Ο #ζίο_7 γράφει για την ήττα του Ολυμπιακού στο Αστρομπάλ και καταλήγει πως αυτή -εν τέλει- είναι το λιγότερο κακό, σε σχέση με αυτά τα οποία διαδραματίστηκαν το βράδυ της Παρασκευής στη Λυών....
Το σήμα κατατεθέν του μπασκετικού Ολυμπιακού τουλάχιστον τη τελευταία δεκαετία ήταν η αυταπάρνηση που έδειχνε η ομάδα σε οποιαδήποτε συνθήκη κι αν βρισκόταν μέσα στον αγώνα. Σου έδινε την εντύπωση οτι όσο κι αν χάνει, θα γυρίσει το ματς, κι αν δεν τα καταφέρει θα το παλέψει με συγκινητικό τρόπο μέχρι το τέλος.
Αυτο το... refuse to lose λοιπόν είναι που έκανε αυτή την ομάδα φόβητρο για κάθε αντίπαλο, έτσι έχτισε το μύθο της στην Ευρώπη, έτσι πήρε δυο Ευρωλίγκες back2back. Ποτέ δεν είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ ούτε και τους καλύτερους παίκτες. Είναι χαρακτηριστική μια ατάκα που είπε ο Οθέλο Χάντερ σε συνέντευξή του οτι: '' Όταν ήμουν στον Ολυμπιακό πιστεύαμε οτι μπορούμε να νικήσουμε τους πάντες.'' Αυτό ήταν το μέταλλο της ομάδας. Και χρησιμοποιώ παρελθοντικό χρόνο γιατί δυστυχώς εδω και δυόμιση περίπου χρόνια αυτό έχει χαθεί.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα για να το καταλάβει κανείς που δεν παρακολουθεί συστηματικά τους ερυθρόλευκους δεν υπάρχει απ΄την πρεμιέρα των Πειραιωτών στη φετινή Ευρωλίγκα. Παίκτες φοβισμένοι, ξενερωμένοι, με το βλέμμα στο ρολόι για το πότε θα τελειώσει το ''μαρτύριο''. Ήταν σαν να βλέπαμε τη συνέχεια της περσινής ομάδας και την επόμενη αγωνιστική του ματς με τη Νταρουσάφακα. Κανένα πλάνο στο παρκέ, μπερδεμένοι παίκτες και ρόλοι, μεγάλες αποστάσεις στην άμυνα, στατική επίθεση.
Μα το χειρότερο απ'ολα; Καμία σπίθα στο βλέμμα, καμία φλόγα στη καρδιά για την πρεμιέρα της νέας Ευρωλίγκας. Παίκτες που έκαναν το ντεμπούτο τους στη κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και τους έβλεπες να είναι νοχελικοί και χωρίς όρεξη. Απ'τους νεοφερμένους μόνο ο Πάντερ διασώθηκε και... απο λίγο οι Κουζμίνσκας και Πολ. Η εντύπωση όμως που μου γεννήθηκε είναι οτι οι παίκτες φαίνονταν κατώτεροι απ'οτι είναι στη πραγματικότητα. Και εξηγούμαι:
Οι Πολ και Πάντερ για παράδειγμα είναι σκόρερ που πρέπει να πάρουν προσπάθειες για να βρούν ρυθμό. Ο Πολ είχε δυο πόντους απο βολές και πήρε συνολικά 2-3(!) προσπάθειες για σουτ. Ο Πάντερ αν δεν κάνω λάθος είχε 5/7 δίποντα και 0/2 τρίποντα εκ των οποίων το ένα απ'τα δέκα μέτρα που τελείωνε ο χρόνος. Γιατί; Που είναι τα plays να βγούν στις γωνίες και να σουτάρουν;
Αυτό που είδαμε κατά κόρον και στοχευμένα είναι τα early posts με Πρίντεζη-Μιλουτίνοφ κατά κύριο λόγο και Κουζμίνσκας δευτερευόντως αλλά μόνο στα 5-6 πρώτα λεπτά του ματς. Μετά ο κόουτς Μπλατ άλλαξε τους τέσσερις απ'τους πέντε παίκτες της αρχικής του πεντάδας και "χάθηκαν τα αυγά και τα πασχάλια".
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα? Τα τέσσερα συνεχόμενα(!) γκολ-φάουλ που έδωσαν οι ερυθρόλευκοικαι το ένα μάλιστα και αντιαθλητικό. Δεν περιγράφω άλλο...
Για να κλείσουμε σιγά-σιγά αυτό το πρώτο μας άρθρο για τη νέα σεζόν, νομίζω οτι περαιτέρω ανάλυση δεν χρειάζεται να κάνουμε για το παιχνίδι. Η εικόνα της ομάδας ήταν αυτή που μας στεναχώρησε όλους παρά η ήττα. Η ταυτότητά της και ο χαρακτήρας της έχουν ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου και αμερικάνοι τύπου Μπόλντγουιν και Χαπ σίγουρα δεν μπορούν να εμφυσήσουν άνεμο αλλαγής στην ομάδα. Νομίζω οτι οι αλλαγές-προσθήκες στο ρόστερ κρίνονται επιτακτικές καθώς και η ξεκάθαρη θέση της διοίκησης για το που στοχεύει ο Ολυμπιακός τη φετινή χρονιά θα ήταν βάλσαμο στα αυτιά των οπαδών.
Θεωρώ οτι άπαντες έχουν καταλάβει το πόσο σημαντικό είναι αυτό που κάνουν οι πρόεδροι με την φυγή τους απ τη φαρσοκωμοδία της Basketleague μέχρι η ισονομία να επιστρέψει, γι'αυτό και μια ξεκάθαρη θέση του τύπου ''φέτος είναι μια μεταβατική περίοδο για εμάς, πάμε να εξελίξουμε κάποιους παίκτες να μάθουμε ενα πιο σύγχρονο στυλ μπάσκετ μέσω των αγώνων και κοιτάμε στο καλύτερο δυνατό πλασάρισμα'' δεν θα ενοχλήσει κανέναν νοήμων φίλαθλο του Ολυμπιακού.
Υ.Γ: Η χρονιά είναι πολύ μεγάλη και θέλει υπομονή. Είμαστε στη 1η αγωνιστική, ας μην σταυρώνουμε παίκτες και προπονητή.
Υ.Γ2: Παρ'ολα αυτά φαίνεται ξεκάθαρα οτι το ρόστερ είναι κακά δομημένο. Δεν έχει ισορροπία, και οι (αρκετοί) πολυθεσίτες μπερδεύονται μεταξύ τους και τελικά κανείς δεν βρίσκει ρυθμό και ρόλο.
Υ.Γ3: Καλή αρχή εύχομαι κι απο δώ στο ''τέκνο'' του Red-Philosopher, το νεο Red Dunker. Όσοι πιστοί κάντε κι ένα λάικ στη σελίδα μας στο facebook Red Dunker.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου