Ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια, δημιούργησε τον δικό του μύθο στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δημιούργησε δύο μεγάλες γεννιές/σχολές (1990-2000, 2010-2020), σημείωσε τρομερές επιτυχίες, έφτιαξε ένα σωρό παίχτες. Όλα αυτά βέβαια τα οφείλει (και) στο γεγονός, πως από την άκρη του πάγκου του πέρασαν κάποιοι ιστορικοί και μεγάλοι προπονητές. Προπονητές που έμελλε να του αλλάξουν την φιλοσοφία και την ιστορία.
Για αυτούς θα μιλήσουμε σήμερα...
Πέντε προπονητές λοιπόν, αλλά ΜΙΑ η ιστορία. Μία ερυθρόλευκη, με αποχρώσεις...χρυσού χρώματος ιστορία, η οποία οφείλεται στους παρακάτω πέντε ανθρώπους.
Γιάννης Ιωαννίδης: ο coach που τόλμησε.
Βρισκόμενος στα F4 και παίρνοντας πρωταθλήματα με τον μεγάλο Άρη, στα τέλη της δεκαετίας του 80', ο Ξανθός, τόλμησε το 1991 να έρθει στον Ολυμπιακό. Σε μια ομάδα που τότε βολόδερνε στις μεσαίες θέσεις του πρωταθλήματος. Έφερε άσημα παιδιά από την Σερβία, τα οποία εξέλιξε σε κορυφαίους παίχτες (Τόμιτς, Νάκιτς, Τάρλατς), μετέτρεψε τους Έλληνες του ρόστερ σε καμικάζι (Σιγάλας, Φασούλας, Μπακατσιάς), ενώ βάσισε όλο του το project γύρω από τον Ζάρκο Πάσπαλι, τον οποίο έφερε από την Παρτιζάν και τον μετέτρεψε στον απόλυτο Ευρωπαίο ηγέτη! Επίσης είχε καλές επιλογές γενικά στους ξένους (τότε έπαιζαν μόνο 2), φέρνοντας Μπέρι, Τάρπλεϊ και μετέπειτα Έντι, Βολκόφ και Ρίβερς... Με όπλο του την πειθαρχία και την σκληρή άμυνα, έστησε μια μεγάλη ομάδα, που έμελλε μα κυριαρχεί στην Ευρώπη για ολόκληρη τη δεκαετία.
Μπορεί να έχει τη στάμπα του "looser" αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην 5ετία του στο Λιμάνι, πήρε τέσσερα πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό, έφτασε σε δυο τελικούς F4 (τα πρώτα της ομάδας) ενώ σήκωσε και ένα Κύπελλο. Επιπλέον είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον αιώνιο αντίπαλο, τον οποίο είχε σαν απόλυτο "πελάτη', με αποκορύφωμα τους 35 πόντους διαφορά... Ήταν κυριολεκτικά ο "πρώτος". Το αρχικό κομμάτι του παζλ, το οποίο μέχρι σήμερα σχεδόν 30 χρόνια μετά, δεν έχει ολοκληρωθεί...
Ντούσαν Ίβκοβιτς: ο coach της εκτόξευσης.
O "Σοφός" είναι ο προπονητής που "συνδέει" τις δυο εποχές. Κάθησε τρία χρόνια στον Ολυμπιακό (1996-99), διαδεχόμενος τον Ιωαννίδη και "ολοκλήρωσε" το μπάσκετ της ομάδας, σηκώνοντας τον πρώτο Ευρωπαϊκό της τίτλο, το 1996, στην μαγική και ιστορική σεζόν του tripple crown (με τον ίδιο κορμό των προηγούμενων χρόνων)! Παράλληλα επέστρεψε στην ομάδα το 2011 και έμεινε άλλα δύο χρόνια, οδηγώντας τον Θρύλο στην 2η Ευρωπαϊκή κούπα (έπος της Πόλης) και επίσης στην επιστροφή στους εν Ελλάδι τίτλους μετά από 15 χρόνια!
Με δύο Ευρωπαϊκά και δύο Πρωταθλήματα (συν ένα Κύπελλο) θεωρείται εκ των κορυφαίων της ερυθρόλευκης ιστορίας, με το γιγαντιαίο έργο του στην "γεννιά των τελικών" (2012-2017) να τον κατατάσσει εν τέλει, στην 1η θέση όλων των εποχών. Η φουρνιά και το στυλ μπάσκετ που καθιέρωσε το 2011-12, άλλαξε όχι μόνο τον Ολυμπιακό αλλά ολόκληρο το Ευρωπαϊκό μπάσκετ...
Παναγιώτης Γιαννάκης: ο coach της μετάβασης.
Ο coach Γιαννάκης είναι ο μοναδικός προπονητής της "μαύρης" δεκαετίας 2000-2010, ο οποίος βρίσκεται στη λίστα. Κάθησε στον πάγκο στα τέλη της (2008-2010) και ουσιαστικά έστρωσε το δρόμο για τις μετέπειτα επιτυχίες της ομάδας, στην επόμενη (τρέχουσα δεκαετία). Έκανε όλη τη βρώμικη και αφανή δουλειά. Άλλαξε τον τρόπο οργάνωσης και σκέψης του τμήματος, σε θέμα προπόνησης, προετοιμασίας αγώνων, αποκατάστασης/αποθεραπείας, scouting και ανάλυσης αντιπάλων. Όλα αυτά, καθώς ο πολύς κόσμος δεν τα γνωρίζει, ήταν πολύ σημαντικά και νομίζω δίνουν στον Γιαννάκη μια περίοπτη και σίγουρα αρκετά τιμητική και υψηλή, θέση, στην ερυθρόλευκη ιστορία.
Με αυτόν στον πάγκο, η ομάδα επέστρεψε μετά από δέκα χρόνια στα F4 (δύο σερί το 2009 και το 2010-τελικός), έπαιξε ωραίο μπάσκετ, πήρε ένα Κύπελλο Ελλάδος, ενώ στους τελικούς της Α1 έχασε κάτω από φοβερές/ιστορικές διαιτητικές περιστάσεις...
Γιάννης Σφαιρόπουλος: o coach της δουλειάς.
Πιο εργατικός, σοβαρός, υπεύθυνος άνθρωπος από τον πάγκο της ομάδας, ίσως να μην έχει περάσει ποτέ. Ο coach Bullet έμεινε σχεδόν τέσσερα χρόνια στον Ολυμπιακό (του οποίου ποτέ δεν έκρυψε πως είναι οπαδός) και τα κατάφερε απόλυτα, με όπλο την μεθοδικότητα και την δουλειά. Προπόνησε και καθοδήγησε την ομάδα σε μια δύσκολη περίοδο και σημείωσε σημαντικές επιτυχίες, όπως οι δύο παρουσίες σε τελικό Euroleague (άδικα χαμένοι και οι δύο) αλλά και δύο πρωταθλήματα Ελλάδος. Διατήρησε τον ελληνικό κορμό, προώθησε και εξέλιξε νεαρούς αθλητές (Παπαπέτρου, Αγραβάνης και κυρίως Μιλουτίνοφ) γενικά με αυτόν το dna της ομάδας "συνεχίστηκε"-με τον coach όμως να βάζει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του...
Γιώργος Μπαρτζώκας: ο coach των δύσκολων project.
Έχοντας πάντα σαν "κριτήριο" του, την παθολογική του αγάπη για τον Ολυμπιακό, δέχτηκε να δουλέψει σε δύο δύσκολες και ιδιαίτερες εποχές. Η πρώτη μετά από την τεράστια επιτυχία του 2012, διαδεχόμενος τον ιστορικό Ντούντα και η δεύτερη φέτος... μετά από την τεράστια αποτυχία της τελευταίας διετίας. Το 2013 δέχτηκε να προπονήσει μια ομάδα που ειχε κατακτήσει τα πάντα κι οδήγησε την ομάδα στο 3ο της Ευρωπαϊκό (με ΟΛΟΚΛΗΤΩΤΙΚΟ μπάσκετ), πήρε και ένα διηπειρωτικό (2014) και έμεινε στην ερυθρόλευκη ιστορία για το όμορφο και γρήγορο μπάσκετ (αλλά και τις φοβερές επιλογές σε ξένους παίχτες) που παρουσίαζε η ομάδα του. Αποχώρησε ΑΔΙΚΑ και ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ το 2015, αλλά η ιστορία κάτι του χρώσταγε. Ξεκάθαρα. Επέστρεψε λοιπόν με πολύ... διαφορετικές συνθήκες προ ολίγων μηνών. Ανέλαβε μια ομάδα που την τελευταία διετία σερνόταν, αλλά καθώς σαν άνθρωπος και coach του αρέσουν τα δύσκολα, δεν φοβήθηκε... Μέσα σε ενα τρίμηνο έκανε φοβερή δουλειά , ανέστρεψε το κλίμα και την εικόνα της ομάδας (ο κορωνοϊός διέκοψε τη σεζόν) και πλέον είναι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει να καθοδηγήσει την ομάδα, στην νέα "δεκαετία", στην νέα εποχή. Έλαβε το χρίσμα (από την διοίκηση αλλά και από την καθολική αποδοχή του από τον κόσμο) να δημιουργήσει αυτός την νέα γεννιά, τη νέα σχολή, του Ολυμπιακού...
Συνοψίζοντας... Αυτοί οι πέντε προπονητές έχουν το δικό τους μερίδιο στην ερυθρόλευκη ιστορία. Άπαντες προσέφεραν διαφορετικά πράγματα και σε διαφορετικές εποχές, αλλά το αποτέλεσμα τους ήταν ένα! Η καθιέρωση του Ολυμπιακού σαν μία παραδοσιακή ομάδα και σχολή στο ευρωπαϊκό μπάσκετ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου