Χθες είδαμε ένα κάκιστο ποιοτικά παιχνίδι. Κάκιστα βέβαια ήταν κυριολεκτικά όλα τα χθεσινά στην πρεμιέρα της Euroleague. Τετριμμένο αλλά μετά από τόσους μήνες απραξίας, οι ομάδες και οι παίχτες είναι τελείως ανέτοιμοι. Όποιος περιμένει παπάδες μες τον Οκτώβρη, εθελοτυφλεί... Στο RedDunker άλλωστε σας έχουμε προειδοποιήσει πολλάκις για αυτό...
Όχι δεν ψάχνουμε για δικαιολογίες. Η ομάδα χθες αυτοκτόνησε, απέδωσε μετριότητο μπάσκετ και έκανε μια "εκτός προγράμματος ήττα" (προς θεού, αν υπάρχουν τέτοιες την φετινή σεζόν..!) από μια σίγουρα υποδεέστερη ομάδα. Όλα αυτά δεν αλλάζουν.
Απλά, κατ' εμέ πάντα, η ήττα περνάει σε δεύτερο πλάνο. Για διάφορους λόγους, με κυριότερο, πως μετά από μήνες η ομάδα επέστρεψε στα παρκέ... 208 μέρες. Σχεδόν επτά μήνες. Ήταν πολλοί. Τα συναίσθηματα της προσμονής, του ενθουσιασμού, της χαράς, της αγωνίας που ένιωσα χθες, νομίζω είναι πολύ σημαντικότερα από το αποτέλεσμα...
Ο Ολυμπιακός μας είναι και πάλι εδώ λοιπόν. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός που τόσο μας έλειψε και λατρεύουμε, επέστρεψε στα παρκέ... Και παρά το λυπηρότατο και ενοχλητικό αποτέλεσμα (με τον χαζό τρόπο ειδικά με τον οποίο προήλθε), προσωπικά χθες ένιωσα μετά από μήνες "αθλητικά" γεμάτος χαρά και όρεξη...
Παράλληλα, η κακή εικόνα της ομάδας, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Δεν υπάρχει ομάδα στην Euroleague με 208 μέρες αγωνιστικής απραξίας και ταυτόχρονια με ρόστερ κατά 80% καινούργιο. Οπότε δεν έπεσα από τα σύννεφα, ούτε με σόκαρε η ήττα. Η σεζόν έχει δρόμο. Πολύ δρόμο και μάλιστα ανηφορικό για την ομάδα μας και γενικά για όλους τους 18 μονομάχους. Προσωπικά έχω απόλυτη πίστη στο ρόστερ, στον coach και γενικά στο project ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΧΤΙΖΕΤΑΙ. Τα αποτελέσματα είμαι βέβαιος λοιπόν πως θα έρθουν...
Ας δούμε και 2-3 πράγματα για το χθεσινό 40λεπτο...:
Η ήττα πόνεσε κυρίως λόγω τρόπου. Ήταν αυτοκτονία, τι να λέμε τώρα. Η Ζάλγκιρις είναι μια μετριότατη ομάδα και κατάφερε να πάρει το διπλό, αφενός γιατί είχε περισσότερη ενέργεια στο τέλος (εκείνη βλέπετε έχει ήδη παίξει 3 ματς φέτος...) κι αφετέρου χτύπησε τους ερυθρόλευκους στο περσινό τους αδύναμο σημείο... Την περιφερειακή άμυνα...
Οι ταχύτατοι Γιοκουμπάιτις και Γκριγκόνις πλήγωσαν αφάνταστα τους ερυθρόλευκους guard, από τους οποίους στο τέλος ήταν ένα βήμα μπροστά σε έκρηξη... Οι δυο Λιθουανοί με 27 πόντους (12 και 15) έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας τους, την ίδια ώρα όπου ο Ολυμπιακός, στο τέλος ήταν εκνευρίστηκα άστοχος (3/18 εντός πεδιάς στην δ' περίοδο...) , στατικός και βιαστικός...
Κάπως έτσι, ενώ ο Θρύλος με μέτρια απόδοση διατηρούσε σχεδόν σε όλο το ματς διαφορές ασφαλείας (βασιζόμενος στην σχετικά καλή του άμυνα επί 33' και στο γεγονός πως επιθετικά πήρε λίγα πράγματα μεν, από όλους του τους παίχτες δε), το παιχνίδι από του πουθενά χάθηκε...
Μοναδικός "διασωθής" ο Χασάν Μάρτιν που έδειξε πως θα αποτελέσει μεγάλο όπλο ειδικά επιθετικά, ενώ καλό παιχνίδι έκαναν και οι ΜακΚίσικ (άλλαξε το μομέντουμ στα μέσα της β' περιόδου) και Βεζένκοφ (χάρις σε αυτόν ήρθε το +11 στο τέλος της γ' περιόδου), αλλά και ο μαχητικός Τζένκινς (απέδειξε την χρησιμότητα του, με την σκυλίσια άμυνά του)... Οι υπόλοιποι ψάχνονταν, με πρώτο τον ΗΓΕΤΗ Κώστα Σλούκα, ο οποίος αν και έκανε 7 ασίστ, μπλοκαρίστηκε καλά από την αντίπαλη άμυνα (η οποία του έδινε συνεχώς δεξί διάδρομο...). Σπαν και Πρίντεζης έδειξαν πολύ δυσκίνητοι, οι Έλις και Χάρισον δεν βγήκαν μπροστά, ενώ ο Παπανικολάου δεν μπήκε ποτέ στο ρυθμό του αγώνα... Πλήγμα η απώλεια του Ζαν Σαρλ που αποχώρησε με θλάση από νωρίς (αλλά και του Μάρτιν που λόγω χτυπήματος έμεινε στον πάγκο στα κρίσιμα λεπτά).
Συνολικά είδαμε έναν Ολυμπιακό βαρύ, στατικό, με λιγοστό παιχνίδι στο low post, με πρόβλημα στο αμυντικό του ριμπάουντ και γενικά επιθετικά πολύ μπερδεμένο. Από την άλλη είδαμε την ομάδα να παίρνει καλό αμυντικό βαθμό, η οποία παρά το κακό της ματς έκανε 20 ασίστ για μόλις 11 λάθη. Επίσης είδαμε μεγάλο-επαρκές rotation σε όλες τις θέσεις.
Αυτά τα... λίγα, σε πρώτη φάση. Μέτρια εικόνα ναι, αλλά αφενός επιτέλους είδαμε την ομάδα μας να παίζει ξανά μπάσκετ κι αφετέρου, υπάρχουν όλες οι προοπτικές να βελτιωθεί! Ο μοιραίος Σλούκας θα επανέλθει πιο αποφασισμένος από ποτέ, οι Αμερικάνοι θα βρουν ρόλους, οι Έλληνες θα βρουν ρυθμό και ανάσες... Μην τρελαινόμαστε λοιπόν!
Συνεχίζουμε...
Υγ: άνευ σχολίων οι κακόβουλες κριτικές προς Μπαρτζώκα και ομάδα. Ειλικρινά όσοι "κρίνουν" σκληρά, από την 1η αγωνιστική, ζουν στο δικό τους κόσμο, όχι στον πραγματικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου