Ο Αντιδραστικός προσπαθεί να... συνέλθει και να σχολιάσει το ματς, ενώ στέκεται στο αδιαμφισβήτητο πια γεγονός πως οι δύο αιώνιοι... απέχουν πλέον... αιώνες μεταξύ τους!
Ό, τι και να πω, ό, τι και να γράψω, θα είναι... λίγο για το προχθεσινό ματς στο ΣΕΦ... Ο Ολυμπιακός κατατρόπωσε τον Παναθηναϊκό εντός παρκέ, παίζοντας ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ μπάσκετ και στέλνοντας τους οπαδούς τους στα ουράνια, με τη χαρά και τα όνειρα για την επιστροφή στα F4 να μην μπορούν πλέον να "κρυφτούν".
Το τελικό 101-73, νομίζω αντικατοπτρίζει όλα αυτά που ζήσαμε στον προχθεσινό αγώνα. Ένα σωρό ρεκόρ έσπασαν (η μεγαλύτερη τελική διαφορά σε ευρωπαϊκό αιώνιο ματς, πρώτη φορά νομίζω Ευρωπαϊκή 100αρα κτλ κτλ) από την πλευρά των ασταμάτητων ερυθρολεύκων, αλλά παράλληλα και ένα σωρό... φαντάσματα εμφανίστηκαν από την αντίπερα όχθη, καθώς η διαφορά βολόδερνε επί πολλή ώρα στα όρια των "35 πόντων" , όπου ένα στοιχειωμένο πράσινο αρνητικό ρεκόρ παραλίγο να σπάσει... Κάποτε ο Ζέλικο έπαιρνε... time outs ώστε να διαλύσει το ρεκόρ αυτό, εχθές από την άλλη ο coach B περνώντας τους τελευταίους παίχτες του rotation του (Πριντ και Έισι...) στο παρκέ, έδειξε τον απαιτούμενο σεβασμό στον αντίπαλο του, μην "κυνηγώντας" το σπάσιμο του, παρά την "αλαλάζουσα" κερκίδα η οποία σχεδόν απαιτούσε την +35 plus διαφορά!
Καζούρα βέβαια σε ένα τέτοιο παιχνίδι, δεν χωρά... Ειλικρινά ο ΠΑΟ βρίσκεται σε τόσο κακό φεγγάρι, που προσωπικό εμένα, δεν μου λέει η καρδιά να τσιγγλίσω έστω, τους πράσινους φίλους/αναγνώστες μου, έστω και αν υποσυνείδητα με ενοχλεί που ο ΠΑΟ κυνήγαγε σαν παλαβός να σπάσει το ρεκόρ αυτό, κάποτε, όταν ο Ολυμπιακός έπαιζε με Λαβόρ Ποστέλ, Όβσινα και... Μισιακό.
Το ζουμί του χθεσινού αγώνα είναι άλλο. Το ζουμί είναι πως πλέον οι δυο αιώνιοι απέχουν... αιώνες. Αυτό ισχύει και φαίνεται πια σε όλους τους τομείς:
- Βαθμολογικά ο Ολυμπιακός παλεύει για την 3η ή την 4η θέση και γενικά για το πλεονέκτημα έδρας, με δεδομένη την επιστροφή του στα play offs της Euroleague, την ίδια ώρα που ο ΠΑΟ βρίσκεται με το ενάμιση πόδι στην τελευταία θέση της regular, μια κατάταξη που αν μη τι άλλο, αποτελεί μαύρη σελίδα στην μεγάλη του ιστορία...
- Αγωνιστικά, τα φετινά μεταξύ τους ματς, δείχνουν επίσης την χαοτική διαφορά ταλέντου, αξίας και απόδοσης. Ο ΠΑΟ έκλεψε ένα ματς στο Σεφ για την BasketLeague (σε ματς όπου εμφάνισε λαγό από το καπέλο του ο Πρίφτης με τη ζώνη!), αλλά μετά ακολούθησε ένα ερυθρόλευκο 2/2 στην EuroLeague (με +19 στο ΟΑΚΑ και +28 χθες) και βέβαια ο ερυθρόλευκος θρίαμβος στον τελικό Κυπέλλου!
- Τέλος γενικά στους δύο οργανισμούς, βλέπουμε τα εξής: τον ΠΑΟ ουσιαστικά ακέφαλο διοικητικά, βουτηγμένο σε πλήρη εσωστρέφεια, με το χειρότερο ρόστερ της ιστορίας του (Νέντο, Ιωάννης, Παπαγιάννης και ίσως ΣαντΡος οι μοναδικοί EuroLeague players του), αλλάζοντας προπονητές σαν τα πουκάμισα και με μοναδικό δρόμο... να στηρίξει/αναδείξει νεαρά ταλέντα (κάτι που δεν καταφέρνει ΟΥΤΕ ΚΑΝ μέχρις στιγμής αν κρίνουμε από το project Μαντζούκα). Και από την άλλη τον Ολυμπιακό, πλήρως δικαιωμένο μετά από το ρίσκο του #mexritelous και μετά από 2-3 κακές (αλλά) ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ σεζόν, να επιστρέφει στην Ευρώπη (με ένα ΥΓΙΕΣ και ανταγωνιστικό Project) πιο ενωμένο, συσπειρωμένο και αισιόδοξο από ποτέ τα τελευταία χρόνια, με ένα ροστερ στο οποίο διαθέτει μερικούς από τους κορυφαίους διαθέσιμους γηγενείς (Σλούκα, Σάσα, Ντόρσεϊ, Παπ, Λάρι) και με ξένους που έχουν ταιριάξει απόλυτα στο dna του, με σταθερό προπονητή για 3η σεζόν, κτλ κτλ. Οι διαφορές είναι μεγάλες...
Αιώνες λοιπόν. Χωρίς ίχνος υπερβολής τόσο απέχει αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός από τον Παναθηναϊκό. Το μπάσκετ, όπως κ η ζωή βεβαίως, κάνει κύκλους και ο Ολυμπιακός βλέπει τους κόπους του να δικαιώνονται, την ίδια που ο χτυπημένος απο την αλαζονεία (του ιδιοκτήτη του αλλά όχι μόνο) Παναθηναϊκός βρίσκεται αισίως σε μια πολύ δύσκολη και άσχημη κατάσταση...
Ο Ολυμπιακός πέρασε δύσκολα χρόνια από το 2017 και μετά. Η κορεσμένη ομάδα του ούρλιαζε πως θέλει ανανέωση, το κάποτε πετυχημένο αγωνιστικό project του πλέον δεν τσούλαγε, ενώ ταυτόχρονα εμφανίστηκαν και τα οικογενειακά/οικονομικά ζητήματα των προέδρων, που πήγαν ακόμα πιο πίσω τον οργανισμό. Μέσα σε όλα ήρθε η κρίσιμη και πλήρως ρισκαδόρικη απόφαση των προέδρων με το #mexritelous, η οποία εν τέλει αποτέλεσε την απαρχή της ερυθρόλευκης επιστροφής! Οι ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ επιστροφές των Μπαρτζώκα και Σλούκα ήταν η συνέχεια των κινήσεων "προς τα εμπρός" του τμήματος, ώσπου ήρθε το φετινό ΥΓΙΕΣ και εξαιρετικό project να βάλει και πάλι την ομάδα στον ευρωπαϊκό χάρτη!
Όσο για τον ΠΑΟ, θα πω πως θεωρώ πως βρίσκεται στον... πάτο του βαρελιού και το καλό είναι πως δεν πάει παρακάτω (ελπίζω). Είμαι βέβαιος πως όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση, θα την βρει αργά ή γρήγορα την άκρη του! Άλλωστε ανταγωνιστικός και δυνατός Παναθηναϊκός, σε ένα υγιές αθλητικό περιβάλλον σημαίνει και... ανταγωνιστικός και δυνατός, Ολυμπιακός...! Οπότε πραγματικά κλείνω με την ευχή, ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει στο υψηλό επίπεδο, όπου ιστορικά εκεί ανήκει.
Υγ: Πλέον ο Ολυμπιακός στα εναπομείναντα τρία ματς θα κυνηγήσει ξεκάθαρα την 3η θέση. Θεωρώ δε, πως θα μιλάμε για αυτοκτονία αν χαθεί η 4η θέση και το πλεονέκτημα έδρας. Στο κάτω κάτω το αξίζει η ομάδα... Τι θα γίνει εν τέλει δεν ξέρω, καθώς εκτός του Θρύλου, θα εξαρτηθεί η τελική κατάταξη και από τα αποτελέσματα των Αρμάνι και Εφές...
Υγ2: μάγκες συγχωρέστε με, αλλά προσωπικά δεν τολμάω ούτε καν να σκεφτώ το F4. Είναι και για γούρι, αλλά κυρίως γιατί θεωρώ πως έχει ακόμα πολύ ψωμί η υπόθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου