Ο Ολυμπιακός αισίως βρίσκεται σε κακό φεγγάρι και σε ρεκόρ 6-10. Πλέον ακολουθεί ένα πρόγραμμα "βατό" (αν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως... υπάρχει βατό ματς για τον φετινό Θρύλο), στο οποίο οι ερυθρόλευκοι θα παίξουν τα ρέστα τους για να μείνουν "εντός στόχων".
Ο Αντιδραστικός γράφει για το ερυθρόλευκο ρόστερ που αξίζει μεν (κι άλλη) πίστωση χρόνου και πίστη, μα ταυτόχρονα ουρλιάζει -δε- πως χρειάζεται έναν κανονικό point guard...
Ο Ολυμπιακός μετά το ΟΑΚΑ σαν να άδειασε "ψυχικά" και εν μέρει σωματικά. Η ομάδα στα τελευταία (δύσκολα) ματς δεν είναι καλή και έχει γνωρίσει κάποιες κακές ήττες (αυτοκτονία κόντρα στον Ερυθρό, με κάτω τα χέρια σε Μαδρίτη-Βαρκελώνη, με ενδιάμεση παρολίγον τραγωδία από την Κίμκι). Ταυτόχρονα στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο της έλαχαν και... κάποιες σοβαρές απουσίες όπως του Μίλου στη Βαρκελώνη ή του Σπανούλη στη Μαδρίτη.
Οι παραπάνω απουσίες, σε συνδυασμό με το μίνι ντεφορμάρισμα του Πρίντεζη, έφεραν "αναγκαστικά" αρκετούς παίχτες σε συνθήκες "step up". Παρά τις ήττες λοιπόν και την μέτρια εικόνα της ομάδας στα τελευταία ματς, προσωπικά έμεινα ικανοποιημένος από το step up κάποιων (προφανώς όχι όλων) παιχτών.
Ο Ριντ και ο Βεζένκοφ κυρίως, αλλά και ο Ρούμπιτ με τον Κόνιαρη, είναι τέσσερις παίχτες που μπορούν να βοηθήσουν και να δώσουν το απαραίτητο βάθος στο rotation. Το έχουν αποδείξει φέτος, όποτε η ομάδα τους χρειάστηκε! Ειδικά οι τρεις ψηλοί Ριντ-Ρούμπιτ-Βεζένκοφ, μαζί με τους "βασικούς" ψηλούς Μίλου-Πριντ, κάνουν την ερυθρόλευκη front line αρκετά αξιόπιστη και γεμάτη. Low post game από τους "παλιούς" Μιλουτίνοφ και Πρίντεζη, μακρινό και "μέσο" σουτ από τον Σάσα και τον Ρούμπιτ, επίθεση με πρόσωπο και μπόλικη ενέργεια από τον στρατιώτη Ριντ. Στην άμυνα δε, ναι μεν δεν υπάρχει ο περιβόητος stopper, αλλά υπάρχουν ριμπάουντ και μπόλικα αναλάσωμα κορμιά. Ο δε τεταρτος της παρέας , Κόνιαρης, αν και επιθετικά παραμένει ακόμα εξαιρετικά διστακτικός, τουλάχιστον αμυντικά έχει αποδείξει πως στην on ball πίεση είναι πολύ καλός. Γενικά ο Κόνιαρης έχει βουτήξει εξ αρχής στα βαθιά, αποτελώντας στα 23 του ένα ισότιμο-βασικό στέλεχος του ρόστερ αλλά και του ελληνικού κορμού...
Που θέλω να καταλήξω; Μέσα από τα αγωνιστικά προβλήματα του τελευταίου καιρού, προσωπικά κατέληξα πως το ρόστερ ναι μεν έχει κενά (αυτό είναι πια δεδομένο) αλλά δεν είναι και... τόσο κακό. Το 6-10 σίγουρα δεν είναι ρεκόρ Ολυμπιακού, κανείς μας δεν είναι ικανοποιημένος με την βαθμολογική θέση της ομάδας, ούτε σαφώς από την εικόνα... αλλά και πάλι. Αξίζει κι άλλη πίστωση χρόνου, αξίζει κι άλλη στήριξη στους παίχτες και στο ρόστερ αυτό. Περγαμηνές και προοπτικές υπάρχουν: Η ρακέτα δεν είναι κακή, στο SF το δίδυμο Παπ-Πολ είναι πολύ καλό (του λείπει η σταθερότητα βέβαια) ενώ στην πονεμένη περιφέρεια αναζητείται σταθερότητα, ηγεσία και ρόλοι (ευθύνη προπονητή το κομμάτι αυτό). Οι Σπανούλης και Κόνιαρης δίνουν πράγματα, ομως δεν αρκούν. Εκεί λοιπόν είναι το ζήτημα.
Ρότσεστι, Τσέρι, Μπόλντγουϊν δεν συνεισφέρουν τα αναμενόμενα. Ήδη ο τέταρτος των combo αποχώρησε (Πάντερ). Ο Θρύλος λοιπόν ουρλιάζει πως θέλει έναν κανονικό, έναν βασικό point guard. Προφανώς το λέγαμε και το ξέραμε απο το καλοκαίρι (σε ατέρμονες συζητήσεις περί floor managers κτλ). Αλλά το να γυρνάνε πίσω το χρόνο δεν ωφελεί. Ο Ολυμπιακός πήρε ρίσκα στα guards τα οποία δεν του βγήκαν. Ο Τσέρι είναι ένς φιλότιμος παίχτης maximum επιπέδου BCL. Ο Ρότσεστι είναι ιδιαίτερη περίπτωση, αξίζει θέση στο ρόστερ αλλά σε συγκεκριμένες αγωνιστικές συνθήκες (η αμυντική του "τρύπα", αποτελεί μεγάλο άλυτο πρόβλημα). Ο δε Μπόλντγουϊν εκεί που κέρδισε τους πάντες, από το τελευταίο λεπτό του ΟΑΚΑ λες και αγνοείται. Ευθύνη σαφώς του coach η διαχείριση, στον εξελίξιμο μα προβληματικό χαρακτήρα Ουέιντ. Που καταλήγουμε ; Με τον Πάντερ εκτος, ο Ολυμπιακός έχει πλην των Κόνιαρη-Σπαν, τρεις παίχτες στα guard του, από τα οποία παίρνει επιθετικά , δημιουργικά και αμυντικά ελάχιστα πράγματα! Για αυτο και η ανάγκη απόκτησης ενός PG είναι επιβεβλημένη και απαραίτητη.
Μα τι είδους guard να βρεις τώρα; Προφανώς είναι δύσκολη η εποχή. Προσωπικά θα πήγαινα σε ένα play maker τύπου Χάκετ. Τύπου Ουέμπερ. "Αμυντικό" κυρίως, καθώς θεωρώ πως εκεί είναι το τεράστιο πρόβλημα της ομάδας. Η Αρμάνι μόλις βρήκε έναν guard από την Κίνα (πέρυσι της Αβελίνο, δεν θυμαμαι τώρα το όνομά του), η Μακάμπι πήρε τον Τζάκσον, παίχτες ελεύθεροι ή από χαμηλά "πρωταθλήματα" (βλέπε Γαλλικό που παίζει πια-οργιάζοντας- ο Ουέμπερ) σαφώς και μπορούν να βρεθούν, πάντα θα μπορούν βασικά. Ο Κέιν, θα ήταν μια ιδανική περίπτωση, αλλά επαναλαμβάνω, αν και όταν θέλεις, βρίσκεις παίχτη... Καλός αμυντικός (μπας και το πανηγύρι των αντίπαλων "κοντών" σταματήσει), να μπορεί να κατεβάσει με ασφάλεια και να μην φοβάται να πάρει πρωτοβουλίες. Αυτό είναι το πακέτο που κατ' εμέ πρέπει να αναζητείται.
Αν βρεθεί αυτός ο παίχτης, θα μπορούσε να ανεβάσει και να ξεκαθαρίσει τους ρόλους, σε όλη την περιφέρεια. Ο Σπαν με τον Κόνιαρη θα εξακολουθούσαν να είναι οι "βασικοί", ο νέος pg, με τον ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ εξελίξιμο -το ξαναλέω- Μπόλντγουϊν θα ήταν τα πρώτα back up, που έδιναν ενέργεια και άμυνα, ενώ ο πολύς Ρότσεστι στα 34 του θα ήταν ο 5ος guard (με δημιουργικό και επιθετικό ρόλο). Προφανώς ο συμπαθής Τσέρι, κατ' εμέ δεν έχει θέση σε ομάδα επιπέδου Ολυμπιακού. Όσο τίμιος και να είναι...
Αυτά από εμένα σαν ένα τελευταίο "χαλαρό κους κους" άρθρο της χρονιάς. Μιας χρονιάς δύσκολης και μεταβατικής για τον μπασκετικό Ολυμπιακό μας.
Ελπίζω άπαντες σε προσωπικό επίπεδο να έχετε/έχουμε το 2020 ΥΓΕΙΑ (το μοναδικό και πολυτιμότερο αγαθό) και ό, τι επιθυμεί ο καθένας. Να μαστε καλά να ασχολούμαστε με το χόμπι μας, τον Θρύλο... Καλή χρονιά σε όλους, μάγκες!
Πηγή Φώτο: gazzetta.gr
Το 2020 ο Θρυλος να σηκωσειιιιιι
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ευρωπαικοοοοο!
��⚪