Ο Αντιδραστικός προσπαθεί να βάλει σε μια σειρά τις εκατοντάδες σκέψεις και τα άπειρα συναισθήματα, που του προκάλεσε η χθεσινή ιστορική νίκη κόντρα στην ΤΣΣΚΑ...
Προφανώς και δεν ήταν "turning point στιγμή" της σεζόν, η χθεσινή νίκη. Οι ρεαλιστικές ελπίδες "να κάνει κάτι" χάθηκαν προ πολλού για τον Ολυμπιακό. Παρ' όλα αυτά, για μια ομάδα που δεδομένα πλέον σκέφτεται το "αύριο" της και την επόμενη ημέρα της, η χθεσινή νίκη αποτελεί το καλύτερο ξεκίνημα. Ο Θρύλος χθες έβαλε την καλύτερη "βάση", το καλύτερο "θεμέλιο", στο χτίσιμο της νέου του οικοδομήματος!
Το ερυθρόλευκο αύριο μπορεί να ξεκίνησε όπως σας έγραφα, από περίπου το 25' στη Ζαλγκίριο, αλλά εχθές μπήκε... στις ράγες για το μακρύ του ταξίδι. Μπήκε στο αύριο... με κάτι από το χθες! Βασικά με το dna του χθες. Μια ομάδα που θέλει να φτιάξει το μέλλον της, οφείλει να σέβεται το παρελθόν της και στον Ολυμπιακό αυτό το κατάλαβαν, ή μάλλον προσπαθούν να το καταλάβουν! Και αυτό είναι πολύ αισιόδοξο...
Χθες λοιπόν είδαμε κάτι από τον Ολυμπιακό του μέλλοντος...
Μια ομάδα να παλεύει, να παίζει παθιασμένα, να έχει ταχύτητα και ενέργεια και στις δυο πλευρές του παρκέ, να πολεμάει για κάθε μπάλα (19 επιθετικά ριμπάουντ-14 κλεψίματα!). Με τον Παπανικολάου και τον Μιλουτίνοφ (θα ταν ονειρώδες αν έμενε...) τους πιο νέους ηλικιακά από τους "παλιούς", να αναλαμβάνουν την ηγεσία, τους δε "διόσκουρους" να βοηθάνε με τον τρόπο τους εκτός παρκέ (του χρόνου ΥΓΙΕΙΣ και οι δυο θα παίξουν ΝΑΙ, αλλά με δεδομένα πια, άλλους ρόλους). Με έναν προπονητή μαέστρο στον πάγκο να δίνει ρεσιτάλ ακόμα και στον τρόπο και τον χρόνο, με τον οποίο καλούσε το κάθε time out. Και τέλος με παίχτες, που βοηθούν όσο και όπως μπορούν! Παίχτες εργάτες, μαχητές, που παίζουν ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ (Step up από τον Πολ της φοβερής άμυνας και των μεγάλων σουτ, από τον πέτρινο Ρούμπιτ που έτσι όπως πάει θα μας κάνει να ξεχάσουμε τον Πρίντεζη, από τον Έλις των 7 ριμπαουντ και των τρομερών block, από τον Μπόλντουιν των 31' συμμετοχής (!), από τον άστοχο Κόνιαρη του "ένα και να καίει" τριπόντου, ακόμα και από το πιτσιρίκι Νικολαΐδη του κερδισμένου τζάμπολ)!
Αυτός θα είναι ο Ολυμπιακός του μέλλοντος. Μια ομάδα που θα παλεύει, θα μάχεται, με τους ηγέτες της να την οδηγούν (πάντα είχε ηγέτες ο Ολυμπιακός-από τον Σιγάλα, ως τον Τόμιτς, τον Σπανούλη ή τον Πριντ, γιατί όχι ως τον Παπανικολάου...), με παίχτες που θα δίνουν τα μικρά ή μεγάλα λιθαράκια τους και βέβαια με έναν προπονητή στον πάγκο που θα εμπνέει τους πάντες. Η νίκη δεν είναι ποτέ δεδομένη (συμβόλαιο με την επιτυχία δεν είχε ποτέ κανείς), αλλά η προσπάθεια και το πάθος, σε μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό είναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΗ! Και θα είναι στον Ολυμπιακό του Μπαρτζώκα.
Το dna του χθες...
Πόσο σημαδιακό γεγονός το χθεσινό... Στο πρώτο ματς, μιας νέας ημέρας και εποχής, η ομάδα να θυμίζει τόσο πολύ την ομάδα του χθες. Την ομάδα των final 4! Το dna του Ολυμπιακού, όσο και να προσπάθησαν κάποιοι να το αλλοιώσουν (βλέπε Μπλατ, ο οποίος προς θεού δεν το έκανε για κακό, απλά έκρινε λανθασμένα), δεν αλλάζει. Δεν γίνεται και δεν πρέπει να αλλάξει.
Ο Ολυμπιακός στα ίσια (βλέπε μπάτζετ) δεν θα μπορέσει ποτέ να παίξει τους ζάπλουτους/οικονομικούς κολοσσούς ανταγωνιστές του. Για να τους "χτυπάει" λοιπόν, επιβάλλεται η σκληράδα και η άμυνα. Σκληράδα και άμυνα, είναι το dna της ομάδας αυτής. Πάντα ήταν. Από την εποχή του Ιωαννίδη αρχές της δεκαετίας του 1990 και με τόσες παρουσίες σε final4, ο Ολυμπιακός ανέκαθεν ήταν μια σκληρή και αμυντική ομάδα. Κι έτσι έγραψε ιστορία!
Σκληρά και αμυντικά κατέβηκε λοιπόν χθες, ο ξεχαρβαλωμένος και μισός Ολυμπιακός, κόντρα στην εν ενεργεία Πρωταθλήτρια Ευρώπης των 40 εκατομμυρίων! Και ιδού τα αποτελέσματα... Την διέσυρε...
10-14 ρεκόρ, έρχονται μεταγραφές, ενώ υπάρχει κενό-λύτρωση 14 ημερών στην Euroleague. Αυτά και τίποτα περισσότερο. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να χτίζει το μέλλον του. Και βέβαια όπως σας είχα γράψει, προφανώς δεν παρατάει την φετινή σεζόν, έστω και αν έχει μείνει εκτός ρεαλιστικών στόχων. Έχει δρόμο ακόμα. Μπόλικες νίκες αλλά και ήττες και κυρίως μπόλικη δουλειά και χτίσιμο... Συνεχίζουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου