Ο ρόλος των αρχηγών...

Ο Ολυμπιακός κινείται στους ρυθμούς των Μπαρτζώκα-Σλούκα, έχοντας φτιάξει ένα  ανανεωμένο και μοντέρνο ρόστερ, παρ' όλα αυτά, το "δίπολο" των διόσκουρων αρχηγών του παραμένει εξαιρετικά σημαντικό.

Διαβάστε στο σημερινό blog του RedDunker, ποιος θα είναι ο ρόλος των δύο ερυθρόλευκων legendary αθλητών, Σπανούλη και Πρίντεζη και πιο είναι το extra στοιχείο, που τους μετατρέπει σε κομβικούς παράγοντες, στα πλάνα του coach B...

Σλούκας, Μπαρτζώκας και ένα ρόστερ με μεγάλες προοπτικές. Μια νέα ομάδα, που για τα δεδομένα της δύσκολης και αβέβαιας εποχής του αθλητισμού, μπορεί και κάνει ξανά τον κόσμο να ονειρεύεται. Ο νέος Ολυμπιακός θα είναι "ωραίος" και ανταγωνιστικός. Μέσα σε όλα αυτά, οι δύο αρχηγοί Θρύλοι της ομάδας, έχουν περάσει σχετικά... σε δεύτερη μοίρα. Κι ας ανανέωσαν με συνοπτικές διαδικασίες. Κι ας λιώνουν καθημερινά στις προπονήσεις... Παρ' όλα αυτά η παρουσία τους στον οργανισμό είναι κάτι περισσότερο από κομβική. Και μάλιστα παρά την ηλικία τους (38 ο Σπαν, 36 ο Πριντ), η σημασία τους είναι κομβική, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ. Παρακάτω θα δούμε το γιατί.

Προφανώς δεν θα διαβάσετε ακόμα μία, περιττή και ανούσια, ανάλυση των αγωνιστικών χαρακτηριστικών τους. Είναι δύο ΜΥΘΟΙ όχι μόνο της ομάδας αλλά ολόκληρης της Euroleague. Είναι βασικά οι απόλυτοι Θρύλοι. Και οι δύο. Δεν χρειάζονται καμία επιβεβαίωση της αξίας τους, από κανέναν. Παρά την ηλικία τους άλλωστε, μια γρήγορη ματιά στα στατιστικά τους τα τελευταία χρόνια, θα λύσει τις όποιες (κακόβουλες και ανυπόσπαστες) αμφιβολίες.

Τι θα προσφέρουν λοιπόν στον νέο Θρύλο; Τι ρόλο θα έχουν στο νέο ρόστερ, του οποίου απόλυτο αφεντικό θα είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας και πρωτοπαλίκαρο εντός παρκέ, ο Κώστας Σλούκας; Ας αρχίσουμε με τον Kill Bill. Ο Σπαν προφανώς και δεν θα παίζει 30+ λεπτά. Προφανώς και δεν θα παίρνει τόσες πολλές μπάλες, όσο παλιά. Τον χρόνο λένε, δεν τον νίκησε κανείς, αλλά αν κάποιος πλησίασε πολύ κοντά στο να τα καταφέρει, αυτός σίγουρα είναι ο Βασίλης! Οπότε ναι μεν δεν θα είναι ο ηγέτης εντός παρκέ (για εκτός δεν το συζητάμε, τα αποδυτήρια γράφουν το όνομά του!) αλλά θα εξακολουθήσει να είναι εξαιρετικά σημαντικός. Σε πιο τακτικό σκέλος; Στην ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. Ο Ολυμπιακός στα guard του, πλην του Κώστα Σλούκα, στερείται δημιουργικότητας. Στερείται παιχτών που έχουν την εύκολη πάσα στο ρεπερτόριο τους. Ο Τζένκινς είναι ένας πραγματικός αμυντικός ογκόλιθους/σκύλος. Ο Χάρισον ένας σκόρερ φονιάς. Οι δε Κόνιαρης και Λαρεντζάκης, δυο πολύτιμα, σκληρά εργαλεία. Ο Σπαν λοιπόν θα καλύπτει την δημιουργία και την οργάνωση, πίσω ή καλύτερα μαζί, με το Σλούκα. Ο πρώτος πασέρ στην ιστορία της διοργάνωσης είναι άλλωστε! Απελευθερωμένος* από την στάμπα του μοναδικού  πασέρ της ομάδας και του ανθρώπου που παίρνει όλες τις αποφάσεις, θα μπορεί να φτιάχνει τους συμπαίκτες του και ειδικά τους ψηλούς, των οποίων αποτελεί τον καλύτερο... φίλο (ή μήπως "μάνατζερ";)... Επιπλέον εκτός της δημιουργίας, ο King... Bill, θα συνεισφέρει επιθετικά με σκορ (σταθερά διψήφιος μ.ο πόντων), με κερδισμένα φάουλ (παλιά του τέχνη κόσκινο), ενώ (θα) παραμένει ΠΑΝΤΑ ο παίχτης των τελευταίων κρίσιμων λεπτών, τον οποίο θα τρέμουν οι αντίπαλοι. 

*Με λιγότερες μπάλες, πίεση και στόχευση από τους αντιπάλους, ενδεχομένως να μειώσει και τον αριθμό των λαθών του, ο οποίος φυσιολογικά είναι υψηλός τα τελευταία χρόνια...

Και συνεχίζουμε με τον έταιρο μύθο αρχηγό. Τον διόσκουρο Πριντ, έναν παίχτη που θεωρητικά θα ξεκινάει για ακόμια μια χρονιά από την βασική πεντάδα τα ματς. Με τον Μίλου να αποχωρεί, στο νέο ρόστερ δεν υπάρχουν καθεαυτού low post παίχτες, πλην ενός. Ο Έλις κυρίως τελειώνει, ο Σάσα κυρίως... τρυπώνει, ενώ ο all around Ζαν Σαρλ απειλεί κυρίως από τα 4-5m. Ο δε Μάρτιν, το έχει το παιχνίδι χαμηλά, επιτίθεται με πρόσωπο, βάζει το κορμί του, αλλά δεν παύει να αποτελεί αίνιγμα, καθώς πρόκεται για rookie της διοργάνωσης. Ποια σταθερά απομένει λοιπόν; Μα και βέβαια ο Γιώργος. Ο κορυφαίος ίσως (έστω στα νιάτα του) low post επιθετικός, στην ιστορία της διοργάνωσης. Ο Πριντ λοιπόν, αν και ο Μπαρτζώκας δεν επιλέγει συχνά να περνά τη μπάλα χαμηλά, θα αποτελεί τον βασικό πόλο της ρακέτας, τουλάχιστον στο παιχνίδι με πλάτη. Θα παίρνει τις επαφές (το κορμί του το διατηρεί και το προσέχει ιδανικά), βασικά θα τις επιδιώκει καθώς το λέει ακόμα η καρδούλα του, θα τελειώνει φάσεις, θα κερδίζει φάουλ και επιπλέον θα δημιουργεί στις αντίθετες πλευρές για τους ακροβολισμένους συμπαίκτες του. Ο Πριντ εκτός από φοβερές κινήσεις, στο μεγάλο ρεπερτόριό του στο ζωγραφιστό, έχει ΚΑΙ την πάσα, καθώς διαθέτει όχι μόνο εμπειρία αλλά και αξιοζήλευτο IQ. Επαναλαμβάνω σαν επιλογή, ο Μπαρτζώκας δεν προτιμά την πάσα μέσα, αλλά με ένα ρόστερ ικανό για όλα τα επιθετικά γούστα (σουτ, iso, drive) τα συνεχή double teams και οι προσαρμογές πάνω στον Πρίντεζη, θα σταματήσουν, οπότε ο χορευτής υπαρχηγός, μπορεί να κάνει παπάδες χαμηλά...

Κλείνω το σημερινό άρθρο, με το... extra στοιχείο, των δύο αρχηγών. Δεν θα σας κάνω πιο σοφούς, αλλά η θέληση τους και η δίψα τους για μπάσκετ και επιτυχίες, αποτελεί το μεγαλύτερο... όπλο στα χέρια του coach. Έχουν κερδίσει τα πάντα. Τίτλους σε Ελλάδα και Ευρώπη, διακρίσεις, χρήματα. Ο ένας είναι ο πρώτος σκόρερ (και πασέρ) στην ιστορία της διοργάνωσης, ο άλλος είναι ο τρίτος (!). Μιλάμε για τοτέμ, όχι αστεία. Κι όμως πεινάνε, διψάνε, μοχθούν για ακόμα περισσότερα. Μοχθούν όχι μόνο γιατί λατρεύουν το μπάσκετ, αλλά κυρίως γιατί λατρεύουν την ομάδα αυτή. Όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται λοιπόν, το γεγονός πως η ομάδα διαθέτει στα αποδυτήριά της, αυτούς τους δύο, τις δίνει πλεονέκτημα ψυχολογικό και προσθέτει μερικά κιλά στη φανέλα της, σε σχέση με τους ανταγωνιστές της. 

Συνοψίζοντας. Ο ρόλος των δύο αρχηγών, θα παραμείνει εξαιρετικά κομβικός, εντός και εκτός παρκέ. Ο δε coach είναι ένας φοβερά έξυπνος άνθρωπος και θα κοιτάξει να πάρει πολλά από αυτούς. Πολλοί μιλάνε για συνθήκες last dance, εγώ δεν το γνωρίζω αυτό, αλλά είμαι βέβαιος πως θα δούμε ΞΑΝΑ μεγάλα πράγματα  από τους ΓΙΓΑΝΤΕΣ θρύλους μας...

Υγ: Quiz. Σπαν, Πριντ, Παπανικολάου, Σλούκας, Μπαρτζώ. Αλήθεια πόσες ομάδες διαθέτουν τόση εμπειρία εντός κ εκτός παρκέ; Θα απαντήσω εγώ και θα πω, πλην του Ολυμπιακού, ΜΟΝΟ η Ρεάλ. Καμία άλλη...