Γράφει ο Αντιδραστικός
Αρχικά να τονίσω το εξής. Τι είδους διαφορά υπάρχει σε μια ομάδα, αν τα σκριν στην μπάλα τα δίνει ένας ευέλικτος ψηλός και όχι ένας βαρύς, αφού δίνονται σχεδόν ΣΕ ΚΑΘΕ play, ούτως ή άλλως;! Η απάντηση είναι απλή και θα βασιστεί πάνω σε ένα πολύ... πρόσφατο παράδειγμα. Τον Νίκολα Μιλουτίνοφ... Έναν εκ των κορυφαίων ψηλών που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα, ιστορικά (και δυστυχώς αποχώρησε)... Ο Νίκολα λοιπόν, καταπιεζόταν και καταπονούταν αφάνταστα, με το να κινείται ασταμάτητα επιθετικά "μέσα-έξω" δίνοντας screen στα 8-9 m (και πιο ψηλά) και ύστερα κατεβαίνοντας πάλι χαμηλά. Τα 212cm του και το βαρύ σκαρί του δεν του επέτρεπαν αυτό το συνεχόμενο πάνω κάτω και τον κούραζαν, τον βάραιναν, τον έβγαζαν εκτός ρυθμού. Σκεφτείτε πως αντίστοιχα κυνηγούσε ψηλά στην περίμετρο δε, και στην άμυνα... Όλο αυτό σαφώς και επηρέαζε την απόδοσή του αρνητικά, κάτι που έχει άλλωστε παραδεχθεί ο ίδιος...
Ο Μπαρτζώκας επιλέγοντας πεντάδα ψηλών αρκετά ευέλικτη και χωρίς βαρύ σκαρύ/δεινόσαυρο/7footer, θα κερδίσει όχι μόνο -το αυτονόητο- αμυντικά (αρέσκεται όχι τόσο σε αλλαγές όπως αναφέρουν πολλοί λανθασμένα, αλλά κυρίως σε agressive hedge outs, είτε παγίδες/συνεργασίες), αλλά και επιθετικά, καθώς θα μπορεί με μεγάλη ευκολία να ξεκινάει ένα σωρό plays, βασισμένα σε καλά και γρήγορα screen, πολλά από αυτά μάλιστα αρκετά ψηλά στο επιθετικό του παρκέ (10-11 m)-εκμεταλλευόμενος ολόκληρο το επιθετικό του παρκέ! Το τονίζω πως η επιλογή μιας αθλητικής frontline δεν έχει να κάνει μόνο με αμυντική ευελιξία ή pick n roll παιχνίδι, αλλά γενικά δίνει αρκετά πλεονεκτήματα κι επιλογές στον προπονητή...
Πάμε να δούμε λίγο τα επιθετικά πλεονεκτήματα των περιμετρικών screen (γενικά και ειδικά):
Aρχικά το παλιό, καλό, το "ορθόδοξο" pick n roll. Ένα play με screen όχι απαραίτητα ψηλά, αλλά στα όρια (συνήθως) της γραμμής των 6.75m. Από τον Κιμ Μπερντς, έχει να δει ο Ολυμπιακός λειτουργικότητα στο PnR παιχνίδι. Οπότε όσο δεδομένο και αν φαντάζει, αξίζει να το επισημαίνουμε...
Πλέον με τους Έλις, Μάρτιν και Ζαν Σαρλ, οι οποίοι μπορούν ιδανικά να ρολάρουν/κόψουν μέσα, μετά το screen αλλά και να τελειώσουν τις φάσεις, η ομάδα θα βάλει ξανά, μετά από 4 χρόνια, το PnR στο ρεπερτόριο της... Άλλωστε με τους Σλούκα-Σπανούλη στις τάξεις της (ιστορικοί πασέρ, ειδικά στις επιθέσεις 2vs2) δεν θα μπορούσε να λείπει απο το επιθετικό playbook... Οι Έλις και Ζαν Σαρλ τελειώνουν καλά τις φάσεις ψηλά στη στεφάνη (ειδικά ο Έλις αλλά και ο Γάλλος ναι...), ενώ ο Μάρτιν δείχνει κάπως αργός στο roll, αλλά κάλλιστα μπορεί να λάβει τη μπάλα σε συνθήκες Pick n Pop, και να επιτεθεί με πρόσωπο (χρησιμοποιεί ιδανικά το δυνατό κορμί του, ρολάροντας πάνω στα αντίπαλα κορμιά)... Με βαριά κορμιά τόσα χρόνια στην ομάδα το παιχνίδι αυτό έλειψε... Πλέον ήρθε η ώρα να επιστρέψει!
Συνεχίζουμε με ένα ενδιαφέρον play που είδαμε αρκετά κόντρα στην Άλμπα και νομίζω θα χρησιμοποιείται συχνά φέτος. Το σκριν στον ball handler θα δίνεται πολύ ψηλά κεντρικά (σχεδόν ανάμεσα από σέντρα και 6.75m!) και κατευθείαν ο ψηλός θα ρολάρει ταχύτατα, δεχόμενος τη μπάλα έξω από το τρίποντο! Καπάκια με τις αμυντικές αλλαγές και το κλείσιμο μέσα των αντιπάλων, ο ψηλός (πολλές φορές έβγαινε με το τεσσάρι* η φάση αυτή-κυρίως μάλιστα με τον Βεζένκοφ), επιτιθέμενος με πρόσωπο, θα πασάρει άμεσα στις ελεύθερες 45 μοίρες ή τις γωνίες, όπου η ομάδα θα βγάζει ελεύθερα spot σουτ!!! Ειδικά ο Χάρισον είναι μανούλα από τη θέση αυτή, ενώ αρκετά αξιόπιστος από εκεί είναι και ο Τζένκινς (γενικά έχει απογοητεύσει, αλλά παιδιά ο τύπος αμυντικά είναι κτήνος όχι αστεία-θα βοηθήσει). Ο Ολυμπιακός θα είναι δεδομένα, μια ομάδα με καλό και γρήγορο passing game και επιπλέον με καλό spacing, οπότε τέτοιες φάσεις που θα ξεκινούν μετά από ένα καλό δυνατό screen ψηλά, θα βλέπουμε συχνά...
*Εδώ να σημειώσω πως το play αυτό το είδαμε κυρίως με τα τεσσάρια και όχι με τους center: αυτό συνέβη γιατί οι PF είναι προφανώς πιο ευέλικτοι ώστε να ξεκινήσουν ουσιαστικά μια ομαδική επίθεση αυτοί από τα 8-9m βάζοντας μάλιστα τη μπάλα στο παρκέ.
Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις αθλητικές ικανότητες των ερυθρόλευκων guard. Τα προηγούμενα plays βασίζονταν μεν στα περιμετρικά screen αλλά περιελάμβαναν/βασίζονταν κυρίως σε καλές συνεργασίες και γρήγορες πάσες. Πολύ σημαντικό ρόλο όμως θα παίξει και η ταχύτητα/έκρηξη των ερυθρόλευκων guard. Ο Μπαρτζώκας δίνοντας screen αρκετά μακριά από τη γραμμή των 6.75m, κερδίζει χώρο για παίχτες όπως οι ΜακΚίσικ και βεβαίως ο Σλούκας, οι οποίοι με το φοβερά γρήγορο πρώτο τους βήμα/ξεπέταγμα μπορούν να αφήσουν πίσω τους τους αντιπάλους. Με την απαραίτητη προϋπόθεση πως το screen αυτό θα ναι δυνατό (ένα screen πχ για PnR δεν είναι απαραίτητο να είναι δυνατό και "σταθερό"), δημιουργείται... space για να τρέξουν και να αποκτήσουν πλεονέκτημα, καθώς δεν είναι μόνο πολύ γρήγοροι αλλά και ικανοί στο isolation παιχνίδι! Ειδικά ο ΜακΚίσικ αν βρει χώρο για drive ειλικρινά πιστεύω δεν κόβεται, ο δε Σλούκας μπορεί και να τελειώνει τις φάσεις με το κλασικό του σουτ (μετά από ντρίμπλα) από τα 6 μέτρα αλλά βεβαίως και να πασάρει...
Γενικά η επιλογή να ξεκινάνε οι επιθέσεις από (μακρινά) screen έχει αρκετό ενδιαφέρον καθώς αφενός δίνει ένα σωρό πλεονεκτήματα κι επιθετικές set επιλογές σε γρήγορες-αθλητικές ομάδες με καλό passing game όπως ο Ολυμπιακός, αφετέρου κουράζει και "πλαταίνει" τις αντίπαλες άμυνες... Ο νέος Ολυμπιακός με την αθλητικότητα που έχει σε όλες τις γραμμές, μπορεί να ξεκινάει από πολύ ψηλά τις επιθέσεις του, εκμεταλλευόμενος όλο το μήκος και το πλάτος του παρκέ και βέβαια ανοίγοντας τις αντίπαλες άμυνες (κι έτσι θα μπορεί να τις διασπά πιο εύκολα)...
Υγ: τα παραπάνω "plays" απαιτούν: καλούς πασέρ (οι οποίοι περνάνε την πάσα σωστά και γρήγορα), καλούς screener, γρήγορα roll από τους ψηλούς, γρήγορα πόδια από τους guard... Νομίζω η ομάδα διαθέτει τέτοιους αθλητές στο ρόστερ της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου