Το προχθεσινό ματς συγκέντρωνε ΟΛΑ τα στοιχεία... ήττας. Η ομάδα ντεφορμέ, η αντίπαλος σε μια σχετική ανοδική κατάσταση (προερχόμενη από διπλή εβδομάδα νικών, σε Ρωσία κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και εντός με τη Βιλερμπαν, σε παιχνίδια όπου σημείωσε μπαράζ τριπόντων), η δε έδρα "παγωμένη" με μόλις 1000 διαθέσιμους οπαδούς. Με σε όλα έκατσε κι η απουσία του Γουόλκαπ (ο κορυφαίος περιφερειακός αμυντικός της ομάδας, έλειψε στο μόνο που ματς που "απαγορεύοταν" κόντρα στα guard ΦΩΤΙΑ των Τούρκων) κι έδεσε... το γλυκό!
Ο Ολυμπιακός κι όμως! Κατάφερε και το πήρε το ματσάκι. Με έναν τρόπο τουλάχιστον ΕΠΙΚΟ, που επανάφερε μετά από καιρό, την αισιοδοξία για τη φετινή πορεία. Ο Ολυμπιακός... δεν έχει να φοβάται τίποτα λοιπόν.
- Δεν φοβάται τα κακά αγωνιστικά φεγγάρια (και τις απουσίες) και τα ξεπερνά.
- Δεν φοβάται την Πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές, ακόμα και αν την αντιμετωπίζει χωρίς τον καλύτερο του αμυντικό και με rotation εξίμιση... (σκασμένων) παιχτών. Δεν φοβάται την Ρεάλ που το βάθος ρόστερ της τρομάζει κόσμο και την παίζει στα ΙΣΙΑ.
- Δεν φοβάται ούτε... την Κυβέρνηση της χώρας (αν και πολιτικά σχόλια τα αποφεύγω!), η οποία ανεξήγητα του στερεί τον κόσμο του από το γήπεδο.
Γιατί, όλα αυτα; Γιατί η ομάδα ΜΑΧΕΤΑΙ. Κι όταν μάχεται και πολεμά, τότε όλα τα μπορεί. Χθες άπαντες στο ΣΕΦ πολέμησαν:
- Σλούκας, Παπανικολάου, Ντόρσεϊ, ΜακΚίσικ, Σάσα και Φολ. Με ολίγη βοήθεια από τους Μάρτιν, Πριντ και Λάρι. Με ένα κουτσουρεμενο rotation, απέναντι σε μια υπερ-ομάδα. Άπαντες πάλεψαν. Σε συγκινητικά επίπεδα.
- Το τεχνικό team, έκανε φοβερή δουλειά. Καταπληκτικό κοουτσάρισμα ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ από τον coach B και το επιτελείο του.
- Και βέβαια για το τέλος κράτησα τους ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΥΣ 1.000 οπαδούς της ομάδας, που βοήθησαν για την νίκη, με τις φωνές και το πάθος τους, να συγκρίνεται και να ξεπερνά ακόμα και ένα γεμάτο ΣΕΦ!
Όλοι μαζί λοιπόν, δώσανε άπαντες το 100% τους, κατέθεσαν την ψυχή τους στο Φαληρικό Στάδιο και ήρθε αυτή η ΤΕΡΑΣΤΙΑ σε σημασία νίκη. Βαθμολογικά, ψυχολογικά από όποια άποψη και να το δεις, μιλάμε για ΤΕΡΑΣΤΙΑ επιτυχία.
Προσωπικά νοιώθω πως αυτό το γκρουπ παιχτών, υπό την καθοδήγηση του συγκεκριμένου προπονητή, μαζί με την μερίδα αυτή των οπαδών που στηρίζουν φέτος με πολύ ουσιαστικό τρόπο (πλην Αστέρα ο κόσμος φέτος έχει βοηθήσει σε ΟΛΕΣ και στις 10 εντός έδρας νίκες!), δημιουργούν μια πολύ όμορφη εξίσωση. Δεν ξέρω τι θα καταφέρει η ομάδα στο τέλος. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι όταν αυτή η ομάδα πολεμάει πάνω στο παρκέ ΟΛΑ ΤΑ ΜΠΟΡΕΙ. Ο φετινός Ολυμπιακός (το χω ξαναγράψει) έχει να φοβάται ΜΟΝΟ τον κακό του εαυτό. Αισίως άλλωστε, μετά τις 2/2 νίκες του, ΚΑΙ βαθμολογικά, τα πάντα ορίζονται από τον ίδιο. Θα βγει τετράδα, θα μείνει εκτός play offs δεν γνωρίζω, το επαναλαμβάνω. Δεδομένα όμως την τύχη του ο Θρύλος, την κράτα ο ίδιος στα χέρια του και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντική υπόθεση.
Δυο λόγια τώρα για το έπος κόντρα στην Εφές.
Ο Θρύλος έπαιξε φοβερή άμυνα σε όλο το ματς. Παπανικολάου και ΜακΚίσικ ανέλαβαν περιφερειακή δράση, ο δε Φαλ έκανε ίσως το κορυφαίο αμυντικό του παιχνίδι, δίνοντας ρεσιτάλ, ειδικά όταν μετά από τις αλλαγές ακολουθούσε στην περίμετρο τους διαβόλους της Εφές.
Ο Σάσα πάλεψε λυσσασμένα και στις δυο πλευρές του παρκέ για τα σχεδόν 37' (!) που έπαιξε και όταν κουράστηκε εμφανώς στο τέλος και δεν σκόραρε με τίποτα, ανέλαβε ο δράση ο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ Ντόρσεϊ, ο οποίος κράτησε ΜΟΝΟΣ του επιθετικά τον Ολυμπιακό, από το 37' έως το 45'.
Για τον Σλούκα δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Το παλικάρι έκανε μια πραγματικά ΜΕΓΑΛΗ εμφάνιση, αποδεικνύοντας πως είναι το Α και το Ω της ομάδας. Όχι ο ηγέτης της-αλλά ο απόλυτος ηγέτης της.
Το ματς ήταν σκληρό, πήγαινε πόντο πόντο επί σχεδόν 45' (!), αλλά ο Ολυμπιακός βρήκε όχι μόνο τα ψυχικά αλλά και τα σωματικά αποθέματα, ώστε να ανταπεξέλθει σε ένα τόσο απαιτητικό ματς , δείχνοντας εκτός των άλλων πως επιστρέφει στην προτέρη (προ covid) φυσική του κατάσταση!
Την ίδια ο Coach B έκανε εξαιρετική διαχείριση του αγώνα (έστω και με πολύ μικρό rotation) καταφέρνοντας όχι μόνο στο τέλος της κανονικής διάρκειας αλλά και της παράτασης, να έχει η ομάδα του τον τελευταίο λόγο (αλήθεια ο ΣΥΜΠΑΘΕΣΤΑΤΟΣ Αταμάν, πως κ δεν έκανε φαουλ στα 39.44";;;) αλλά και να έχει μια πεντάδα στο τέλος που έπαιζε με φουλ ενέργεια. Επιπλέον:
- Το χαρτί του ΜακΚίσικ αντί του Παπ στο τέλος του βγήκε.
- Η διαχείριση του Φολ (με ολίγον από Μαρτίν ο οποίος ήταν κακός αλλά προσπαθούσε) του βγήκε.
- Η είσοδος του ξεχασμένου και κρύου (σύμφωνα με τους προπονητές των social media) Ντόρσεϊ στο 37' και με την μπάλα να ζεματάει του βγήκε.
- Ενώ άφησε σχεδόν ΣΕ ΟΛΟ το ματς μέσα τους Σασα και Σλούκα, οι οποίοι τον δικαίωσαν ΑΠΟΛΥΤΑ.
Για το τέλος, σχόλιο για το Final4 του Κυπέλλου.
Αρχικά , Προμηθέας και ΑΕΚ είναι δυο υπολογίσιμα σωματεία, οπότε είναι άδικο να μιλάμε για έναν πρόωρο αιώνιο τελικό. Το μόνο που θα αναφέρω για την ενδεχόμενη αιώνια κόντρα, είναι το εξής. Ο Ολυμπιακός είναι σαφώς καλύτερη ομάδα, ας μην γελιόμαστε. Ο ΠΑΟ όμως αφενός παίζει ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΣΕΖΟΝ στο ματς αυτό (τετριμμένο, αλλά όχι υποτιμητικό για τον -φετινό- ΠΑΟ, τον οποίο τα εσωτερικά λάθη/πάθη , τον οδήγησαν στην φετινή πολύ κακή πορεία) κι αφετέρου οι πράσινοι βρίσκονται -πλάκα πλάκα- στο καλύτερο αγωνιστικό τους φεγγάρι. Ο Γιόβιτς έχει δώσει πράγματα στον "άσσο", όπως και ο Τζέρεμι Έβανς στο "πέντε", οι Παπαγιάννης-Νέντοβιτς-Οκάρο-Σαντ Ρος είναι σε εξαιρετική κατάσταση, ο Μέικον αν και ασταθής είναι σημαντικός, ενώ οι ρολίστες Μπόχωρίδης-Κασελάκης ειδικά με τον Ολυμπιακό παλεύουν. Όσο για τον Παπαπέτρου, παλιά μου τέχνη κόσκινο οι φήμες ότι δεν θα αγωνιστεί. Κατ' εμέ τουλάχιστον. Νομίζω ο Πάπι δεν το χάνει το F4 και βασικά ελπίζω να μην το χάσει, καθώς θα ναι ωραίο να δούμε πλήρη ρόστερ στα "Δύο Αοράκια" (προφανώς ΚΑΜΙΑ ΟΜΑΔΑ να μην έχει απουσίες, να επιστρέψει πχ και ο Γούλκαπ στον Ολυμπιακό κτλ). Αναμένω λοιπόν έναν (ενδεχόμενο) πολύ αμφίρροπο αιώνιο τελικό. Τα ντέρμπι... είναι άλλωστε, ΠΑΝΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ. Και η ταμπέλα του φαβορί ή αντίστοιχα του αουτσάιντερ, σε τέτοια ματς πολύ απλά δεν... στέκει.
*Αν προλάβω θα ανεβάσω και pre game ανάλυση για το ελληνικό Final 4.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου