Το ματς κόντρα στην πανάκριβη και... πολυδιαφημισμένη Αρμάνι, ήταν εξ ορισμού δύσκολο. Οι Ιταλοί διαθέτουν ένα "ρόστερ F4" , έχουν τρομερά έμπειρους παίχτες (Χάινς, Ντιλέινι, Μέλι, Σέρχι, Ντατόμε κτλ) και προπονητή (Μεσίνα), έχουν υψηλότατο budget και βέβαια αποτελούσαν και... αποτελούν, φαβορί για υψηλό πλασάρισμα στην Regular και βέβαια για το... πολυπόθητο (γιατί αλήθεια;) πλεονέκτημα έδρας*.
Από την αντίπερα όχθη οι ερυθρόλευκοι ήρθαν σε αυτό το ματς, με καλή ψυχολογία ελέω της επιστροφής τους στους εγχώριους τίτλους (γεγονός που πανηγυρίστηκε δεόντως) και σε καλό ρυθμό (η εποχή του ντεφορμαρίσματος έληξε στην χώρα των Βάσκων στις 4 του Φλεβάρη!), αλλά και με αρκετά μεγάλη κούραση (το rotation μικραίνει όσο σφίγγουν τα γάλατα γαρ) και με το φυσιολογικό "ψυχολογικό άδειασμα", μετά τον τίτλο κόντρα στον ΠΑΟ.
Όλα αυτά που... σκεφτόμασταν άπαντες πριν το ματς, βγήκαν 100% πάνω στο παρκέ του ΣΕΦ, στην αρχή του αγώνα. Όσο μουδιασμένο ήταν το γήπεδο (στην αρχή του αγώνα μόνο, γιατί μετά έβραζε!) από την άσχημη ήττα της ποδοσφαιρικής ομάδας, άλλο τόσο... μουδιασμένη και εκνευριστικά άστοχη, ξεκίνησε και η ομάδα. Από την άλλη, η Αρμάνι μπήκε σκληρή και συγκεντρωμένη στο ματς, εκμεταλλεύτηκε τα μεγάλα της κορμιά και τους (ένα σωρό) scoring guards της και εξ αρχής πήρε αυτή τον έλεγχο του αγώνα... Κάπως έτσι η βραδιά μύριζε... ήττα, από νωρίς.
Φευ! Για ακόμα ένα ματς, οι ερυθρόλευκοι βρήκαν τον τρόπο τους! Για ακόμα ένα ματς, θύμισαν θηρίο (beast...), που αρνιόταν πεισματικά να χάσει (unbeatable...)!
Οι ερυθρόλευκοι μπορεί να μην έβαζαν τρίποντο ούτε με αίτηση, μπορεί να έκαναν πολλά λάθη-για λίγες ασίστ, μπορεί αρκετοί τους παίχτες να ήταν σε εμφανώς ΚΑΚΟ βράδυ (βλέπε Παπ, Λάρι, Τάυλερ), αλλά δείχνοντας Unbea(s)table... κατάφεραν και το πήραν το ματς!!! Και αυτό το ματς βασικά...
Πως συνέβη όμως αυτό;;;
Δύο ήταν... τα όπλα τους. Άμυνα (τι πρωτότυπο;) και θέληση.
- Η άμυνά τους πραγματικά ήταν ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ. Υπερβολικά σκληρή, παθιασμένη και βέβαια αποτελεσματική. Οι ψηλοί διέλυσαν στις αλλαγές τους guard της Αρμάνι (Φολ, Σάσα αλλά και Χασάν ήταν συγκλονιστικοί στις άμυνες "στα πόδια") , οι κοντοί μάτωναν παίζοντας από μπροστά τους αστέρες της frontline της Αρμάνι, ενώ περιστροφές και αποστάσεις ήταν οι ιδανικές, μην αφήνοντας ΙΧΝΟΣ χώρου στους αντιπάλους. Παρατηρήστε δε στα στιγμιότυπα του αγώνα, πώς, σε όλα τα αμυντικά ριμπάουντ στο τέλος, έπεφταν μαζί 3 και 4 ερυθρόλευκοι για να τα γραπώσουν! Θέληση ονομάζεται αυτό...
- Η θέληση βέβαια φάνηκε και στην άλλη πλευρά του παρκέ... Εκεί που παρά την αστοχία, η ομάδα βρήκε την... ενέργεια και το μυαλό να παίξει ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ μπάσκετ στα κρίσιμα σημεία του αγώνα! Ο Σακίλ φρόντισε να κρατήσει την ομάδα στα δύσκολα (για ακόμα μια φορά κάνοντας step-up, σε έναν ρόλο game changer που του ταιριάζει ΠΟΛΥ), αλλά στο δ' δεκάλεπτο είδαμε μια πραγματική... ραψωδία από τους ΗΓΕΤΕΣ Σλούκα και Σάσα, με ολίγον από Μουσταφά Φαλ! Ο Βεζενκοφ τρύπαγε γεμάτος ενέργεια, παρα τα 35' του πάνω στο παρκέ, την άμυνα της Αρμάνι με φοβερές κάθετες κινήσεις, πάσες και τελειώματα, ο Φολ τους έβαλε μες τα καλάθια, όσο δε για τον Σλούκα, τα πολλά λόγια περιττεύουν, καθώς καθάρισε τους Ιταλούς, όχι μόνο με τα δύο back2back ΤΕΡΑΣΤΙΑ τρίποντα, αλλά και με τις τρομερές πάσες του, οι οποίες ξεκλείδωσαν ή καλύτερα ξεχαρβάλωσαν την άμυνα της Αρμάνι!
Αυτός είναι λοιπόν ο φετινός Ολυμπιακός... Όταν νικά τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ δαίμονες, ώρες-ώρες δείχνει... Unbea(s)table. Όταν παίζει την άμυνά του κι όταν καταθέτει την ψυχή του πάνω στο παρκέ, μπορεί να κερδίσει τον καθένα... Πλέον βρισκόμενος στην 4η θέση με ρεκόρ 14-9 κι έχοντας λιγότερα ματς από τους περισσότερους "από κάτω του" δείχνει πως μπορεί να επιστρέψει στα play offs και μάλιστα με καλό πλασάρισμα. Αν θα κερδίσει και το πλεονέκτημα, είναι πολύ νωρίς να το ξέρουμε, αλλά η 8αδα όσο περνάει ο καιρός πλησιάζει...
Αν ο Ολυμπιακός συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, που βρίσκεται από τις αρχές προς μέσα Φλεβάρη, και στον "διαβολομήνα" Μάρτη, τότε προσωπικά είμαι πολύ αισιόδοξος για την πορεία της σεζόν. Αρκεί να παρά-μείνει (προφανώς) υγιής η ομάδα και να συνεχίσει με το ίδιο αγωνιστικό πλάνο στο παρκέ (ιδανικό rotation**, μοιρασμένοι ρόλοι, αρκετοί πρωταγωνιστές κτλ κτλ)...
*Πλεονέκτημα έδρας... Σας το χω ξαναπεί. Ετσι όπως δείχνει η κατάσταση, μεταξύ των θέσεων 3 εώς 6, θα γίνει σκοτωμός στα play offs, με απόλυτα ισοδύναμες ομάδες να κοντράρονται. Θεωρώ ότι ίσως η έδρα να μην παίξει λοιπόν τόσο ρόλο... Από την άλλη το φετινό ΣΕΦ, αποτελεί παράγοντα της πορείας της ομάδας, μέχρις στιγμής...
**Αν τα καταφέρω θα ανεβάσω ένα blog ΜΟΝΟ για το φετινό rotation... Νομίζω είναι ιδανικό, με μοναδικό προβληματισμό μου, τη διαχείριση του Βεζένκοφ.
Υγ: το θέμα της Ουκρανίας το θεωρώ δραματικό και δείχνει ξεκάθαρα τον... πάτο του βαρελιού στον οποίο βρίσκεται η κοινωνία (μας) παγκοσμίως. Με μικρές κινήσεις βέβαια σαν αυτή του... Τόρνικε Σενγκέλια , φαίνεται ότι ίσως και να υπάρχει φως στο τούνελ. Μεγάλη κίνηση, μεγάλη μαγκιά. Πραγματικό respect για αυτόν τον ΠΑΙΧΤΑΡΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου