Ρολάρει, βρίσκοντας ρόλους...

Ο Ολυμπιακός διέσυρε την -εντυπωσιακή φέτος- Αρμάνι Μιλάνου με 91-70, δείχνοντας πως πλέον -ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων-  "ρολάρει" πολύ καλά σαν ομάδα. Το βασικότερο βέβαια και το πιο ενθαρρυντικό,  είναι οι ευδιάκριτοι ρόλοι,  σε κάθε πλευρά του παρκέ... Γράφει ο Αντιδραστικός

Έστω και λίγο  καθυστερημένα,  θα μιλήσουμε για την μεγαλύτερη νίκη της σεζόν μέχρις στιγμής. Τη "νίκη δήλωση" κόντρα στην Αρμάνι. Τη "νίκη μήνυμα",  πως ο Ολυμπιακός είναι εδώ και δεν παρατάει τα όπλα! 

Κόντρα στην Αρμάνι,  μία από τις κορυφαίες φετινες ομάδες της διοργάνωσης και δεδομένα μία σοβαρή διεκδικήτρια οχτάδας/ακόμα και τετράδας,  ο Θρύλος παρέδωσε μαθήματα "κανονικού" και σοβαρού μπάσκετ,  παίρνοντας την 5η του νίκη σε 11 ματς,  μια νίκη σημαντική και κομβική από όλες τις απόψεις (βαθμολογία,  ψυχολογία κτλ κτλ). Ας μπούμε όμως στο ψητό και ας αφήσουμε τα μεγάλα λόγια. Μεγάλα λόγια λένε άλλοι,  όχι εμείς οι Ολυμπιακοί.  

Λοιπόν έχουμε και λέμε. Ζαλγκίρις εντός,  Μπάγερν εκτός,  Άλμπα εκτός,  Αρμάνι εντός. Από τις 15 Νοεμβρίου και έπειτα,  στα τελευταία τέσσερα ματς τα οποία σας αναφέρω,  η εικόνα του Θρύλου έχει αλλάξει. Ο Ολυμπιακός ξεκάθαρα έχει βελτιωθεί. Αυτό πλέον δεν αποτελεί  μυστικό  αλλά είναι η πραγματικότητα !  Η βελτίωση  αποτυπώνεται στα αποτελέσματα (3/4 νίκες,  με την ήττα στο Μόναχο 100% "άδικη") και κυρίως στην εικόνα. 

Ρολάρει... 

Οι ερυθρόλευκοι ξεκάθαρα πλέον ρολάρουν σαν ομάδα. Ναι ίσως άργησαν λίγο και για αυτό ευθύνονται διάφοροι παράγοντες (κακό project Μπλατ,  έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού στην Faros League κτλ),  οι οποίοι δεν είναι το θέμα μας. Δεδομένα πια,  Δεκέμβρη μήνα, μετά από 11 αγωνιστικές,   με το ρεκόρ στο 5-6 και με ένα δύσκολο σχετικά πρόγραμμα διεκπεραιωμένο,  καταλάβαμε τι "εστί φετινός Ολυμπιακός". 

Με το δείγμα του τελευταίου 20ημέρου,  ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα σκληρή. Μια ομάδα έμπειρη. Με αρκετά μειονεκτήματα μεν,  αλλά με πολύ χρόνο  προπόνησης και δουλειάς δε,  ώστε να τα λύσει (πολυτέλεια...)! Ρολάρει λοιπόν ξεκάθαρα ο Θρύλος... Καλή κυκλοφορία στην επίθεση,  προσπάθεια για transition,  σκληρή άμυνα αλλαγών,  σταθερότητα στο ριμπάουντ  και γενικά μια ομάδα με συνοχή και καλές  αποστάσεις και στις δυο πλευρές του παρκέ. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Σίγουρα όχι μια ομάδα για F4 αλλά όχι και μια ομάδα "του πεταματού",  όπου κάποιοι βιάστηκαν να περιγελάσουν και να χλευάσουν... 

ΡΟΛΑΡΕΙ,  βρίσκοντας (πια και επιτέλους) ΡΟΛΟΥΣ...  

Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό της αγωνιστικής αλλαγής της ομάδας. Οι ευδιάκριτοι, ξεκάθαροι,  ολόσωστοι ρόλοι του ρόστερ! Πριν προχωρήσω να τονίσω πως το credit των ρόλων πηγαίνει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στον προπονητή... Συνεχίζουμε. 

Ρόλοι λοιπόν... Καταρχήν στην περιφέρεια. Στην πονεμένη περιφέρεια... Σπανούλης-Κόνιαρης και Ρότσεστι-Μπόλντγουϊν, είναι πλέον τα καθιερωμένα δίδυμα. Ταιριάζουν,  κολλάνε,  κουμπώνουν μεταξύ τους σαν παζλ... Με αυτά τα δίδυμα στο "ασσόδυο" ο Ολυμπιακός έχει σταθερότητα σε άμυνα και επίθεση,  έχει δημιουργία,  έχει σκορ,  έχει πίεση στην μπάλα. Από εκεί ξεκινάνε όλα... Και άμα λάχει back up (Πάντερ και Τσέρι) που όταν μπαίνουν σκίζονται... 

Στο SF δε,  ο Παπανικολάου παίζει σαν 20χρονος (όταν οργίαζε σε Πόλη και Λονδίνο) επειδή επιτέλους βρήκε το στήριγμά του... Τον Μπράντον Πολ! Φοβεροί πλάγιοι και οι δύο,  δίνουν σκορ,  δίνουν άμυνα και γενικά αποτελούν τον βασικό φορέα ενέργειας και transition ΟΛΗΣ της ομάδας... Το χω ξαναγράψει. Το "3" είναι η κορυφαία θέση του φετινού Ολυμπιακού... 

Και βέβαια για το τέλος η ρακέτα... Ο τρίτος πόλος αισίως βρέθηκε. Ο Ρούμπιτ θυμίζει το πολυεργαλείο που θαυμάσαμε κάποτε στη Γερμανία. Ενας PF-C,  με σωματική δύναμη,  σοβαρότητα,  πειθαρχία στο παιχνίδι του και με ένα γλυκό σουτάκι που σκοτώνει θυμίζοντας Τζος Πάουελ ή για τους πιο παλιούς Τζόνι Ρότζερς! Δίπλα στους "παλιούς'' Μίλου και Πριντ (σχόλιο για αυτούς δεν χρειάζεται καν) γίνεται καλύτερος  ο Όγκουστιν,  δίνοντας τους τις απαραίτητες και λυτρωτικές ανάσες,  ώστε να γίνονται παράλληλα και αυτοί καλύτεροι! Back up δε,  επίσης έτοιμοι να σκιστούν... Ο all around χρησιμότατος Ριντ (αχ και να προλάβει το ΟΑΚΑ...) και βέβαια ο αδικημένος (από προπονητές και κυρίως τον ίδιο του τον εαυτό...) Βεζένκοφ,  ο οποίος προχθες μας θύμισε το μεγάλο του potential (ο κορυφαίος σουτέρ της ομάδας υπό προϋποθέσεις). 

Συνοψίζοντας... 

Αυτά λοιπον είναι τα ερυθρόλευκα κουκιά. Μετρημένα μεν,  αλλά καθόλου άσχημα δε. Ο Ολυμπιακός παίζει πλέον το μπάσκετ που μπορεί και του ταιριάζει,  έχοντας 13 παίχτες με ΡΟΛΟΥΣ,  όπου άπαντες βοηθούν όπως και όσο μπορούν και πρέπει... 

Δεν υπάρχει κανενας λόγος ενθουσιασμού,  αλλά ούτε και απομυθοποίησης. Ο Θρύλος ανεβαίνει,  δουλεύει και στο τέλος θα γίνει το ταμείο... Πλέον έχει ΟΑΚΑ,  σε ένα ματς στο οποίο ο Θρύλος δεν έχει και πολλά να χάσει... Αυτοί που προκαλούν με εριστικότητα και θράσος,  θα έχουν τα άγχη. Όχι ο Κεμζούρα και οι παίχτες του...

*Το "χωρίς πολύ άγχος",   δεν σημαίνει πως το ματς θα είναι αδιάφορο... Κάθε άλλο... Μια αντρική εμφάνιση και ενδεχόμενη νίκη  μέσα στο ΟΑΚΑ,  την έχει πραγματικά μεγάλη ανάγκη ο ερυθρόλευκος οργανισμός... Παρ' όλα αυτά,  στον "τελικό προπαγάνδας" ο Θρύλος δεν πρέπει να ακολουθήσει... Ενα ματς για την 12η αγωνιστική είναι...