Ο Ολυμπιακός δέχτηκε δεύτερη (back2back) ταπεινωτική ήττα στο ΣΕΦ, αλλά πιο πολύ πόνεσε/ενόχλησε, (ξανά) η κάκιστη εικόνα στο παρκέ παρά το σκορ στον πίνακα. Η κριτική και η ειρωνία πλέον δίνει και παίρνει (δυστυχώς κυρίως από ερυθρόλευκους οπαδούς...), παρ' όλα αυτά πρέπει η προσπάθεια να συνεχιστεί καθώς, ποτέ 7η αγωνιστική, μια χρονιά δεν τελειώνει... Όπως και ο Ολυμπιακός... Γράφει ο Αντιδραστικός
Ειλικρινά δεν υπάρχουν πολλά να πούμε. Τακτικά, καθαρά μπασκετικά, αυτός ο Ολυμπιακός δεν βλέπεται. Δεν είναι ομάδα. "Κάτι σαν μπάσκετ", "κάτι σαν ομάδα", είναι αυτό που βλέπουμε. Δυστυχώς.
Στο συγκεκριμένο basket blog δεν θα μιλήσουμε ειδικά, αλλά λίγο πιο γενικά για την ομάδα. Ενοχλεί, πειράζει, πονάει η ΕΙΚΟΝΑ. Όχι τα σκορ, ή η βαθμολογία. Ειλικρινά δεν φαίνεται να υπάρχει αρχή ή τέλος, και προσωπικά θεωρώ πως οι ευθύνες βαραίνουν καθαρά τον ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ (δεν έχω καμία αμφιβολία πλέον πως το βιαστικό πείραμα Κεμζούρα απέτυχε) αλλά και τους "παλιούς" της ομάδας.
Συγχωρέστε με αλλά δεν θα κράξω το μετρ των air balls Τσέρι ή τον άχρωμο και άοσμο Ρούμπιτ. Με ενοχλεί να βλέπω τον Σπανούλη προκλητικά αδιάφορο. Τον Πρίντεζη σκασμένο ως συνήθως (παρά την έλλειψη εγχώριων υποχρεώσεων). Τον Μιλουτίνοφ μες τα νεύρα-να κρατάει μανιάτικο στην διοίκηση που δεν τον άφησε να φύγει. Ή τον Παπανικολάου, το παιδί που το 2012 στην Πόλη πήρε ΜΟΝΟΣ του την ΤΣΣΚΑ, να βολοδέρνει μες το παρκέ δίχως κανένα ρόλο. Και βέβαια πιο πολύ απ' όλα με ενοχλεί ο πάγκος, εκεί που καθόταν κάποτε ο Σοφός, ο Μπαρτζώ ή ο Σφαιρό, τώρα να είναι "κενός"...
Συνοψίζοντας τα... παραπάνω. Με ενοχλεί η εικόνα. Όχι τα σκορ. Αθλητισμός είναι. Έρχονται νίκες και ήττες. Έρχονται μεγαλειώδεις θρίαμβοι και παταγώδεις αποτυχίες. Όλα μέσα είναι, μάγκες. Η ήττα και η αποτυχία χωνεύεται. Η κάκιστη εικόνα όμως όχι...
Και τώρα... που βαδίζουμε θα μου πείτε;;; Κοιτάξτε η κατάσταση είναι δύσκολη. Ειδικά με αρκετό κόσμο να έχει ξεκινήσει την ειρωνία και την καταστροφολογία (ειδικά το target group που έχει χρόνια να πατήσει γήπεδο και αρέσκεται σε επιθετική "πληκτρολογιακή" πολιτική στα social), γίνεται ακόμα δυσκολότερη. Παρ' όλα αυτά, καμία σεζόν δεν τελειώνει την 7η αγωνιστική. Και όπως είχε πει και ο μεγάλος Μίλαν Τόμιτς (ο νοώ νοείτο για την αναφορά σε αυτόν) , ο Ολυμπιακός δεν τελειώνει...
Προοπτικές υπάρχουν και τις είδαμε στη MegaSports Arena. Προσωπικά ΤΟ ΛΕΩ 30η φορά φέτος, ειμαι αισιόδοξος σαν άνθρωπος (σε όλους τους τομείς). Οπότε προσδοκώ σε βελτίωση. Βελτίωση που θα έρθει μέσα από τις αλλαγές (δυστυχώς θα χρειαστούν κι άλλες φέτος), τη δουλειά, την πίστη και την στήριξη. *Εδώ να ΞΑΝΑθυμίσω το παράδειγμα της Μπάρτσα. Τα τελευταία 3-4 χρόνια θυμηθείτε που τερμάτιζε, με τι εικόνα μάλιστα και με τι... budgets! Το λεω επειδή μάλλον πολλοί ξεχνάμε...
Πάμε παρακάτω. Το κεφάλι ψηλά όπως αρμόζει στον Ολυμπιακό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου