Ο Αντιδραστικός γράφει για το ματς, στο οποίο κυριολεκτικά ράγισαν καρδιές και για το ταξίδι του φετινού Ολυμπιακού, το οποίο όπως εξελίσσεται ίσως είναι πιο σημαντικό από τον προορισμό (Βελιγράδι)...
Προσωπικά ήμουν πολύ απαισιόδοξος για τη διπλή βδομάδα στο Μονακό. Ένιωθα μια περίεργη και σχεδόν βέβαιη αίσθηση, ότι η ομάδα δεν θα τα καταφέρει. Ισως το ολοκληρωτικό μπάσκετ της Μονακό στο δικό της +24 στο game2, να με φόβισε, να με τρόμαξε, δεν ξέρω.
Από το πρώτο λεπτό όμως του χθεσινού αγώνα, η αίσθηση φόβου και απαισιοδοξίας (μου), άλλαξε... Οι ερυθρόλευκοι έδειχναν να έχουν μάτι που γυάλιζε, η Μονακό έβαζε καλάθια με... αίμα κι εξαρχής έγινε κατανοητό στο παρκέ του Gaston Medecin ότι οι ερυθρόλευκοι είχαν κατέβει έτοιμοι για όλα...!
Το απόλυτο διπλό, ράγισαν καρδιές στο τέλος...
Ο Ολυμπιακός έπαιξε σκληρή άμυνα επί 40' την Μονακό. Κόντρα σε μία τόσο επιθετική ομάδα όμως, ήταν εξ αρχής γνωστό και δεδομένο ότι η καλή άμυνα δεν θα αρκούσε. Ο coach B επέλεξε για μεγάλο χρονικό διάστημα να παίξει με τρία Guard ταυτόχρονα πάνω στο παρκέ (Σλούκας, Γουόλκαπ, Ντόρσεϊ), σε μια κίνηση που αποδείχτηκε ρουά ματ, καθώς έτσι κατάφερε να ανταπεξέλθει στην ασφυκτική πίεση στη μπάλα των Μονεγάσκων!
Η άμυνα που επέλεξε ο coach B ήταν παρόμοια με το game 1, με μοναδική διαφορά την αντιμετώπιση πάνω στον Μπέικον (τον έπαιξαν full man2man, σπάνια έπαιξε σε κατάσταση miss match) . Ο Ολυμπιακός άλλαζε σε ελάχιστες στιγμές, οι περιφερειακοί του έπαιζαν over στα σκριν και οι ψηλοί έκλειναν στιγμιαία τους χώρους στην περίμετρο κι έτσι η ομάδα, έχοντας ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ αποστάσεις, κατάφερε να εκμηδενίσει το παιχνίδι του Τζέημς και τα miss matches στο χαμηλό (έφαγε ΕΛΑΧΙΣΤΑ σε όλο το ματς!), ενώ ταυτόχρονα περιόρισε τα μακρινά σουτ της Μονακό! Και επειδή πάντα κάτι "δίνεις" σε μια εξαιρετική επίθεση όπως αυτή της Μονακό, ο Ολυμπιακός επέλεξε να αφήσει κάποιους χώρους "πίσω" στο low post, εκεί που δέχτηκε 36 πόντους από την τριάδα Χολ-Μοτεγιούνας-Τόμας, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν στοίχισαν. Επιπλέον ρίσκαραν παίζοντας χωρίς ίχνος βοήθειας τον Μπέικον, ο οποίος έβαλε 23 iso πόντους, αλλά εν τέλει κατάκοπος στο τέλος μετά τη συγκλονιστική άμυνα των Παπ και Γουόλκαπ πάνω του, έχασε κρίσιμες επιθέσεις!
Επιθετικά οι ερυθρόλευκοι έκαναν πλήρως το παιχνίδι τους. Αρχικά κατάφεραν και πέρασαν την μπάλα στον πύργο τους, Μουστάφα Φολ, διασπώντας εξ αρχής πλήρως την άμυνα της Μονακό. Ο δεινόσαυρος φόρτωσε με φάουλ τους αντιπάλους ψηλούς, σκόραρε (4/5 δίποντα) και κυρίως ανάγκασε την άμυνα της Μονακό να στείλει βοήθειες πάνω του-με τον Ολυμπιακό να βρίσκει ελεύθερα τρίποντα!
Όσο έσφιγγαν... τα γάλατα και καθώς οι ερυθρόλευκοι έτρωγαν το ξύλο του αιώνα με την προκλητική ανοχή των διαιτητών, βγήκαν μπροστά οι Σλούκας-Σάσα οι οποίοι σκόραραν τεράστια καλάθια, ενώ κρισιμότατους πόντους σκόραραν στο τέλος και οι Παπανικολάου, Γουόλκαπ και βέβαια ο Τάυλερ Ντόρσεϊ!
Όπλο της ομάδας επιθετικά, ήταν η φοβερή κυκλοφορία της μπάλας, το διάβασμα και βέβαια η υπομονή. Δείγμα δε της πνευματικής ετοιμότητας της ομάδας, ήταν οι 8/8 βολές όταν η μπάλα έκαιγε...
Ο Ολυμπιακός με το φοβερό του ματς, ξέφυγε στο τέλος της γ' περιόδου με 15 πόντους διαφορά (!) αλλά αφενός η άξια Μονακό που τα έπαιξε όλα για όλα με small ball κι αφετέρου η τραγική διαιτησία, οδήγησαν τους γηπεδούχους σε μια φοβερή ανατροπή, με τα τελευταία λεπτά να ραγίζουν καρδιές και το φινάλε άκρως χιτσκοκικό. Προσωπικά είχα χρόνια να ζήσω τόσο έντονα συναισθήματα σε έναν αγώνα. 90" πριν το τέλος η Μονακό πέρασε μπροστά στο σκορ με +1 (!), αλλά εκεί μίλησε η εμπειρία της ομάδας. Ο Μπαρτζώκας πέρασε στα τελευταία δευτερόλεπτα τον Γουόλκαπ ώστε να αποσυμφορίσει τον Σλούκα στο κατεβάσμα της μπάλας, η ομάδα πήρε ώριμες αποφάσεις, έβαλε τις κρίσιμες βολές (στις οποίες η μπάλα ζύγιζε ΤΟΝΟΥΣ) και κάπως έτσι αποφεύχθηκε μια... καταστροφική ήττα και ο Θρύλος έκανε break στο break, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά, ότι ανωμάλως όταν είναι στα σχοινιά αποδίδει καλύτερα..!
Σημασία κάποιες φορές έχει το ταξίδι και όχι ο... προορισμός.
Προφανώς και απόλυτος προορισμός αυτής της ομάδας είναι το Βελιγράδι! Αυτό είναι δεδομένο. Μπορεί να μην ξεκίνησε έτσι η ομάδα, αλλά η φανταστική πορεία της μες την σεζόν, έκανε τελικό προορισμό του φετινού Ευρωπαϊκού της ταξιδιού... την Πρωτεύουσα της Σερβίας! Παρακάτω θα σας πω όμως μια καθαρά δική μου άποψη. Θέλω όσο τίποτα την επιστροφή σε F4. Θέλω να νιώσω ξανά αυτό το δέος κι αυτήν την υπερηφάνεια, βλέποντας την ερυθρόλευκη φανέλα να ιδρώνει στα παρκέ του κορυφαίου Ευρωπαϊκού τουρνουά. Ονειρεύομαι δε, το τέταρτο αστέρι. Δεν θέλω να ξέρω τι θα έκανα αν έβλεπα ειδικά την φετινή ομάδα να το σηκώνει στον ουρανό της Χάλα Τίβολι...! Όλα αυτά τα ξεκαθαρίζω για να μην παρεξηγηθώ. Αλλά... Η φετινή εικόνα της ομάδας αυτής, ειδικά όταν θυμάμαι τη δύσκολη τελευταία τετραετία, μου προκαλεί ήδη ρίγη υπερηφάνειας. Ο Ολυμπιακός μας ΕΠΈΣΤΡΕΨΕ για τα καλά εκεί που ανήκει. Στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Με ένα project πραγματικά πολύ όμορφο και γεμάτο μέλλον. Είτε φτάσει λοιπόν στο Βελιγράδι, είτε όχι, είτε κατακτήσει την φετινή EuroLeague είτε όχι, όλα τα παραπάνω ΔΕΝ αλλάζουν.
Ο φετινός Ολυμπιακός έχει ξετρελάνει τον κόσμο του. Προσωπικά κάθε βδομάδα περιμένω τη μέρα που θα τον δω. Οταν τελειώνει ένα ματς του, είτε νικηφόρο είτε χαμένο, ανυπομονώ πότε θα τον ξαναδώ. Τα δε συναισθήματα που μου βγάζει, αυτή την ένταση, το πάθος, την αγωνία, τη χαρά, τη λύπη, τους παλμούς να βαράνε διακοσάρι, την ανδρεναλίνη στα κόκκινα, δεν μπορώ καν να τα περιγράψω. Για αυτό θα αρκεστώ με αφορμή το χθεσινό παιχνίδι (όπου κόντεψα να πάθω δεκαπέντε καρδιακά επεισόδια) αλλά με αιτία ολόκληρη την φετινή πορεία να πω πως κάποιες φορές στον αθλητισμό... Πιο σημαντικό είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός...
Υγ: η διαιτησία ήταν πραγματικά τραγική. Η μη αποβολή του Μπέικον ήταν το κερασάκι στην τούρτα αλλά και πάλι έγιναν ένα σωρό φάσεις όπου ξεκάθαρα οι γκρι σφύριζαν έδρα. Μια από αυτές το λέι απ στον αιφνιδιασμό του Ντόρσεϊ όπου είναι καθαρό φάουλ...
Υγ2: καμία πρόβλεψη για το αποψινό ματς. Οκ λόγω γουριού αλλά κι επειδή είναι ένα ματς "ειδικών συνθηκών" . Τον Ολυμπιακό δεν τον περιμένω "χαλαρό" επειδή έχει το μαξιλαράκι ασφαλείας, το ξεκαθαρίζω αυτό. Περιμένω ξανά φλέβες. Δεν μπορώ όμως ούτε καν να προβλέψω την κατάσταση της Μονακό. Θα λυγίσει από την πίεση ή θα μασάει σίδερα; Ότι και να κάνει πάντως είναι μια εξαιρετική ομάδα η οποία εχει κερδίσει τον απόλυτο σεβασμό μου...
Υγ3: Μπαρτζω vs Ομπράντοβιτς σε 4ο ματς το τελευταίο δεκαήμερο. Προφανώς και δεν έχουν πολλά να κρύψουν (βασικά τίποτα) , ενώ τους στέρεψαν και... τα τρικ. Οποίος κάνει κάποια επιτυγχημένη "τακτική έκπληξη" (έστω και μικρή) θα χει (η ομάδα του) το πάνω χέρι για το game 4...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου