μέσα σε όλα, βάλτε και το φυσιολογικά κάκιστο ποσοστό στα τρίποντα (φυσιολογικά καθώς και αυτό είναι αποκλειστικά θέμα ετοιμότητας και ρυθμού).
Ο coach λοιπόν καθώς γνώριζε τα παραπάνω προβλήματα, επέλεξε εμμονικά να χτυπήσει σε καταστάσεις isolation. Πέρναγε συνεχώς τη μπάλα μέσα στον Πριντ, ο οποίος διέλυσε τους αντιπάλους του, ενώ άπλωνε την ομάδα στο επιθετικό παρκέ, ανοίγοντας χώρο, κάθε φορά που η μπάλα στην περίμετρο πήγαινε στους Χάρισον και ΜακΚίσικ! Κάπως έτσι πήρε μόνο από αυτούς τους τρεις, 34 πόντους (σχεδόν τους μισούς!), ΟΛΟΙ προερχόμενοι από ΚΑΘΑΡΕΣ επιθέσεις 1vs1!
Με την επιλογή αυτή ο coach κατάφερε η χαμηλή δημιουργία (μόλις 12ασίστ, για 12 λάθη) και το μόλις 18,5% στα τρίποντα, να μην γυρίσουν μπούμερανγκ και να έρθει εν τέλει η μεγάλη νίκη.
Δεν πανικοβλήθηκε στα νεκρά διαστήματα.
Όχι ότι ο coach πανικοβλήθηκε κόντρα στη Ζαλγκίρις, αλλά γενικά στο ΟΑΚΑ, η ομάδα διαχειρίστηκε πολύ καλύτερα τα νεκρά της διαστήματα μέσα στο ματς. Όταν ο ΠΑΟ, 2-3 φορές αν δεν απατώμαι, έφτασε τη διαφορά στους 4 πόντους, οι αντιδράσεις από τον πάγκο ήταν εξαιρετικές. Σωστά time out, σωστές αλλαγές, επιμονή στο πλάνο.
Ειδικά στην άμυνα της ομάδας έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά. Όταν πχ ο Παπαπέτρου έκανε πάρτυ κόντρα στον Παπανικολάου στη γ' περίοδο, έριξε πάνω μετά από αλλαγές τους ψηλούς (Μάρτιν ή Βεζένκοφ) κόβοντας του τους διαδρόμους για τα drive και οδηγώντας τον σε μπαράζ χαμένων τριπόντων...
Ιδανικό rotation...
Γενικά το rotation τσούλησε πολύ καλά και αυτό συνέβη γιατί ο Μπαρτζώ δεν "φοβήθηκε" να πάρει ρίσκα. Ενδεικτικό παράδειγμα, το γεγονός πως σχεδόν σε όλη τη δ' περίοδο, είχε πλάι του στον πάγκο τους αρνητικούς Σλούκα-Παπανικολάου αλλά και τον κουρασμένο Πρίντεζη!
Επιπλέον τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής είχαν οι ΜακΚίσικ, Χάρισον και Έλις και αυτό λέει πολλά για την συνέχεια και την εμπιστοσύνη που δείχνει στους Αμερικάνους... Προσωπικά επιμένω για το μεγάλο φετινό βάθος στο ρόστερ. Με διαφορά το πιο γεμάτο των τελευταίων ετών...
Χτύπησε ΟΛΑ τα miss matches.
Ο Μπαρτζώκας εκμεταλλεύτηκε όλα τα miss matches, στοχεύοντας σε συγκεκριμένους πράσινους αντίπαλους. Στόχευσε πρώτο από όλους τον -με εικόνα παλαίμαχου, από πέρυσι στην Αρμάνι- Γουάιτ, χτυπώντας ανελέητα και χαμηλά με τον Πριντ, αλλά και στα πόδια, όταν έβγαινε στην περίμετρο.
Επιπλέον εκμεταλλεύτηκε την κακή αμυντική εικόνα των Σάικς και Νέντοβιτς, τους οποίους πήγαινε συνεχώς στο 1vs1, βγάζοντας τους ουσιαστικά εκτός ματς, ενώ προσπάθησε ολόσωστα να χτυπήσει και τον Παπαγιάννη μετά τις αλλαγές στην περίμετρο. Ο Έλληνας δεινόσαυρος του Παναθηναϊκού βέβαια, τα έβγαλε πέρα με τους ερυθρόλευκους guard, αλλά σαν επιλογή δεν παύει να ήταν σωστή.
Ο Μπαρτζώκας ό,τι του έδωσε ο coach Βόβορας το πήρε. Κυριολεκτικά οτιδήποτε!
Κλείνω με μια παρατήρηση. Παρατήρησα στα μέσα δικτύωσης, μια άνευ λόγου και αιτίας γκρίνια. Πολλοί ξεχνώντας την πρωτόγνωρη κατάσταση και υποτιμώντας παράλληλα τον ΠΑΟ, ήθελαν 20αρες στο ΟΑΚΑ... και άρχισαν την γκρίνια. Γκρίνια μετά από διπλό στο ΟΑΚΑ και μόλις από την 2η (!!!) αγωνιστική. Αν ειναι δυνατόν δηλαδή. Ήμαρτον παιδιά, ήμαρτον!
*Προσωπικά είμαι αρκετά ικανοποιημένος από αυτά που χω δει από την ομάδα. Βλέπω μεγάλο potential και βάθος στο ρόστερ, βλέπω τους παλιούς έτοιμους να κάνουν τη διαφορά όταν τους χρειαστεί η ομάδα, βλέπω τον coach να δίνει τα δικά του ρεσιτάλ, βλέπω κάτι καλό να αργεί μεν (μη γελιόμαστε η ομάδα είναι εμφανώς ανέτοιμη ακόμα), αλλά να έρχεται δε! Που να μπει στο κλίμα δηλαδή και ο Σλούκας τι έχει να γίνει;!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου