Κανένας λόγος ενθουσιασμού λέγαμε μετά την Βαλένθια, κανένας λόγος πανικού λέμε μετά την εντός έδρας ήττα από την Ζενίτ. Η διοργάνωση που νικάς τους πάντες και χάνεις από όλους και η ανάγκη για αλλαγές. Γράφει ο spanios
Η Ρεάλ χάνει από την Ζαλγκίρις (του Λεντέι που έφυγε σαν αποτυχημένος).
Η Εφές χαροπαλεύει να κερδίσει την Βαλένθια και την Άλμπα.
Ο ΠΑΟ χάνει δυο ματς σερί από Βιλερμπάν και Αρμάνι.
Η Ζενίτ κερδίζει στο ΣΕΦ και τρώει 25 πόντους στην Άλμπα.
Η φετινή διοργάνωση είναι ο ορισμός του "χαρά - λύπη".
Εγώ ποτέ δεν έπεσα στην παγίδα ότι υπάρχουν εύκολα ματς.
Η ανάγνωση του ρόστερ της Ζενίτ , εμένα προσωπικά μου δημιουργούσε άγχος.
Προσοχή, δεν είναι ανίκητοι, ούτε καν "πάνω ράφι" αλλά είναι καλοί.
Αγιόν και Κόλτον Άιβερσον είναι τοίχοι , ο Ρένφρο έχει πολύ εμπειρία, ο Όστιν Χόλινς "βίσμα" μου , που τον ζητάω από πέρσι που έπαιζε στην Γερμανία, ο Πονίτκα τι να πούμε ..
Ο Πλάθα κανονικός προπονητής.
Το χθεσινό ματς για μένα είχε δυο μεγάλα μηνύματα.
Το πρώτο, ότι ο Ολυμπιακός είναι το "κουτσουρεμένο" DNA του Σπαν, του Παπ, του Πριντ και του Μίλου.
Δίπλα τους μπορούν να σταθούν ΑΜΕΣΑ, οι Κόνιαρης και Πάντερ.
Ο Κόνιαρης είναι μια βελτιωμένη και φρέσκια version του Μάντζαρη, θα λυθεί και στο τρίποντο, το ΣΕΦ έψαχνε ανέκαθεν τέτοιους μικρούς ήρωες.
Ο Πάντερ ακόμα και αν έκανε 21 σουτ χθες, είναι ο μόνος που έχει τα... άντερα να τα κάνει.
Ο μόνος που χθες δεν έδινε την μπάλα στον Σπαν και να τρέχει να κρυφτεί.
Είναι η μπασκετική άγνοια κινδύνου που είναι απαραίτητη στην Ευρωλίγκα. Ο δικός μας Κάρολ, Μπόμπι Ντίξον κτλ. Θα πάρει τα σουτ όπως και αν είναι.
Φτάσαμε τους... έξι.
Πολ και Κουζμίνσκας αντίστοιχα, έρχονται από πίσω με δεδομένη αξία.
Ο Πολ του πρώτου δεκαλέπτου έπαιξε άμυνα ζωής και τα σκοτωμένα τρίποντα που πήρε πάντα μαρκαρισμένος, φανερώνουν την έλλειψη plays στο 3.
Ο Κουζμίνσκας μετά από την τρομερή εμφάνιση με την Βαλένθια, κρύφτηκε στο rotation.
Είμαστε στους.. 8 και αν βάλουμε τον εκτός αποστολής (!) Βεζένκοφ, φτάνουμε και τελειώνουμε στους 9.
Είναι "τρομακτικό" ότι Μπάλντγουιν, Ρούμπιτ, Χαπ και Τσέρι (με αυτήν την σειρά) πρέπει να αντικατασταθούν.
Είναι 3 μήνες στην ομάδα.
Ο ψυχωμένος αλλά "άμπαλος" Τσέρι, ενοχλεί λιγότερο.
Οι Ρούμπιτ και Μπάλντγουιν εμποδίζουν όμως.
Το δεύτερο είναι το θέμα προπονητή.
Το δεύτερο είναι το θέμα προπονητή.
Δεν ξέρω αν αύριο θα υπάρχει ο Κεμζόυρα. Προφανώς και είναι στοίχημα.
Δεν ξέρω αν ΟΝΤΩΣ θα περιμένουμε τον Τόμιτς, αλλά δεν έχουμε τον χρόνο να περιμένουμε και τον Κεμζόυρα.
Ο Μπλατ*, όσο και αν τον σέβομαι και τον αγαπώ, θεωρώ ότι ισοπέδωσε πολλά πράγματα.
Ίσως ο Λιθουανός να μην έχει αποτάξει από μέσα του τον πρώην head coach του.
Αλλαγές, να βγαίνουν τρεις μαζί και να μπαίνουν άλλοι τρεις, λες και είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε first και secon unit, παίκτες που δεν έχουν θέση (Κουζμίνσκας, Πολ), ανύπαρκτο pick n roll (με ποιον να τον παίξουμε , με τον Ρούμπιτ;;;), καθόλου plays στο 3, καθόλου high low.
Τι κάνουμε τώρα;
Προφανώς υπομονή, αγάπη και στήριξη. Μέχρι τέλους, τώρα ταιριάζει περισσότερο.
Τις αλλαγές ούτε μπορούμε να τις επιβάλλουμε, ούτε να τις δείξουμε.
Προσωπική μου άποψη: Η ομάδα θέλει προπονητή (μέσα από την Ιστορία, να ξέρει τον σύλλογο και έτοιμο να αναλάβει) και θέλει τέσσερις αλλαγές.
*Άφησε τον Τζέρεμι Έβανς για να πάρει τον Ρούμπιτ. Άφησε δεκάδες γκαρντ για να επιμείνει στον Μπάλντγουιν. Ανάμεσα στους βετεράνους (βλέπε Κόουλ) επέλεξε να φέρει πίσω τον Τσέρι.
Έφυγαν οι στρατιώτες Μάντζαρης, Αγραβάνης και Μπόγρης. Δεν ξέρω τελικά τι είχε στο μυαλό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου