Ο Αντιδραστικός αποχαιρετά τον coach και άνθρωπο Μπλατ για τον οποίο η μόνη λέξη που αντιπροσωπεύει την θητεία του στον ερυθρόλευκο πάγκο είναι RESPECT...
Στο μπάσκετ, στον αθλητισμό και στη ζωή γενικά υπάρχει και η αποτυχία. Το ερυθρόλευκο "project Μπλατ" απέτυχε. Καλώς ή κακώς, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Οι αμφιβολίες ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή (περσινό στήσιμο ενός τουλάχιστον περίεργου ρόστερ), στο τέλος της περσινής σεζόν μετατράπηκαν σε φόβο (με το κάκιστο finish της ομάδας) και μετά τα μέχρις στιγμής φετινά πεπραγμένα (μεταγραφές, φιλικά, Αστρομπάλ) εξελίχθησαν σε.. τρόμο. Επαναλαμβάνω δυστυχώς, αυτή είναι η σκληρή ερυθρόλευκη πραγματικότητα.
Παρ' όλα αυτά, η φυγή του Μπλατ σόκαρε, ξάφνιασε. Τουλάχιστον εμένα αλλά φαντάζομαι και αρκετούς άλλους. Ο Ντέιβιντ Μπλατ αποτελεί λοιπόν παρελθόν από τον ερυθρόλευκο πάγκο, αλλά παρά τα κακά του αποτελέσματα και την ιδιαιτέρως άσχημη εικόνα της ομάδας επί των ημερών του, η μόνη λέξη που αντιπροσωπεύει την θητεία του στον ερυθρόλευκο πάγκο... είναι RESPECT. Αυτό και μόνο. RESPECT για τον προπονητή και άνθρωπο Μπλατ.
Δεν ταίριαξε (ίσως ποτέ) στον ιδιαίτερο ερυθρόλευκο οργανισμό. Δεν κόλλησε ποτέ με το DNA της ομάδας αυτής. Οι λόγοι της αποτυχίας του είναι αρκετοί και δεν αποτελούν το θέμα του σημερινού blog. Το θέμα μας είναι ο σεβασμός ως προς το πρόσωπό του. ΣΕΒΑΣΜΟΣ.
Δεν τον λυπάμαι. Προς θεού όχι. Το πρόβλημα υγείας του, δεν μου προκαλεί οίκτο προς το πρόσωπό του. Ο Μπλατ είναι ένας εξαιρετικά δυνατός ΑΝΘΡΩΠΟΣ (είμαι βέβαιος πως θα βγει νικητής στην περιπέτειά του-βασικά θεωρώ πως εχει νικήσει ήδη!), με έναν εξαιρετικό χαρακτήρα, με μόρφωση, με επίπεδο, με επαγγελματισμό. Ήταν τιμή μας που γράφτηκε και τίμησε την ερυθρόλευκη ιστορία ένας τόσο μεγάλος ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Αλλά και σαν COACH... Τεράστιος επίσης. Ανεξάρτητα αν έπιασε ή όχι στο λιμάνι, ο Μπλατ ήταν, είναι ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ένας εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων COACH. Οι τίτλοι του, το παλμαρέ του, το βιογραφικό του, τα λένε όλα άλλωστε. Προς θεού δεν θα σβηστεί η ιστορία του, από τον ένα μέτριο χρόνο του, στον Ολυμπιακό.
Η λήξη της σχέσης Ολυμπιακού-Μπλατ λοιπόν κρίθηκε μεν επιβεβλημένη, αλλά όσο κακά και ήταν τα "αποτελέσματα" της, το απόφθεγμα της, είναι πως έμεινε η καλή καρδιά, η αγάπη και ο σεβασμός.
Τόσο καιρό που ήταν άρχων της ομάδας, δεν τον κάκισα, δεν τον κριτίκαρα ΠΟΤΕ (ίσως ήταν λάθος μου, ναι) και δεν έπαψα ΠΟΤΕ να τον πιστεύω. Η ιστορία προφανώς δεν με δικαίωσε (ούτε τους αφούς, ούτε και τον ίδιο τον coach) αλλά και πάλι, απολογούμενος προς όλους τους αναγνώστες του blog μας, θα τονίσω το ίδιο "λάθος" θα έκανα και αν συνέχιζε στην ομάδα, το ίδιο θα έκανα αν ξαναγύρναγε όλος αυτός ο χρόνος "πίσω".
Συνοψίζοντας... Απεριόριστο RESPECT στον άνθρωπο και στον προπονητή Μπλατ. Μπορεί να "έχασε" αγωνιστικά, αλλά δεδομένα "κέρδισε" σεβασμό από όλους μας. Το project του δυστυχώς δεν τσούλησε, έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι ο αθλητισμός...
*Η στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην εν Ελλάδι παρουσία του coach; Το δέος μου, η ανατριχίλα μου, τα όνειρα μου, στο άκουσμα της συμφωνίας του με την ομάδα. Ειλικρινά είχα τρελαθεί! Τόσο πολύ έναν προπονητή κι ένα αγωνιστικό project, δεν πίστεψα ποτέ μου...
*Αγωνιστικά δυστυχώς δεν θα έχω να θυμάμαι κάτι από τις μέρες του. Όσο σκληρό κι αν είναι αυτό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου