Όταν θέλουν η καρδιά και το μυαλό...

Ο Ολυμπιακός πέτυχε ακόμα ένα "σπουδαίο κατόρθωμα" και αγωνιζόμενος ουσιαστικά με μόλις 7 παίχτες, κατάφερε και κέρδισε (μετά την ΤΣΣΚΑ) και την Βιλερμπάν, κόντρα σε καθε μπασκετική λογική και πλάνο! Βλέπετε στο μπάσκετ, όταν θέλουν η καρδιά και το μυαλό, όλα μπορούν να συμβούν... Ο Αντιδραστικός γράφει για την μεγάλη χθεσινή νίκη, η οποία αποτελεί "ορόσημο" της... νέας σεζόν!

Επέλεξα να μην γράψω χθες, καθώς με τέτοια ένταση και άγχος, το αποτέλεσμα... θα ήταν αμφίβολο. Σήμερα σαφώς πιο ήρεμος, μπορώ λοιπόν να πω, πως η χθεσινή νίκη ήταν... απολαυστική. Συγκινητική. Τεράστια!

Βέβαια... όχι, δεν έκρινε τίποτα. Ακόμα και αν η ομάδα από χθες... βρίσκεται στην 8η θέση (έστω και σε τετραπλή ισοβαθμία!), με το πρόγραμμα Γολγοθά που ακολουθεί, αλλά και με τα τόσα προβλήματα, ρεαλιστικά η πρόκριση στα play offs είναι δύσκολη. Αν οι νίκες κόντρα σε ΤΣΣΚΑ και Βιλερμπάν ήταν κατορθώματα, τότε ενδεχόμενο πλασάρισμα στην 8άδα θα είναι θαύμα...

Μα θα μου πείτε θαύματα προφανώς και... γίνονται, αλλά στο σημερινό blog δεν έχω όρεξη και πρόθεση, να ασχοληθώ με μεταφυσικά/θεολογικά ζητήματα! Σήμερα θα μιλήσουμε, ως συνήθως για μπασκετάκι και μόνο! 

Το ρημάδι τελικά ώρες ώρες είναι τόσο απλό άθλημα! Ποια σχήματα, ποια rotation, ποιες τακτικές, ποιες θέσεις. Όταν θέλουν η καρδιά και το μυαλό, τότε όλα μπορούν να συμβούν!

Ο Ολυμπιακός χθες, με μισό πεντάρι (απόντος ΚΑΙ του Μιλουτίνοφ, έμεινε μόνο ο άπειρος Έλις), με μισό τεσσάρι (ο συγκλονιστικός Πρίντεζης, έπαιξε μεν 35' αλλά ήταν ιατρικά ανέτοιμος) και με άλλους τρισήμιση περιφερειακούς (ο μισός είναι ο 17χρονος παλίκαρος Νικολαΐδης ελέω νεαρής ηλικίας!), κατάφερε και κέρδισε την Ασβέλ, την ομάδα που τον είχε ρίξει στο καναβάτσο (αυτόν και τον Μπλατ!) στην αρχή της σεζόν.

Με τόσο μικρό rotation, διέσυρε μια ομάδα με μεγάλο ρόστερ/rotation, η οποία αφενός είναι εξαιρετικά αθλητική και αφετέρου αρέσκεται να παίζει τα παιχνίδια της στο κόκκινο, με φουλ επαφές και ενέργεια! Βασικά αυτό πρεσβεύει το γαλλικό μπάσκετ/σχολή, αυτό πρεσβεύει απόλυτα και η Βιλερμπάν. Ενέργεια, δύναμη, αθλητικότητα και επαφές. Κι όμως, ο Θρύλος χθες τα κατάφερε.

Πως; Παίζοντας με σκυλίσιο πάθος. Με περίσσια ενέργεια. Προτάσσοντας οι ερυθρόλευκοι την καρδιά τους, για κάθε μπάλα, για κάθε κατοχή. Βέβαια η καρδιά και το πάθος, δεν αρκούσαν. Ποτέ δεν αρκούν. Χθες χρειάστηκε περισσότερο από ποτέ το μυαλό. Και το μυαλό, όταν υπάρχει ο coach B στον πάγκο, δεδομένα πλέον υπάρχει και θα υπάρχει στην ομάδα!

Ο Θρύλος "τακτικά" χθες δεν ήταν καλός. Έκανε λάθη, έχασε ριμπάουντ, δεν είχε δημιουργία. Υπό προϋποθέσεις ο Μπαρτζώκας δεν θα πρεπε να είναι ευχαριστημένος. Δεδομένων των συνθηκών όμως, η εμφάνιση ήταν ΑΡΙΣΤΗ. Ό, τι μπορούσε να καταθέσει πάνω στο παρκέ η ομάδα, το κατέθεσε. Βασικά κατέθεσε την ψυχή του. Και όταν ο Θρύλος καταθέτει την ψυχή του στο παρκέ, τότε πολύ απλά δεν χάνει! Βασικά ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα με αυτό το χάρισμα στην Ευρώπη. Ακόμα και τώρα, στην δύσκολη κατάσταση αυτή.

Ειδική μνεία αξίζουν δύο άνθρωποι χθες. Αρχικά ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο οποίος πιστώνεται 100% την αγωνιστική μεταμόρφωση και πειθαρχία της ομάδας. Με λίγα υλικά, με χαμηλό ταβάνι η ομάδα του, αλλά εκείνος έχει καταφέρει να πάρει από ΟΛΟΥΣ του τους παίχτες το 1000% τους. Καθαρά τακτικά δε, βλέπουμε βελτίωση της άμυνας και όμορφη κυκλοφορία και καλή δημιουργία στην επίθεση... Ο Γιώργος πραγματικά έχει αλλάξει την εικόνα και βάζει καλές βάσεις για το μέλλον... Ο δεύτερος που αξίζει λίγες λέξεις, είναι ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης. Όχι επειδή είναι 17 χρόνων θρασύτατος και δεν φοβήθηκε. Όχι επειδή έπεσε στα βαθιά και τα κατάφερε! Όχι επειδή χθες βοήθησε ΤΟΣΟ πολύ. Αλλά επειδή έχετε φοβερά αγωνιστικά στοιχεία! Ειλικρινά έχω χρόνια να δω έναν μικρό και να πιστέψω τόσο πολύ σε αυτόν. Έχω χρόνια να δω πιτσιρικά και να θεωρώ πως η ομάδα θα βασιστεί πάνω του στο μέλλον... Βασικά συγχωρέστε με, αλλά εχω να ζήσω κάτι τέτοιο από τον αμούστακο Παπαπέτρου (πως τα φέρνει η ζωή τελικά). Εκπληκτικός στην πίεση στη μπάλα, πανέξυπνος, με καλό σουτ, με καλό πρώτο βήμα. Πόσο ωραίος παίχτης μπορεί αλήθεια να γίνει...;!

Σίγουρα αδίκησα τους ΑΡΧΗΓΟΥΣ Παπ και Πριντ, που έβγαλαν από έναν 35λεπτο έκαστος, σίγουρα αδίκησα τον -προς ανανέωση συμβολαίου- Βεζένκοφ, σίγουρα αδίκησα τον Έλις που μπήκε στα παπούτσια και του Μίλου και βέβαια αδίκησα τον Μπόλντουιν, ο οποίος έβγαλε δεύτερο σερί αγώνα με 30+ λεπτά και στα δύσκολα είναι παρών* για την ομάδα.

Αν ως δια μαγείας μου έλεγε κάποιος πως θα λήξει το ban τότε θα σας έλεγα πως η ομάδα θα τις παλέψει καλά τις πιθανότητες της για 8αδα. Αλλά επειδή δεν ξέρω, την σταματώ εδώ την κουβέντα. Ακολουθεί πρόγραμμα Γολγοθάς, αλλά αυτό που μετράει είναι πως η ομαδα δουλεύει και παλεύει. Εμένα αυτό μου αρκεί στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο και δεδομένων των συνθηκών. Μου αρκεί και μου προκαλεί μεγαλη αισιοδοξία για το μέλλον...

Και μιας και είπα μέλλον. Το χθεσινό παιχνίδι, η αυταπάρνηση, το πάθος, η συγκέντρωση, τα πάντα βασικά, πρέπει να αποτελέσουν ορόσημο και παράδειγμα για την νέα σεζόν... Το dna επιστρέφει και αυτό είναι το σημαντικότερο γεγονός. Εντός παρκέ, με δουλειά και ιδρώτα, θα επιστρέψουν και οι νίκες...

*Πραγματικό πάτημα στην Άρσεναλ και εντελώς άδικο 0-1. Το ποδόσφαιρο δεδομένα είναι άθλημα που δεν κερδίζει ο καλύτερος.