Regular season : Το DNA μάχης αρέσει στον κόσμο και έφερε το πλεονέκτημα...

Ο Ολυμπιακός πάλεψε - αν και γεμάτος προβλήματα- λυσσασμένα κόντρα στην Μπαρτσελόνα και ο Αντιδραστικός γράφει για το dna μάχης αυτής της ομάδας που οχι μόνο οδήγησε στο πλεονέκτημα έδρας, αλλά αρέσει - πολύ- στον κόσμο.

Ξεκινώντας το σημερινό blog, δυο λόγια έστω κι ετεροχρονισμένα για την ΤΕΡΑΣΤΙΑ νίκη κόντρα στην Μπαρτσελόνα, την Πέμπτη, με σκορ 73-66... 

Ο Ολυμπιακός κατεβηκε σε αυτό το ματς αρχικά με δυο πολύ σημαντικές απουσίες. Αυτή του ηγέτη του Κώστα Σλούκα και του απόλυτα επιδραστικού και στις δυο πλευρές του παρκέ, Μουσταφά Φολ. Μέσα σε όλα, στο ματς, του προέκυψαν η φοβερή αστοχία του από μακρυά, οι χαμενες βολές με το τσουβάλι και η έλλειψη επιθετικών λύσεων, την ίδια στιγμή που η - επίσης με σοβαρές απουσίες - Μπάρτσα με το τεράστιο rotation της και χωρίς κανένα βαθμολογικό κίνητρο /άγχος , διατηρούσε (εύκολα) τον έλεγχο του αγώνα με όπλο της ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΛΕΓΧΟ των ριμπάουντ, έχοντας σταθερό προβάδισμα σχεδόν επί 30'...

Κάπου εκεί, οι ερυθρόλευκοι, σε ενα ΣΕΦ που έβραζε, γύρισαν για ακόμα ένα ματς τον διακόπτη, με όπλο τους την ΑΤΣΑΛΙΝΗ ΑΜΥΝΑ τους! Ο συγκινητικός Παπανικολαου ήταν παντού, το ίδιο και ο πέτρινος Γουόλκαπ, αλλά τη διαφορά έκανε ο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ Μάρτιν*, με την Μπαρτσελόνα να σκοράρει σε όλο το β' μέρος ΜΟΛΙΣ 26 πόντους! Για να έρθει βέβαια η νίκη χρειαζόταν... επιθετικό ξεμπούκωμα. Τη δουλειά ανέλαβε ο game changer ΜακΚίσικ, ο οποίος παίρνοντας επιθέσεις iso, ξεχαρβάλωσε την άμυνα των Μπλαουγκράνα, με τα φοβερά του drives!!! O Αμερικάνος SG, έχει πια ξεκάθαρα βρει το ρόλο του στην ομάδα (παίζοντας στο 2 και όχι στο 3...) και έχει γίνει εξαιρετικά σημαντικός και κομβικός σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, έχοντας προσθέσει και τη δημιουργία στο ρεπερτόριο του!

Με αυτά και με αυτά ο Ολυμπιακός κλείδωσε μίνιμουμ την 3η θέση, έχει ελπίδες για την 2η και πολύ απλά περιμένει να μάθει τον αντίπαλό του στα play offs. Χωρίς να κουράζουμε, η λογική λέει Μακάμπι ή Εφές, με τις Μονακό και Μπάγερν να έχουν κάποιες μικρές πιθανότητες. Κοινώς... πάρε το αυγό και κούρευτο. Για αυτό και δεν θα μπλέξω σε τέτοιες υποθετικές συζητήσεις. Οποίος και αν είναι ο αντίπαλος, ΑΥΤΟΣ πρέπει να φοβάται. 

Η σούμα της Regular season λέει το εξής. Ό, τι και αν συμβεί στα play offs, ο Ολυμπιακός ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ. Ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει μια ομάδα που παίζει αποδοτικό (εξ ου και η υψηλή του βαθμολογική θέση) κι ελκυστικό/μοντέρνο μπάσκετ (100% έργο του coach αυτό), αλλά το κυριότερο είναι πως έχει χτίσει ΞΑΝΑ το παραδοσιακό του Dna μάχης. Το χιλιοειπωμένο - στα όρια πια του γραφικού- refuse to lose,  είναι και πάλι εδώ. Η μάχη, η άρνηση, σε συνδυασμό με το πάθος και την σκληράδα, είναι όλος ο... "Μπασκετικός Ολυμπιακός" . Αυτό ήταν, είναι και θα είναι. Μια ομάδα αουτσάιντερ στην Ευρώπη, μαχητική, δυσκολοκατάβλητη, δυναμική, που ΠΑΛΕΥΕΙ γεμάτη πάθος και ενεργεια ΟΛΑ της τα ματς, μια ομάδα με "ιδιαίτερο" dna, με σκληρή - στα όρια της καυτής- έδρα και ΠΟΛΥ ΒΑΡΙΑ φανέλα. . Αυτό ήταν, είναι και θα είναι ο Ολυμπιακός, το επαναλαμβάνω. 

Ε λοιπόν μετά από μια αναγκαστικά περίεργη τριετία ανακοικοδόμησης και αλλαγών, η ομάδα επέστρεψε στο δρόμο της. Βρήκε το project, το ρόστερ και τον προπονητή που της ταιριάζει. Με το dna μάχης δε που απέκτησε ξανά, εκτός από τις νίκες στο παρκέ, κέρδισε και πάλι πίσω τον κόσμο του! Έναν κόσμο, ανέκαθεν απαιτητικό και πιεστικό, που πλέον όμως γνωρίζει μπάσκετ (και μάλιστα πολύ). Ο κόσμος λοιπόν κατάλαβε πως κάτι άλλαξε φέτος και στήριξε τόσο πολύ, που έγινε παράγοντας επιτυχίας. Θα τονίσω και πάλι το εξής. Το ΣΕΦ φέτος, είτε είχε 7.000 κόσμο, είτε 11.000, είτε... 1.000 (πχ με την Εφές στην νίκη ορόσημο της σεζόν!), ΒΟΗΘΗΣΕ τα μέγιστα. Το 13-1 ρεκόρ τα λέει όλα. 

Πάμε παρακάτω λοιπόν, με αισιοδοξία και όνειρα ξανά. Μια ομάδα με εξαιρετικό βασικό κορμό και εμπειρία (Σλούκας, Σάσα, Ντόρσεϊ** οι τρεις ΗΓΕΤΕΣ αλλά και Παπ-Φολ), αλλά επιπλέον και με φοβερά γρανάζια ρολίστες (Σακίλ, Γουόλκαπ, Χασάν). Και βέβαια με μια διοίκηση πρότυπο και με έναν φοβερό ΑΝΘΡΩΠΟ εμπνευστή, στον πάγκο της. Πάμε παρακάτω και όπου μας βγάλει! 

Συνεχίζουμε... 

*Θα το πω και ας πέσετε να με φάτε. Εγώ τον Χασάν θα τον ανανέωνα με κλειστά μάτια (οκ υπερβάλλω λίγο). Πέρυσι ήταν κομβικός και σταθερός δείχνοντας το μεγάλο επιθετικό ταλέντο του. Φέτος, ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα με τα δύο χειρουργεία στο γόνατο, άργησε πολύ να βρει ρυθμό - ΝΑΙ- αλλά εν τέλει το τελευταίο δίμηνο έχει ανοδική πορεία, δείχνει πως μπορεί να μετατραπεί (και) σε αμυντικό όπλο και είναι ξανά εξαιρετικά κομβικός. 

**Ο Τάυλερ ΠΡΕΠΕΙ να μείνει. Τέτοιο σκόρερ και μάλιστα Έλληνα, δεν βρίσκεις. Τέτοιος παίχτης δε, με πλήρη άγνοια κινδύνου και μεγάλα "καρύδια", κολλάει ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ στο project...