Μια ομάδα -αντικειμενικά- περιορισμένων δυνατοτήτων όπως ο φετινός Θρύλος, είναι καταδικασμένη και... υποχρεωμένη, "να ζει και να πεθαίνει" από την άμυνά της. Ο Αντιδραστικός προσπαθεί να βρει απαντήσεις στον δύσκολο γρίφο της φετινής ερυθρόλευκης αμυντικής λειτουργίας...
Υπάρχουν παιχνίδια που η ομαδα έχει παίξει εκπληκτική άμυνα-σας θυμίζω κόντρα σε ΤΣΣΚΑ, Ζαλγκίρις και Άλμπα. Υπάρχουν βέβαια και άλλα... όπου ο Θρύλος έχει παίξει άμυνα για κλάματα (βλέπε Μπάγερν, Εφές-Μακάμπι στο ΣΕΦ, Μπασκόνια). Όπως γίνεται ευκόλως κατανοητό, ο φετινός Ολυμπιακός αμυντικά παρουσιάζει μεγάλα σκαμπανεβάσματα.
*Μα γενικά παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα ο Ολυμπιακός θα μου πείτε... Ναι ισχύει απόλυτα αυτό, απλά στο σημερινό μας BasketBlog θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με το αμυντικό κομμάτι...
Καταρχήν στην παρακάτω ανάλυση, θα χωρίσουμε την άμυνα -προφανώς- σε ατομική και ομαδική. Το κυρίως θέμα μας είναι η ομαδική, η συνολική αμυντική λειτουργία (στην οποία θα γίνει αναφορά και στον coach Κεμζούρα), παρ' όλα αυτά θα υπάρξει και μια εκτενής αναφορά, στην προσωπική/ατομική/1vs1 άμυνα.
Δύο λόγια για την ατομική άμυνα :
"Defensive stopper" ο Ολυμπιακός έχει μόνο έναν στο ρόστερ του και αυτός είναι ο Κώστας Παπανικολάου. Ο Ελληνας SF αποτελεί τον κορυφαίο αμυντικό του ρόστερ (στις θέσεις 1 εώς 4!), στηρίζει παιχνίδια πίεσης,
βοηθειών, αλλαγών, ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Όταν πατάει καλά στο παρκέ, αυτο έχει επίδραση σε όλη την ομάδα.
Από κει και πέρα έχουμε και λέμε. Στην περιφέρεια καλοί (και ακρως αξιόπιστοι ) αμυντικοί ειναι οι PG Κόνιαρης και Μπόλντγουϊν (πίεση στη μπάλα, μεγάλα άκρα για deflections και άμυνα μπροστά στους ψηλούς) ενώ αμυντικό "όπλο'' αποτελεί και ο εξαιρετικά αθλητικός (συνοδοιπόρος του Παπ) Μπράντον Πολ (επίσης άμυνα από το 1 ως το 4)! Τέλος συμπαθητικός αμυνόμενος (κυρίως on ball) είναι και ο μαχητικός "13ος του ρόστερ", Τσέρι.
Στην ρακέτα, για το ύψος του ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ αμυντικός, είναι ο Νίκολα Μιλουτίνοφ (καλα πλάγια βήματα στην άμυνα στα 3-6m, φοβερός στο αμυντικό ριμπάουντ) ενώ παίχτης κλειδί τείνει να εξελιχθεί και ο Γουίλι Ριντ, που έχει την διάθεση και αρκετά από τα στοιχεία του Rim Protector (επίσης καλος αμυντικός στα βυθίσματα στα 3-6m, πολύ μεγάλα χέρια για deflections, αλτικός).
Το θέμα είναι πως υπάρχουν και παίχτες που δεν μπορούν να ακολουθήσουν... Προεξέχουν οι "στόχοι των αντιπάλων" Ρότσεστι, Πάντερ και Σπανούλης. Κακοί αμυντικοί, οι στοχοποιούνται συνεχώς από τους αντιπάλους προπονητες είτε στο 1vs1 ειτε μετά από αλλαγές. Γενικά η ομάδα με αυτούς στο παρκέ βρίσκεται σε συνεχείς miss match καταστάσεις...
Κακός αμυντικός επίσης, είναι και ο Όγκουστιν Ρούμπιτ. Ενώ έχει φοβερό κορμί και καλά πόδια, στην προσωπική άμυνα στο low post "τρώει τα πάντα".
Τέλος μέτριοι (αν και αντικειμενικά προσπαθούν) στην εκτέλεση των αμυντικών τους καθηκόντων, είναι και οι κλασικοί PF του ρόστερ, Πρίντεζης και Βεζένκοφ. Ο Πριντ τουλάχιστον το παλεύει στο ριμπάουντ. Αν και έχουν κορμιά, συνολικά και οι δύο "πονούν" ελέω της ελλιπούς τους αθλητικότητας (μικρό άλμα και αργά πόδια).
*Aν βγάλουμε τον εκτός rotation Τσέρι, ο Ολυμπιακός διαθέτει έξι παίχτες με υψηλό (ή έστω αξιόπιστο ) defensive rating και άλλους έξι μέτριους εώς (πολύ) κακούς αμυντικούς... Μεγάλη ανισορροπία η οποία αντικατοπτρίζεται στο παρκέ...
Η συνολική άμυνα:
Ο Ολυμπιακός με τον coach Κεμζούρα στον πάγκο, ουσιαστικά παίζει άμυνα με αλλαγές. Όταν δε υπάρχουν στο παρκέ, οι "αμυντικοί στόχοι" που προανέφερα, τότε πολλες φορές πηγαίνει σε "τριπλή αλλαγή" (μακρυά από τη μπάλα), με στόχο να μειώσει τα miss matches. Ας μην τα ρίξουμε όμως όλα στους Σπαν-Ρότσεστι, στο κάτω κάτω δεν βρίσκονται σχεδόν ποτέ ταυτόχρονα στο παρκέ και γενικά κανείς τους δεν παίρνει δα τόσο πολύ χρόνο στο παρκέ (μ. ο 23' ο Σπαν, 15' ο Ρότσεστι).
Το παιχνίδι αλλαγών, γενικά δεν έχει (πάντα) τα απαιτούμενα αποτελέσματα. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί η ομάδα ακόμα χάνει θέσεις στο αμυντικό της παρκέ. Παίχτες όπως ο Πάντερ και ο Ρούμπιτ, ή ο Ριντ και ο Μπόλντγουϊν, ο Βεζένκοφ, ξεκάθαρα χάνονται στις αλλαγές με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεγάλες αποστάσεις τις οποίες οι αντίπαλοι τιμωρούν με ευκολία (βλέπε Μπάγερν, Μακάμπι ή Εφές).
Επιπλέον όταν στο ''5" είναι ο Νίκολα, καθώς τραβιέται πολύ ψηλά στην περίμετρο ακολουθώντας τους αντιπάλους pg, η ομάδα χάνει πολύ κάτω από την ρακέτα (δίνοντας σκορ και πολλά επιθετικά ριμπάουντ στους αντίπαλους), με αποτέλεσμα όλη η άμυνα να βρίσκεται σε μια διαρκή ανισορροπία (πχ έτσι τιμώρησε τον Ολυμπιακό η Μπασκόνια, με 19 επιθετικά ριμπάουντ!), η οποία δημιουργεί κακές αποστάσεις.
Γενικά η αμυνα των ερυθρολεύκων ψηλών στους αντίπαλους guard δεν είναι καλή. Όταν στο "5" παίζει ο Ρούμπιτ (είναι αρκετά κακός αμυντικός χαμηλά στα πόδια) ή ο βαρύς 7footer Μιλουτίνοφ, είτε ακόμα και ο Ριντ (ναι μεν έχει καλά πόδια αλλά δεν παύει να είναι μεγαλο κορμί-211cm), οι αντίπαλοι guard τους σημαδεύουν (βλέπε πχ Μακάμπι και Εφές).
Από όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τους Σπαν-Πάντερ-Ρότσεστι, δημιουργούν μια ασταθή αμυντική εικόνα για τον Θρύλο στο παρκέ.
Πολλές φορές βέβαια ο Κεμζούρα επιλέγει και την προσωπική άμυνα. Κοινώς επιλέγει να σπάει τα περιμετρικά σκριν ή να δίνει βοήθειες. Σε αυτήν την περίπτωση ο guard μπαίνει δυναμικά over στο σκριν, ο ψηλός επιλέγει άμυνα χώρου (κοινώς βύθισμα) και σπανίως hedge out ή βοήθεια (ειδικά τώρα με τον Ριντ) και επιλέγεται σφιχτή προσωπική άμυνα στις υπόλοιπες θέσεις (συνήθως με τις αμυντικές πεντάδες στο παρκέ) . Σε κάποιες περιπτώσεις (πχ μαρκάρισμα Τζέιμς) το αυστηρό man2man είχε τρομερά αποτελέσματα, σε κάποιες άλλες βέβαια (πχ μαρκάρισμα Λο ή Σενγκέλια) τραγικά... Δεδομένα πάντως την man to man το συγκεκριμένο ρόστερ, μπορεί να την υποστηρίξει.
Το συμπέρασμα:
Ο Ολυμπιακός προσπαθεί με τον Κεμζούρα να παίξει μια άμυνα αλλαγών (την οποία επέλεγε πέρυσι και ο Μπλατ), αλλά καθώς δεν έχει stopper guard (βλέπε Χάκετ ή παλιότερα Μάντζαρη), center με γρήγορα πόδια (τύπου Μπερντς ή Χάινς κτλ) και την ιδανική συνοχή στο "ρολόι", βγαίνουν προβλήματα κυρίως στις αποστάσεις. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν και παιχνίδια οπως ΠΡΟΣΦΑΤΑ κόντρα στη Ζαλγκίρις ή την Άλμπα, στα οποία φάνηκε ξεκάθαρα πως όταν ο Θρύλος παίζει δυναμικά και 100% συγκεντρωμένα, μπορεί το αμυντικό του αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικό. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός αφενός διαθέτει αμυντικό dna (που δεν θα σβήσει ποτέ!) και αφετέρου έχει αρκετούς αθλητικούς παίχτες σε διάφορες θέσεις.
Το τελευταίο γεγονός (*αρκετοί αθλητικοί παίχτες), οδηγεί "σιγά σιγά" τον Κεμζούρα και στην επιλογή της man to man άμυνας, βασιζόμενος στον αναγεννημένο Μπόλντγουϊν και στους σταθερά ανεβασμένους Παπανικολάου και Πολ! Αυτοί οι τρεις μαζί βέβαια με τον Μιλουτίνοφ, στήνουν μια καλή αμυντική τετράδα, στην οποία ο Ολυμπιακός μπορεί να βασιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου