Έρευνα του RedDunker... Αρκεί ένα καλό στήσιμο roster βάση ποιοτικού και ενδελεχούς scouting ή τελικά τα budget είναι αυτά που τελικά φέρνουν την επιτυχία;;;
Τελικά θέλει κόπο ή ....τρόπο; Κοινώς αρκεί για την επιτυχία ένα πολύ υψηλό budget ή εν τέλει αυτή μπορεί να επιτευχθεί χωρίς σπατάλες, αλλά με καλό scouting; Αυτό το αρκετά επίκαιρο θέμα, θα "διερευνήσουμε" στο σημερινό blog...
Αρχικά ας μιλήσουμε με βάση τις στατιστικές, λιγάκι. Παίρνοντας σαν δεδομένο, την τελευταία δεκαετία (όπου το άθλημα άλλαξε σε όλους τους τομείς) και βέβαια μιλώντας για την Euroleague και μόνο, ας δούμε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία.
Στα τελευταία δέκα Final 4 (από το Παρίσι το 2010, μέχρι το περσινό στη Βιτόρια), σε εννιά περιπτώσεις βρέθηκαν στο μεγάλο τουρνουά ομάδες "φτωχές", χωρίς μεγάλους προϋπολογισμούς αλλά με επιτυχημένα project και καλό Scouting παιχτών.
- Το 2010 ήταν η Παρτιζάν (με Σερβάκια αλλά και άσημους τότε ΜακΆλεμπ και Βέσελι!), στην τελευταία παρουσία της μεγάλης Σέρβικης Σχολής σε κάποιο F4.
- Το 2011 στο F4 της Βαρκελώνης (αντικειμενικά το χειρότερο f4 ίσως της ιστορίας) βρέθηκε η Σιένα (με το εκπληκτικό της πρότζεκτ εκείνης της εποχής και παίχτες λαβράκια όπως ο Στόουνρουκ, ο Χέρστον, ο Κακουένας κτλ).
- Το 2012 και το 2013 σαφώς ο Ολυμπιακός μας, με μπάτζετ 4 φορές μικρότερο από των υπολοίπων, με αμούστακους Έλληνες και άσημους ξένους (τα κέρδισε και τα δύο!). Η ομάδα του Ολυμπιακού εκείνης της διετίας όχι μόνο "άλλαξε το μπάσκετ" αλλά επίσης διοχέτεψε ένα σωρό παίχτες στην Ευρώπη (δεν χρειάζεται να τους αναφέρω, οι περισσότεροι μάλιστα παίζουν ακόμα και είναι αστέρια!).
- Το 2014 στο f4 του Μιλάνου, ήταν η Μακάμπι του Μπλατ. Με χαμηλότατο μπάτζετ και σε πνεύμα απόλυτης ανανέωσης (από τα φοβερά ρόστερ που είχε στο παρελθόν) και τον Μπλατ στον πάγκο (με παίχτες άσημους όπως ο Ράις, ο Χίκμαν και ο Άλεξ Τάιους) όχι μόνο έδωσε το παρόν αλλά το σήκωσε κιόλας!
- Το 2015 στη Μαδρίτη πήγε ξανά ο Ολυμπιακός (έφτασε μέχρι τον τελικό), με παίχτες στο rotation του (εκτός του κορμού) όπως ο Λοτζέσκι, ο Ντάνστον, ο Πέτγουεϊ, ο Χάντερ, ο Παπαπέτρου (έβγαλε 2η φουρνιά, η οποία μοιράστηκε στις Ευρωπαϊκές ομάδες στην πορεία).
- Το 2016 στο πολύ ενδιαφέρον F4 του Βερολίνου, έδωσαν το παρόν δύο ομάδες "έκπληξη". Η Λοκομοτίβ (του Μπαρτζώκα) όπου μας συστήθηκαν παίχτες (άσημοι τότε) όπως ο Ντιλέινι, ο Ράντολφ και ο Σίνγκελτον αλλά και η Μπασκόνια αλλά και η Μπασκόνια που παρουσίασε τους Τζέιμς, Σενγκέλια, Ντάριους Άνταμς, Άνταμ Χάνγκα!
- Το 2017 στην Πόλη, μαντέψτε... Ξανά ο Ολυμπιακός έδωσε το παρόν και μάλιστα στην 1η σεζόν με το νέο πολύ πιο απαιτητικό σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης! Ο Θρύλος έφτασε στον τελικό με παίχτες (εκτός του ιστορικού του κορμού) με χαμηλά συμβόλαια όπως ο Μιλουτίνοφ, ο Αγραβάνης, ο Παπαπετρου, ο Κιμ Μπιρντς, ο Πάτρικ Γιανγκ, ακόμα και με 2ο play maker τον Γουότερς!
- Το 2018 στο f4 του Βελιγραδίου, Ολυμπιακός ντύθηκε αυτή τη φορά η Ζάλγκιρις του Σαρας (από τα πιο χαμηλά budget σε f4) με πρωτοεμφανιζόμενους, στην μεγάλη μπασκετική σκηνή, αθλητές όπως ο Πάνγκος, ο Ντέιβις, ο Μίτσιτς και Λιθουανούς των 150 χιλιάδων ευρώ, όπως ο Καβαλιάουσκας, ο Ουλανόβας και ο Μιλάκνις!
- Τέλος το 2019, πέρυσι, δεν υπήρξε κάποια έκπληξη (η Εφές με μπάτζετ 35 εκ δεν θεωρείται έκπληξη) στο F4, το οποίο ήταν το μοναδικό των τελευταίων χρόνων, που παίχθηκε μεταξύ των πιο ακριβών ομάδων της Euroleague...
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε δύο πράγματα. Αρχικά από τα τελευταία δέκα f4, στα 9 από αυτά έχουν δώσει το παρόν, ομάδες έκπληξη, με παίχτες λαβράκια-προϊόντα καλού scouting και χαμηλά bugdet! Άρα το καλό scouting... συνήθως αρκεί, για να μπορεί μια ομάδα να δώσει το παρόν στην τετράδα της διοργάνωσης! Δεν είναι υποχρεωτικό λοιπόν μια ομάδα να έχει αστρονομικούς προϋπολογισμούς, για να τα καταφέρει...
Από την άλλη, υπάρχει και η πίσω όψη του νομίσματος... Τον τίτλο, στα τελευταία δέκα f4, μόνο τρεις ομάδες (από τις συνολικά δέκα που έδωσαν παρόν) κατάφεραν να τον σηκώσουν... Ο Ολυμπιακός το 2011-12 και το 2012-13 και η Μακάμπι το 2013-14 (μια τριετία ανατροπών στην Euroleague, την εποχή που "άλλαξε το μπάσκετ")... Τις υπόλοιπες εφτά φορές, το τρόπαιο πήγε σε ομάδες φαβορί, ακριβές, γεμάτες αστέρια. Ειδικά την τελευταία 5ετία , οι τίτλοι μοιράζονται στις υπερδυνάμεις (2 η Ρεάλ, 2 η ΤΣΣΚΑ και 1 η Φενέρ)...
Οπότε που καταλήγουμε; Στο "ναι μεν αλλά"... Προφανώς μια ομάδα δεν είναι υποχρεωτικό να φέρνει αστέρια και να φτάνει ψηλά ελέω των... τσεκ επιταγών που μπορεί να προσφέρει. Ομάδες με καλά project, σταθερή λειτουργία και οργάνωση, σκληρή δουλειά και βέβαια με καλό scouting, ΠΑΝΤΑ θα μπορούν να μπαίνουν σφήνα στους "μεγάλους" (βασικά στους πλούσιους). Ειδικά η ομάδα μας το χει αποδείξει αυτό πολλάκις (2012, 13, 15, 17), καθώς όχι μόνο έχει σηκώσει τρόπαια και έχει δώσει το παρόν σε τελικούς, αλλά επιπλέον με το φοβερό scouting της, τροφοδοτεί...με παίχτες όλη την Ευρώπη!
Ο Ολυμπιακός δεδομένα έχει το know how της επιτυχίας, βαση δουλειάς, Scouting και τεχνογνωσίας, οπότε δεν χρειάζεται απαραίτητα τα υψηλά budget για να βρίσκεται ψηλά. Επιπλέον, μην ξεχνάμε πως αυτό το know how το χει και ο προπονητής του (σήκωσε την Ευρωλίγκα το 2013 με τον Ολυμπιακό, έφτασε σε f4 με την Λόκο ενώ στο τσακ δεν έστειλε και την Κίμκι το 2018 στο Βελιγράδι!), ο οποίος σε θέμα scouting είναι εκ των κορυφαίων στην Ευρώπη. Ράντολφ, Σίνγκλετον, Ντιλέινι, Ντάνστον, Λοτζέσκι, Χάντερ, Γκιλ και πολλοί άλλοι είναι δικές του αποκλειστικές ανακαλύψεις.
Κλείνοντας και καθώς είπαμε... "ναι μεν αλλά!", θα κάνω μια τελευταία αναφορά, σε ένα γεγονός που δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο. Με τον νέο τρόπο διεξαγωγής της Euroleague, την τελευταία τριετία, το επίπεδο δυσκολίας και οι απαιτήσεις, σαφώς ανέβηκαν. Κοινώς αυτό ευνοεί ακόμα πιο πολύ τις ακριβές ομάδες. Όχι μόνο γιατί έχουν μεγαλύτερα ρόστερ, αλλά γιατί επιπλέον μπορούν πιο εύκολα να αντικαθιστούν τυχόν τραυματισμούς μες τη σεζόν. Δείτε φέτος τι έχει κάνει η Φενέρ (Τόμας, Νάναλι) ή η Μακάμπι (Τζάκσον, Ρέινολντς) και θα καταλάβετε τι εννοώ... Αυτό νομίζω κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη μιας μορφής salary cup ή financial fair play στην διοργάνωση, ώστε να μην υπάρχουν ομάδες και ανταγωνισμός "δύο ταχυτήτων"...
Και επειδή σας κούρασα, πάμε στο συμπέρασμα... Προσωπικά (μιλώντας πάντα για την ομάδα μας) ψηφίζω scouting, παρά budget. Ίσως γιατί είμαι υπερβολικά ρομαντικός με το άθλημα και τον Θρύλο. Προσωπικά επαναλαμβάνω, θεωρώ πως υπάρχουν ένα σωρό παίχτες "εκεί έξω", που μπορούν να στελεχώσουν το ρόστερ. Τα λεφτά δεν φτιάχνουν ομάδες, αλλά το πλάνο, το όραμα και η δουλειά. Στο τμήμα άλλωστε υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος για να τους επιλέξει και κυρίως για να τους δουλέψει και να τους προπονήσει! Θα με εξίταρε στο κάτω κάτω πιο πολύ να έρθει ένας Χασάν ή ένας Τζεκίρι, παρά ένας ξακουστός NBAer όπως (που λέει ο λόγος) ο Μονρό. Θα προτιμούσα έναν διψασμένο ΜακΚίσικ παρά έναν κορεσμένο Νάναλι. Άλλωστε εδώ που τα λέμε, στον Ολυμπιακό πάντα αυτοί οι παίχτες έβγαιναν... Ανέκαθεν πέρναμε παιδάκια... και τα κάναμε αρχηγούς (βλέπε Χάινς, Ντάνστον, Σλούκα)... Νομίζω πως μετά την τελευταία άτυχη* διετία, ο Θρύλος θα επιστρέψει στην περπατημένη του συνταγή και με όπλο του το καλό scouting, θα βάλει στόχο την επιστροφή του στα f4 και την κορυφή!
*Ο Μπλατ σαν πρότζεκτ ήταν φοβερό. Επίσης ένας μέγας scouter... Το πρόβλημα της υγείας του όμως, διέλυσε τα πάντα, καθώς δεν του βγήκε τίποτα και η ομάδα πήγε ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ. Ας είναι καλά όμως ο άνθρωπος και δεν πειράζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου