Τέλος, λοιπόν, σε μια ιδανική χρονιά, σε ένα πανέμορφο μπασκετικό ταξίδι με 75 (!) αγώνες, στους οποίους πάντα η νίκη ήταν λιγότερο ή περισσότερο must. Η θέση CC1 24 ήταν και φέτος φιλόξενη για μένα - έλειψα μόνο από την μοναδική ήττα της Regular Season με Ερυθρό Αστέρα και, βεβαίως, από την βραδιά της (σ)κούπας, λόγω του …Dirty Little Virus. Α, και από το τρίτο ματς των playoff με τον Προμηθέα.
Γνωρίζετε ότι είμαι …άρρωστος μπασκετικός, από NBA μέχρι …Παπαστράτειο, οπότε συγχωρήστε μου το κάπως μακροσκελές μιας ανάρτησης - αποτίμησης της σεζόν και, συνάμα, προσδοκιών της νέας που έρχεται. Είναι πραγματικά τέτοιο το κλίμα στις τάξεις του μπασκετικού Ολυμπιακού, που μοιάζουν όλοι να αδημονούν να γίνουν όλες οι μεταγραφές μέσα στο Σαββατοκύριακο και από Δευτέρα να ξεκινήσει η νέα Ευρωλίγκα - που θα έχει και new kids on the block: Παρτίζαν, Βαλένθια και τη θρυλική Βίρτους που παίρνουν τις θέσεις των ρωσικών ομάδων.
Πάμε λοιπόν:
1) ΤΙ ΕΙΔΑΜΕ
Είδαμε ωραίο μπάσκετ από τον Ολυμπιακό. Εντυπωσιακή σταθερότητα σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, με μόνη κάμψη την περίοδο που η ομάδα πλήγηκε από τον Covid 19 και γνώρισε 4 σερί ήττες στην Ευρωλίγκα. Είδαμε και πολλά καινούργια πράγματα, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και συνολικά για το ευρωπαϊκό μπάσκετ: είχε λ.χ. πολλά χρόνια να εμφανιστεί ένας dominant center όπως ο Φαλ. Ναι, υπάρχει ο Ταβάρες, ο Πουαριέ, ο Ντέιβις, αλλά η επίδραση του Γάλλου 2-way center είναι πρωτοφανής και καταλυτική στα courts, ο παίκτης δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ήταν στην Βιλερμπάν. Θα βγουν κάποια στιγμή τα στατιστικά που θα δείχνουν το +/- του Θρύλου με τον δεινόσαυρο μέσα και θα μιλήσουν τα νούμερα, αλλά από πλευράς τακτικής νομίζω πως ο Φαλ είναι ο πρώτος 7-footer στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ με τέτοια αποτελεσματικότητα στην άμυνα έπειτα από αλλαγές απέναντι στα αντίπαλα γκαρντ.
Είδαμε επίσης ήδη από τις δύο προηγούμενες σεζόν έναν μοναδικό τρόπο να διατηρήσει ο Ολυμπιακός την παραδοσιακή του φιλοσοφία για την εκδήλωση των περισσότερων επιθέσεων από το «2» και το «4». Για σκεφθείτε το: το pick’n’roll που χρόνια τώρα κατέληγε σε επιθέσεις κυρίως με τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη, διατηρήθηκε στην ίδια λογική με τον Ντόρσει και τον Βεζένκοβ, παρόλο που πρόκειται για εντελώς διαφορετικούς παίκτες στην ίδια θέση. Ο Σπανούλης υπήρξε ιδανικός handler στο pick’n’roll και μαζί εκτελεστής, ενώ όταν το pick’n’roll έσπαγε, συνήθως ο Πρίντεζης αναλάμβανε να εκτελέσει με πλάτη. Τώρα, έχουμε έναν σουτέρ που δεν είναι συμβατός με το κεντρικό pick’n’roll (στο πλάγιο pick’n’roll βρίσκεται πολύ καλά με τον Φαλ) και είναι, πιθανότατα, ο καλύτερος στην Ευρώπη στο να δημιουργεί χώρο για τον ίδιο, και ένα 4άρι που δεν είναι το παιχνίδι με πλάτη το βασικό του επιθετικό στιλ, αλλά κάνει όλα τα άλλα στην εντέλεια.
Μιλάμε για μία απολύτως επιτυχημένη μετάβαση σε νέους ρόλους και πρόσωπα πάνω στην ίδια φιλοσοφία στο 2,4,5 και νομίζω ότι εδώ έχουμε τον βασικό λόγο της ανακήρυξης του Μπαρτζώκα σε Coach της χρονιάς - συν το εκπληκτικό scouting, καθώς ειλικρινά δεν θυμάμαι κάποιο φετινό ματς να μπαίνει στο ματς ο Ολυμπιακός και να αιφνιδιάζεται από τον αντίπαλο. Για το 1 και το 3, επίσης η λογική παρέμεινε η ίδια: τα βασικά αμυντικά γρανάζια του Ολυμπιακού σε όλη την περίοδο Μπαρτζώκα, με τη διαφορά ότι άλλο ήταν το διαμέτρημα του Γουόκαπ και άλλο του τίμιου Τζένκινς, με τον Παπ σταθερή αξία. Και εδώ έρχεται και η επιτυχής προσαρμογή στη δεύτερη πεντάδα: ο δεύτερος άσος, ο Σλούκας, δεν είναι αμυντικός exterminator, αλλά το κενό καλύπτουν Σακ και Λάρι, μαζί με τις ανάσες στον Παπ.
Τέλος, ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό του μπασκετικού Ολυμπιακού επί Μπαρτζώκα είναι το σουτ απ’ έξω. Είναι η κεντρική τάση πλέον στο παγκόσμιο μπάσκετ που συμβαδίζει και με την παρουσία των 7footers: οι τελευταίοι κλείνουν τον κόσμο στη ρακέτα και οι χώροι για επίθεση from downtown είναι πια περισσότεροι. Δεν συνέβαινε αυτό συνολικά στο μπάσκετ τα προηγούμενα χρόνια, αφού το χαρακτηριστικό γνώρισμα των undersized centers ήταν να βγαίνουν με δυναμικά hedge outs μέχρι τη …σέντρα (θυμηθείτε πώς αμυνόμασταν επί Χάινς, Ντάνστον και Χάντερ) οπότε …πού χώρος για σουτ; Δείτε τα νούμερα: φέτος στην Ευρωλίγκα σουτάραμε 1271 δίποντα και 968 τρίποντα, στην περίοδο 2018-2019 επί Μπλατ, είχαμε σουτάρει 1170 δίποντα και 637 τρίποντα. Δηλαδή, ενώ προ Μπαρτζώκα το 35% των επιθέσεών μας ήταν έξω από τη γραμμή, επί coach B έχει ανεβεί στο 43%.
2)ΤΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ
Θα προσπαθήσω εδώ να συνδυάσω τη λογική με τις προσδοκίες! Καταρχήν, είναι πολύ σημαντικό πώς σχεδόν όλοι οι παίχτες στους οποίους ο Ολυμπιακός θέλει να συνεχίσει να βασίζεται, έχουν συμβόλαιο! Για την ακρίβεια, υπάρχουν τέσσερεις με έναν χρόνο option στην ευχέρεια της ομάδας, αλλά επειδή οι τέσσερις λέγονται Παπανικολάου, Σλούκας,Μακίσικ και Λαρεντζάκης προφανώς δεν τίθεται θέμα. Θα πρέπει, μάλιστα, να περιμένουμε και συζητήσεις για επεκτάσεις μέσα στην χρονιά, πιθανότατα και για τους τέσσερις. Σάσα, Γούοκαπ και Λούντζης έχουν συμβόλαιο ως το 2024, ο Φαλ ως το 2025. Λιβιό, Έισι και, πιθανότατα, Χασάν αποχαιρετούν, άρα οι θέσεις 4-5 ψιλοαδειάζουν, με δεδομένη και την αποχώρηση του αρχηγού.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από εδώ: δεδομένα χρειάζεσαι 4άρι και 5άρι για πίσω από Σάσα και Φαλ! Για back up του Σάσα, για μια λύση που θα έδινε πολύτιμες ανάσες στον MVP της σεζόν και θα του επέτρεπε να παίζει και 4-5 λεπτά λιγότερα, προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη λύση από τον Ντίνο Μήτογλου ο οποίος πατά και στο 5. Το κασέ του, μετά την περιπέτεια με το ντόπινγκ, έχει εκλογικευθεί (πρόπερσι ζητούσε …περισσότερα από τον Σάσα για να υπογράψει), ο Ολυμπιακός σίγουρα μπορεί να τού προσφέρει ένα step up που ίσως του ανοίξει τον δρόμο και για το NBA, όμως το μεγάλο μειονέκτημα είναι ότι δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί η ποινή του! Αν είναι εξάμηνο, τότε τον Οκτώβριο θα μπορεί να παίξει μπάσκετ και σίγουρα θα είναι μια καλή λύση. Αν είναι έτος και πάνω, τον ξεχνάμε.
Προσωπικά, λατρεύω για back up του Σάσα τον Λουκ Σίκμα της Άλμπα, μια μπασκετική ιδιοφυία, έναν powerforward που δίνει τις ασίστ σαν τα στραγάλια! Λένε ότι δεν είναι σκληρός, αλλά τα 12-15 λεπτά που θα τον χρειαζόμαστε, θα είναι ποιοτικότατος - και σίγουρα δεν θα είναι πιο σοφτ από τον τίμιο Ζαν Σαρλ. Ίσως, πάντως. η ομάδα να κοιτούσε για μια επιπλέον λύση στο 4-5 (αφού θα έχει κλείσει, δηλαδή, το back up του Σάσα) όπως ο Τσαλμπούρης του Απολλλωνα Πάτρας. Ας τα κρατήσουμε αυτά τα ονόματα, αν και συνήθως ο Μπαρτζώκας εκπλήσσει εμφανίζοντας παίκτες που δεν έχουν ξαναγραφεί.
Για το «5» αν υπάρχουν πιθανότητες για τον Νίκολα, ο Ολυμπιακός θα τις κυνηγήσει μέχρι τέλους! Έχει συμβόλαιο έναν χρόνο ακόμη με αποδοχές 2,5 εκατ. αλλά και buy out κοντά στα 2 εκατ., οπότε αντιλαμβάνεστε ότι δείχνει περίπτωση σχεδόν ανέφικτη. Υπάρχουν όμως όπλα: ο ίδιος θέλει πολύ να γυρίσει, η ΤΣΣΚΑ θα είναι εκτός Ευρωλίγκας και αυτό είναι αντικίνητρο για τον ίδιο αλλά και για τους ίδιους, αφού τα έσοδα θα είναι μειωμένα. Ταιριάζει τέλεια στον μπασκετικό Ολυμπιακό αφού, σε αντίθεση με τον Φαλ και παρά το ότι είναι 7footer, είναι πολύ καλός στο pick’n’roll ενώ του αρέσει να αμύνεται διαφορετικά, με stay στο αντίπαλο pick’n’roll κοντά στο καλάθι - γι’ αυτό κρι κατεβάζει τα ριμπάουντ σαν τα φιστίκια. ΜΑΚΑΡΙ!!!
Το πιο μεγάλο θέμα αυτήν τη στιγμή είναι ο Ντόρσει. Είχε μονοετές συμβόλαιο, θέλει ΝΒΑ κυρίως για τα συνταξιοδοτικά του, αλλά θέλει και Πειραιά. Οι πιθανότητες κλείνουν προς τα να μείνει τουλάχιστον με διετές συμβόλαιο και NBA buy out, αλλά ας περιμένουμε…
Η σπέσιαλ ενίσχυση θα ήταν ένας ακόμη παίκτης στο 2-3. Ναι, το σχόλιο παραπέμπει στον Μπέικον που όμως έχει ως δεδομένη προτεραιότητα το ΝΒΑ (έχει παίξει περίπου 200 ματς σε Σάρλοτ και Ορλάντο , ενώ βρίσκεται στο ραντάρ και των πρωταθλητών Ευρώπης. Η απόκτησή του θα απογείωνε την περιφέρεια, στερώντας βέβαια κάποια λεπτά από τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, δίνοντας δυνατότητα να εναλλάσσονται με τον Σακ στο 2-3 πίσω από Ντόρσει και Παπ. Όνειρο, αλλά κανείς δεν μάς απαγορεύει να ονειρευόμαστε!
3)Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Δυο λόγια για τους στόχους της σεζόν και …εμάς! Σίγουρα, τα σκήπτρα στην Ελλάδα και η συμμετοχή στο Final Four θα συνέθεταν μια ακόμη απόλυτα επιτυχημένη χρονιά. Αλλά το πρώτιστο είναι να εξασφαλιστεί η είσοδος στα playoff της Ευρωλίγκας, γιατί η εκροή παικτών από τη Ρωσία δημιουργεί …απρόβλεπτες καταστάσεις.
Και αυτό μας φέρνει και στον δικό μας κόσμο! Απαιτητικότατο κοινό, αλλά σίγουρα πολύ πιο μπασκετογενές πλέον στο ΣΕΦ, πρέπει μα αγκαλιάσει ακόμη περισσότερο την ομάδα και να καταλάβει ότι εκείνη δεν παίζει μόνη της. Αυτό, πάντως, που οραματίζομαι ως άνθρωπος και ως φίλαθλος, είμαι ένα ΣΕΦ κατάμεστο, πύρινο αλλά χωρίς αυτά τα εμετικά συνθήματα που έχουν κυριαρχήσει εδώ και δεκαετίες. Η διοίκησή μας το αποπνέει αυτό και είμαι σίγουρος ότι οι επικλήσεις από μεγαφώνου που είδαμε στα φετινά playoff θα έχουν συνέχεια του χρόνου, μαζί και με άλλες πρωτοβουλίες.
Φέτος πάντως ήμασταν πιο ώριμοι από ποτέ - έστω κι αν γκρινιάζαμε που δεν σηκώσαμε την Ευρωλίγκα! Μεταξύ μας, ποιός δεν το ήθελε αλλά και ποιός δεν πιστεύει ότι, ακόμη κι αν την παίρναμε, δεν θα γκρινιάζαμε λ.χ για το ότι δεν ρίξαμε 30άρα στον τελικό; Μόνο στον ΘΡΥΛΟ αυτά!
#TogetherWeFightStronger
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου