Ο #ζίο_7 γράφει για ακόμη μια ήττα του Ολυμπιακού στη Euroleague και ''βλέπει'' πως μπορεί να αναστραφεί το κλίμα στην ομάδα αλλά και στον κόσμο, αρκεί η διοίκηση να ορίσει τον "προορισμό".
Νιώθω οτι φέτος ίσως έχουμε γίνει κουραστικοί και οτι επαναλαμβανόμαστε αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα δυστυχώς. Η ομάδα για ακόμη ενα παιχνίδι ήταν άγευστη και άνευρη για 32 περίπου λεπτά. Έβγαλε μια αντίδραση στη 3η περίοδο οπού και περιόρισε την Εφές στους 14 πόντους όμως αυτό δεν είναι αρκετό απέναντι σε ομάδες με τέτοια ποιότητα.
Στη καταστροφική 2η περίοδο οι ερυθρόλευκοι σκόραραν..με το στανιό 11(!) πόντους δεχόμενοι 32. Όπως αποτυπώνεται λοιπόν και απ'τους αριθμούς η άμυνα έμπαζε απο παντού. Οι πυραυλοκίνητοι Λάρκιν και Μίσιτς έστησαν πάρτυ και μαζί έβαλαν 51(!) πόντους με κάθε πιθανό τρόπο. Η όλη ιστορία για να έχεις τύχη απέναντι σε αυτή την Εφές είναι να περιορίσεις αυτούς τους..διάολους. Όταν σε κάνουν σμπαράλια δεν μπορείς να περιμένεις πολλά.
Οι Σπανούλης και Ρότσεστι που ίσως μπορούσαν να βοηθήσουν στο σκοράρισμα, στην απέναντι πλευρά του παρκέ χτυπήθηκαν ανελέητα απ΄τον κόουτς Αταμάν εξ' ου και η μικρή συνεισφορά τους. Κατά τα άλλα μόνο οι Μιλουτίνοφ, Πολ και Πρίντεζης στάθηκαν στο ύψος τους.
Και κάπως έτσι, στα τελευταία 18 παιχνίδια της Euroleague o Ολυμπιακός έχει μόλις 5 νίκες κι έχει χάσει τα 13. Ο Ολυμπιακός, που δεν τον ήθελε κανείς για αντίπαλό του σε play-off ή σε final four. Που ήταν η πιο refuse to lose ομάδα στην Ευρώπη. Το πως φτάσαμε ως εδώ έχει αναλυθεί πολλάκις αλλά δεν είναι και της παρούσης. Το θέμα είναι τι γίνεται απο 'δω και πέρα. Κι αυτό είναι που καίει και τον κόσμο του Ολυμπιακού που βλέπει την ομάδα του και δεν την αναγνωρίζει.
Θεωρώ πως δεν είναι κακό να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ίσα ίσα θα βοηθήσει. Θα ξεκαθαρίσει το τοπίο γύρω απ'τους στόχους της ομάδας και που αυτή βαδίζει σε σχέση με το μέλλον. Αν εκλάβουμε τη φετινή χρονιά ως μεταβατική, πρέπει να υπάρχει ένα πλάνο αξιοποίησης των νεαρών παικτών και κάποιων ξένων που θα αποτελέσουν τον κορμό της ομάδας μελλοντικά. Ας πάρει χρόνο συμμετοχής ο Βεζένκοφ να καταλάβουμε αν αξίζει τελικά η όχι να είναι μέλος του νέου κορμού. Ο Ποκουσέφσκι μπορεί να είναι στη 12αδα και να παίρνει ένα δεκάλεπτο συμμετοχής ώστε να 'χει παραστάσεις απο φέτος. Τα ίδια ισχύουν και για τον Κόνιαρη. Να βρεθεί ο προπονητής απο νωρίς που θα αναλάβει την ομάδα το καλοκαίρι να φτιάξουν ένα πλάνο με τη διοίκηση κι αυτό να δουλευτεί πιστά.
Όμως είναι όντως μεταβατική η χρονιά; Δεν το γνωρίζουμε. Μήπως αυτή η ομάδα που δημιουργήθηκε είναι μιας χρήσεως; Δεν το γνωρίζουμε.
Γι'αυτό λοιπόν το "πρέπον" κι αυτό που αρμόζει σε αυτή την ομάδα, τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό είναι να βγεί η διοίκηση και οι αδερφοί Αγγελόπουλοι συγκεκριμένα και να ορίσουν τον προορισμό.
Είμαι πεπεισμένος πως οτι κι αν έχουν αποφασίσει για το παρόν και το μέλλον της ομάδας ο κόσμος θα σταθεί στο πλευρό τους, θα φύγουν τα σύννεφα και θα υπάρξει όραμα για το μέλλον και ξεκάθαρη στόχευση. Νομίζω οτι κι απ την ομάδα θα φύγει ένα βάρος απο πάνω της καθώς επίσης θα 'χει να επικεντρωθεί και σε κάποιο στόχο, ο οποίος αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ή είναι ουτοπικός (είσοδο στα play-off?).
Όσο δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη θέση απ'τη πλευρά της διοίκησης τόσο η ομάδα θα τρώει το ένα χαστούκι μετά το άλλο χωρίς να ξέρει για τί παίζει τη φετινή χρονιά και όλοι θα ανυπομονούν να τελειώσει το μαρτύριο, με οτι αυτό συνεπάγεται για την εικόνα των αθλητών στο παρκέ.
Υ.Γ: Αλήθεια με τι ''όπλα''θα πειστεί ο Μιλουτίνοφ να ανανεώσει το συμβόλαιό του έχοντας αυτή την εικόνα η ομάδα? Μάλλον χαμένη υπόθεση.
Υ.Γ2: Ο Ρίντ δείχνει εκτός κλίματος και είναι λογικό. Εκτός της πολύμηνης απουσίας του,έρχεται πρώτη φορά στην Ευρώπη να παίξει και του 'χει κάτσει..βαρύ ολο αυτό. Ελπίζω να προσαρμοστεί γρήγορα γιατί η ρακέτα του Ολυμπιακού φαντάζει αφύλακτη διάβαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου